W ostatnim odcinku cyklu omówiono przykłady ostrej zatorowości płucnej z uniesieniem odcinka ST. Wyjaśniono przyczyny tej zmiany elektrokardiograficznej u takich chorych.
W kolejnym odcinku cyklu omówiono algorytm pomocny w różnicowaniu ostrej zatorowości płucnej i ostrego zespołu wieńcowego u pojawiających się na ostrym dyżurze chorych z bólem w klatce piersiowej i/lub dusznością oraz ujemnymi załamkami T w EKG spoczynkowym.
W pierwszym odcinku cyklu omówiono fakty i mity dotyczące zmian elektrokardiograficznych opisywanych jako charakterystyczne dla ostrej zatorowości płucnej.
W ostatnim odcinku cyklu omówiono problem tzw. niediagnostycznego elektrokardiogramu u chorego z ciągłym lub nawracającym bólem w klatce piersiowej wskazującym na utrzymujące się niedokrwienie mięśnia sercowego.
W siódmym odcinku cyklu omówiono współistnienie bloku prawej odnogi pęczka Hisa i zawału serca.
W kolejnym odcinku cyklu omówiono kryteria pomocne w rozpoznawania zawału serca u chorych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa.
W kolejnym odcinku cyklu omówiono tzw. falę N, zmianę w elektrokardiogramie, która może występować u chorych z zamknięciem gałęzi okalającej lewej tętnicy wieńcowej.
W czwartym odcinku cyklu omówiono objaw de Wintera uznany za ekwiwalent zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI).
W trzecim odcinku cyklu omówiono kolejną zmianę elektrokardiograficzną uznaną za ekwiwalent zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) – zespół Wellensa.
W drugim odcinku cyklu omówiono kolejną zmianę elektrokardiograficzną uznaną za ekwiwalent zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) – rozlane obniżenie odcinka ST w wielu odprowadzeniach kończynowych (I, II, III, aVL, aVF) oraz przedsercowych (V2–V6) z towarzyszącym uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu aVR i niekiedy także w odprowadzeniu V1.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.