medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Achalazja przełyku to zaburzenie czynnościowe charakteryzujące się brakiem perystaltyki błony mięśniowej gładkiej trzonu przełyku oraz niecałkowitą relaksacją dolnego zwieracza przełyku w odpowiedzi na przełykanie.
Wprowadzenie techniki laparoskopowej spowodowało, że zainteresowanie leczeniem chirurgicznym przepuklin rozworu przełykowego znacznie wzrosło.
Komentowany artykuł wychodzi naprzeciw oczekiwaniom w zakresie przedstawienia aktualnych wytycznych odnośnie do trudnych problemów diagnostyki, a przede wszystkim chirurgicznego leczenia tak zwanych spastycznych i niespastycznych zaburzeń motoryki przełyku.
O ile laparoskopowe operacje resekcyjne jelita grubego w Polsce budzą jeszcze zastrzeżenia ze względu na pytanie o doszczętność onkologiczną, o tyle takich zastrzeżeń nie może wywoływać operacja resekcyjna jelita w przebiegu choroby Crohna.
Przedstawiony artykuł B. Todda Heniforda "Laparoskopowe operacje żołądka" jest opracowaniem podsumowującym i wskazującym na nowe kierunki w chirurgicznym leczeniu chorób żołądka i dwunastnicy.
Podczas kwalifikacji chorych do wycięcia pęcherzyka żółciowego niezwykle istotne jest przeprowadzenie skrupulatnej diagnostyki w poszukiwaniu objawów sugerujących obecność kamicy przewodowej.
W wielu publikacjach dla określenia miejsca laparoskopowej cholecystektomii (LC) we współczesnej chirurgii używa się sformułowania "złoty standard". Nie ma wprawdzie jednoznacznej definicji tego pojęcia, jednak intuicyjnie rozumie się pod nim uznanie danej metody za technikę z wyboru w większości, jeśli nie we wszystkich przypadkach wymagających leczenia operacyjnego.
Żaden zabieg laparoskopowy nie zyskał tak powszechnego uznania jak operacja wycięcia pęcherzyka żółciowego. W większości krajów niemal wszyscy chorzy kwalifikowani są do cholecystektomii wykonywanej tą techniką. Sprawia to, że określanie LC mianem "złotego standardu" leczenia kamicy pęcherzykowej nie budzi u nikogo sprzeciwu.
Rozwój chirurgii laparoskopowej – zarówno w sensie technicznym, jak i metodologicznym – spowodował, że zabiegi, które do tej pory były wykonywane w sposób tradycyjny i zarezerwowane dla chirurgii klasycznej, coraz częściej wykonuje się obecnie metodą małoinwazyjną.
