Testowanie i kwarantanna podróżujących samolotem w dobie pandemii COVID-19: wytyczne ECDC i EASA

18.12.2020
dr n. med. Anna Kuna
Klinika Chorób Tropikalnych i Pasożytniczych, Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej, Gdański Uniwersytet Medyczny w Gdyni
Na podstawie: Guidelines for COVID-19 testing and quarantine of air travellers. Addendum to the COVID-19 Aviation Health Safety Protocol. https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/Guidelines_for_COVID-19_testing_and_quarantine_of_air_travellers-12-2020.pdf

Skróty: COVID-19 (coronavirus disease) – choroba spowodowana przez SARS-CoV-2, SARS-CoV-2 (severe acute respiratory syndrome coronavirus 2) – koronawirus zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2, ECDC (European Centre for Disease Prevention and Control) – Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, EASA (European Union Aviation Safety Agency) – Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, PLF (Passenger Locator Form) – formularz lokalizacji pasażera

W grudniu 2020 r. ECDC, w uzgodnieniu z EASA, opublikowało aktualne stanowisko w sprawie badań diagnostycznych i kwarantanny podróżujących w dobie pandemii COVID-19.

1. Obecnie dostępne dane nie pozwalają potwierdzić zasadności kwarantanny i testowania turystów w kierunku SARS-CoV-2 z wyjątkiem sytuacji, gdy kraj docelowy zredukował transmisję zakażeń do niemal zera. Badanie diagnostyczne przed odlotem może zmniejszyć ryzyko transmisji w czasie podróży, szczególnie gdy wyjazd następuje z kraju lub regionu o bardzo dużej liczbie zakażeń. Pojedyncze badanie PCR wykonane od razu po przybyciu do miejsca docelowego prawdopodobnie zapobiega jedynie w 40–50% miejscowej transmisji od przywleczonego przypadku, a badanie tylko przed wylotem jest jeszcze mniej skuteczne. Jeśli jednak wynik badania przed odlotem jest wymagany, optymalny czas dla jego wykonania wynosi 48 godzin przed wyjazdem.

Obecnie, gdy występowanie wirusa potwierdzono już we wszystkich krajach EU/EEA i Wielkiej Brytanii, importowanie zakażenia przez podróżujących nie wpływa istotnie na transmisję wirusa w regionie docelowym i liczbę nowych przypadków zachorowania. Ustalono, że częstość infekcji SARS-CoV-2 w grupie podróżników jest mniejsza niż w ogólnej populacji oraz wśród osób po kontakcie z potwierdzonym przypadkiem zakażenia i wynosi poniżej 1%. Podróżujący nie powinni więc być traktowani jako grupa dużego ryzyka transmisji wirusa. Udokumentowane przypadki zakażenia SARS-CoV-2 w czasie podróży lotniczej stwierdzono przede wszystkim przed wprowadzeniem niefarmakologicznych środków profilaktyki COVID-19, czyli m.in. stosowania masek, dystansu, częstego mycia rąk, zostawania w domu w przypadku objawów itp. (zob. Jakie jest ryzyko zakażenia SARS-CoV-2 na pokładzie samolotu?).

Przesiewowe testowanie w kraju docelowym, kwarantanna i zamykanie granic nie chronią przed wprowadzeniem SARS-CoV-2 do populacji, choć mogą opóźnić ten moment przez krótki czas:
- W przypadku podróży z kraju o małym ryzyku zakażenia z do kraju o dużym ryzyku lub pomiędzy krajami o podobnym ryzyku nie wykazano, że testowanie i/lub kwarantanna przynoszą korzyści dla zdrowia publicznego.
- W przypadku podróży z regionu o bardzo dużym ryzyku zakażenia do kraju o dużym ryzyku można rozważyć badania diagnostyczne i/lub skróconą kwarantannę, w zależności od dostępności zasobów w zakresie testowania. Podobnie w przypadku podróży z regionu o dużym / nieznanym ryzyku do kraju o mniejszym ryzyku zakażenia.

strona 1 z 2
Zobacz także
Aktualna sytuacja epidemiologiczna w Polsce Covid - aktualne dane

COVID-19 - zapytaj eksperta

Masz pytanie dotyczące zakażenia SARS-CoV-2 (COVID-19)?
Zadaj pytanie ekspertowi!