Stoimy u progu pandemii otyłości – ostrzega WHO. Termin ukuto w 2001 roku, ale sam problem jest o wiele starszy. Podobnie jak body shaming, metody odchudzania rodem z koszmarów czy wegetarianizm, które bynajmniej nie są wynalazkami współczesności.
Mayo Clinic, początkowo „szpital wśród pól kukurydzy” i obiekt kpin środowiska lekarskiego, z czasem zyskała status ośrodka światowej rangi. Kluczem do sukcesu kliniki – oprócz zgodnej współpracy Williama ojca z synami – były: po pierwsze, specjalizacja poszczególnych lekarzy (nowość na owe czasy), po drugie, zatrudnianie kolejnych specjalistów, których udało się ściągnąć do Rochester w Minnesocie, lecz nie jako podwykonawców, a jako wspólników wielkiego przedsięwzięcia.
W wieku 28 lat udało się Desaultowi otworzyć własną szkołę medyczną, której program obejmował nauczanie anatomii w zimie, a chirurgii w lecie, przy czym wykłady z anatomii wzbogacono o zajęcia prowadzone na zwłokach, nie wykorzystywano zatem jedynie plansz i modeli woskowych jak było wówczas w zwyczaju.
Epidemie trapiły ludzkość od czasów antyku, a tylko w latach 1055–1484 w samej Polsce badacze naliczyli aż 24 epidemie, które uśmierciły przynajmniej połowę, a może nawet ⅔ populacji.
„... gdyby każdą opisaną przez niego strukturę anatomiczną nazywać jego imieniem, w zasadzie trzecia część ciała ludzkiego powinna otrzymać eponim Morgagni...”
Francesco Puccinotti
Do pobrania są 2 wersje językowe (polska i ukraińska).
W angielskiej skali G nie istnieje prosty przelicznik matematyczny. Czy jest ona przejawem li tylko typowego dla Wyspiarzy hołdowania tradycji, swoistej manii posługiwania się jednostkami jak najbardziej utrudniającymi innym życie? Bynajmniej.
Laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny zostali w 2019 roku William G. Kaelin Jr., sir Peter J. Ratcliffe i Gregg L. Semenza.
Jednym ze sposobów uhonorowania osoby Kauscha, jego dorobku, szczególnie niewątpliwego wkładu w rozwój chirurgii trzustki powinien być eponim, a konkretnie nazywanie resekcji głowy tego narządu operacją Kauscha–Whipple’a.
„Karta komunikacji z osobą głuchą” to zbiór piktogramów oraz krótkich komunikatów słownych podzielonych na kilka części, przeznaczonych dla pracowników zespołów ratownictwa medycznego oraz szpitalnych oddziałów ratunkowych.