2-ga część wytycznych Royal College of Obstetricians and Gynaecologists nr 31, luty 2013
Dentystom zaleca się przeprowadzanie dokładnej oceny dolegliwości i objawów przedmiotowych z zakresu jamy ustnej, a także chorób ogólnoustrojowych i czynników środowiskowych wpływających na stan jamy ustnej.
W wytycznych RCOG dokonano przeglądu czynników ryzyka wystąpienia tego powikłania oraz przedstawiono zalecenia dotyczące badań przesiewowych, ustalania rozpoznania i postępowania w takich przypadkach.
Zawarte w nich zostały zarówno informacje o charakterze ogólnym, takie jak celowość wykonywania omawianych badań, czas badania, grupa docelowa, kwalifikacje badającego, wymogi sprzętowe, dokumentacja badania, zasady bezpieczeństwa itp., jak i szczegółowe wytyczne, dotyczące sposobu prawidłowego przeprowadzania badań.
Artykuł stanowi tabelaryczne podsumowanie aktualizacji wytycznych opublikowanych poprzednio w 2005 roku i ponownie w 2011 roku, dotyczących postępowania w przypadku guzów neuroendokrynnych przewodu pokramowego. Aktualizację opracowała grupa specjalistów reprezentujących stowarzyszenia gromadzące przedstawicieli poszczególnych specjalności chirurgicznych.
W maju 2010 roku odbyło się spotkanie panelu ekspertów European Society for Medical Oncology, którego tematem były kontrowersje dotyczące diagnostyki i leczenia drobnokomórkowego raka płuca (DRP). Na spotkaniu tym dokonano podsumowania dyskusji, publikując obowiązujące obecnie standardy leczenia chorych na DRP w postaci zaleceń. Celem artykułu jest omówienie tych zaleceń i wskazanie perspektyw poprawy wyników leczenia DRP.
Szybka diagnostyka neuroobrazowa pacjenta z podejrzeniem świeżego udaru mózgu pozwala potwierdzić rozpoznanie oraz zróżnicować etiologię niedokrwienną i krwotoczną, co ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji pacjentów do leczenia trombolitycznego, jedynej dostępnej obecnie metody przyczynowego leczenia udaru niedokrwiennego.
W 2008 roku European Society of Breast Cancer Specialists (EUSOMA) zorganizowało spotkanie robocze, w którym wzięło udział 23 ekspertów z różnych dziedzin – między innymi chirurgów, genetyków, radiologów, onkologów i radioterapeutów – w celu ustalenia wartości klinicznej oraz kryteriów kwalifikowania do badania MR piersi. Rezultatem spotkania są opublikowane w 2010 roku zalecenia grupy ekspertów EUSOMA dotyczące wykorzystania MR w diagnostyce chorób piersi. Przedstawione niżej skrócone rekomendacje oparte na oryginalnym artykule dotyczą wymagań technicznych dla MR, oceny stopnia zaawansowania raka piersi oraz odpowiedzi na indukcyjne leczenie systemowe, postępowania u kobiet z grupy dużego ryzyka itd.
Autorzy przedstawiają zalecenia European Respiratory Society i European Society of Thoracic Surgeons dotyczące kwalifikacji chorych na raka płuca do operacji resekcji tkanki płucnej, w tym znaczenie badań czynnościowych płuc, oceny wydolności fizycznej i badań obrazowych.
W drugiej części podsumowania rekomendacji Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych przedstawiono ogólne zasady leczenia nowotworów neuroendokrynnych żołądkowo-jelitowo-trzustkowych. Omówiono także odrębności odnoszące się do leczenia tych nowotworów w poszczególnych lokalizacjach narządowych. Pierwsza część artykułu, która ukazała się w poprzednim zeszycie MP - Onkologii, poświęcona była zasadom diagnostyki guzów neuroendokrynnych.
Polskie zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia guzów neuroendokrynnych zostały przyjęte z wielkim uznaniem przez środowisko lekarskie. Inicjatorom ich wydania, z prof. Beatą Kos-Kudłą na czele, należy pogratulować umiejętności zebrania wybitnych przedstawicieli wielu dyscyplin medycznych i wypracowania wspólnego stanowiska, przedstawionego w serii artykułów opublikowanych w "Endokrynologii Polskiej" w ubiegłym roku.
W pierwszej części podsumowania rekomendacji Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych przedstawiono ogólne zasady diagnostyki biochemicznej, patomorfologicznej oraz lokalizacyjnej nowotworów neuroendokrynnych żołądkowo-jelitowo-trzustkowych. Omówiono także odrębności diagnostyczne w poszczególnych lokalizacjach narządowych tych nowotworów. Artykułowi towarzyszy poświęcony temu samemu zagadnieniu komentarz, który ukazuje się w cyklu "Okiem eksperta". Druga część artykułu, która ukaże się w kolejnym zeszycie MP-Onkologii, poświęcona będzie zasadom leczenia guzów neuroendokrynnych.
Artykuł zawiera głównie praktyczne zalecenia wybrane z aktualnych europejskich wytycznych postępowania w udarze niedokrwiennym i napadach przemijającego niedokrwienia mózgu. Uwzględniono następujące zagadnienia: 1) kierowanie i transport chorych; 2) postępowanie diagnostyczne; 3) leczenie ogólnomedyczne; 4) leczenie swoiste; 5) postępowanie w obrzęku mózgu i podwyższonym ciśnieniu wewnątrzczaszkowym; 6) profilaktyka i leczenie powikłań; 7) rehabilitacja; 8) profilaktyka wtórna.
Udar mózgu jest ważną przyczyną zgonów, niepełnosprawności i cierpienia w Polsce i innych krajach europejskich. Oprócz tego znaczne są ekonomiczne konsekwencje udaru mózgu, wynikające z wydatków na opiekę zdrowotną i z utraconej produktywności.
Artykuł zawiera wybrane podstawowe informacje na temat zakażeń prątkami niegruźliczymi oraz zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia mykobakteriozy płuc wywołanej przez Mycobacterium avium complex (MAC) i M. kansasii.
W artykule przedstawiono najważniejsze praktyczne informacje z aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących niewydolności serca, w tym następujące aspekty niewydolności przewlekłej: 1) definicja i klasyfikacja; 2) etiologia; 3) postępowanie diagnostyczne; 4) leczenie niefarmakologiczne; 5) leczenie farmakologiczne; 6) leczenie inwazyjne; 7) postępowanie w zaburzeniach rytmu i przewodzenia w niewydolności serca; 8) postępowanie w sytuacjach szczególnych, takich jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, upośledzenie czynności nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc, niedokrwistość, wyniszczenie, dna moczanowa, wrodzona wada serca, podeszły wiek; oraz niewydolności ostrej – 9) definicja, etiologia i klasyfikacja; 10) rozpoznanie i ocena wstępna; 11) monitorowanie nieinwazyjne i inwazyjne; 12) leczenie; a także wskazania do rozważenia opieki paliatywnej.