medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Chirurdzy przyjmujący chorych w ambulatorium nosili maski albo przezroczyste, albo nieprzezroczyste. Po kontakcie z lekarzem każdy pacjent wypełniał stosowny formularz i odpowiadał na pytania dotyczące empatii chirurga, zaufania, jakie ten wzbudzał, oraz jakości komunikacji.
Zespół operacyjny moskiewskiego szpitala pochylał się w skupieniu nad otwartą jamą brzuszną mężczyzny chorego na raka wpustu żołądka. Sprawne ręce operatora szybko uwalniały zrosty i przecinały więzadła. Kiedy chirurg przeciął przeponę i ściągnął przełyk w stronę jamy brzusznej, pacjent zapytał: „Panie kolego, czy przeciął pan już nerwy błędne? Czuję się co prawda świetnie, ale chciałbym wiedzieć, kiedy nastąpi przecięcie, żeby wiedzieć, czy organizm w jakiś sposób również mi to zakomunikuje”. Tak wyglądały operacje brzuszne w znieczuleniu rdzeniowym w wykonaniu Siergieja Judina.
Z myślą o tych z Państwa, którzy zostali oddelegowani do pracy na oddziałach covidowych, zebraliśmy w jednym miejscu materiały przydatne w leczeniu pacjentów zakażonych SARS-CoV-2.
Wykonywane przez niego operacje często kończyły się zgonem chorych, a jego decyzje kliniczne były dla współpracowników zupełnie niezrozumiałe. Doszło do tego, że asystenci przychodzili do pracy bladym świtem, aby zdążyć zoperować chorych przed przybyciem profesora i tym samym uchronić ich przed wielce prawdopodobną śmiercią spowodowaną błędami szefa popełnionymi podczas operatywy.
W lutym 2021 roku CDC wydało aktualizację wytycznych dotyczących używania masek jako środka zapobiegającego transmisji wirusa SARS-CoV-2.
Léon Clément Le Fort i René Léon Le Fort – stryj i bratanek. Nie pierwszy raz w historii chirurdzy zostali Kawalerami Legii Honorowej.
Zaangażowanie wielu pielęgniarek i lekarzy różnych specjalności w realizację masowych szczepień przeciwko COVID-19 wymaga przypomnienia zasad i techniki szczepienia domięśniowego.
Od lat 80. XIX w. Juliusz Péan, Ludwik Rydygier, Teodor Billroth i inne sławy chirurgii europejskiej próbowały swych sił w resekcji, czyli częściowym wycięciu żołądka. Ale wycięcie całego narządu (tj. gastrektomia) wydawało się wciąż zbyt dużym wyzwaniem. Sprostał mu dopiero pod koniec XIX w. zaledwie 33-letni szwajcarski chirurg Carl Schlatter.
Nazywany ustnym bandażem środek ochronny Jan Mikulicz-Radecki opisywał jako gazę przymocowaną sznurkami do czepka. „Oddychaliśmy przez nie z równą łatwością co spacerująca dama przez woalkę” – pisał. Tymczasem paryscy chirurdzy byli oburzeni stwierdzeniem, że ich usta mogą być zabójcze dla pacjentów.
Efektem studiów Szkota nad szkoleniem chirurgów na całym świecie była książka „The Making of a Surgeon”, która nie straciła wiele na aktualności. Drugi z podręczników jego autorstwa, „A Companion in Surgical Studies”, obejmujący niemal całą jego wiedzę chirurgiczną, ukazał się jako dzieło jednego autora w 1949 roku, podczas gdy wznowienie tytułu A.D. 2005 „The New Aird’s Companion in Surgical Studies” miało już 88 autorów...
