Opracowała lek. Magdalena Pisarska
Skróty: ERAS – protokół kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia
Metody: retrospektywne, jednoośrodkowe badanie; 1. grupa prowadzona zgodnie z założeniami protokołu kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia (enhanced recovery after surgery – ERAS) od października 2014 do listopada 2016 roku została porównana z 2. historyczną grupą prowadzoną tradycyjną opieką okołooperacyjną od stycznia 2011 do grudnia 2012 roku.
Populacja: 33 chorych zakwalifikowanych do resekcji przełyku z powodu nowotworu, w tym >80% z powodu gruczolakoraka
Interwencja: opieka okołooperacyjna oparta na protokole ERAS
Grupa 1: protokół ERAS (n = 17)
Grupa 2: grupa kontrolna, tradycyjna opieka okołooperacyjna (n = 16)
Wyniki:
- W grupie 1. w porównaniu z grupą 2. stwierdzono:
- większy odsetek pacjentów, u których do 6. doby pooperacyjnej włączono dietę płynną 69% vs. 15% (p = 0,008)
- oraz większy odsetek pacjentów, u których do 7. doby pooperacyjnej zmieniono dietę płynną na lekkostrawną 50% vs. 8% (p = 0,002)
- Nocne żywienie przez jejunostomię tydzień po wypisie ze szpitala kontynuowano u 100% pacjentów z grupy 1. i jedynie u 8% z grupy 2. (p <0,0001).
- Nie wykazano istotnych różnic pomiędzy grupą 1. i 2. pod względem:
- płci, wieku, rozpoznania histopatologicznego guza, częstości leczenia neoadiuwantowego
- wskaźnika masy ciała i innych wskaźników stanu odżywienia przed zabiegiem oraz 42 dni po operacji
- czasu pobytu w szpitalu – mediana w obu grupach wynosiła 12,5 dnia.
Wnioski
Jest to pierwsze badanie dotyczące stanu odżywienia pacjentów po resekcji przełyku porównujące protokół ERAS ze standardową opieką okołooperacyjną. Wyniki stanowią uzupełnienie coraz bogatszego piśmiennictwa dotyczącego stosowania protokołu ERAS w przypadku resekcji przełyku, wykazujące jego bezpieczeństwo w odniesieniu do wcześniejszego włączania diety i kontynuacji żywienia przez jejunostomię. Kolejne badania ukierunkowane na ocenę zindywidualizowanego podejścia do podejmowania decyzji dotyczących wsparcia żywieniowego mogą zoptymalizować wyniki leczenia pacjentów i ułatwić przejście w kierunku standaryzacji protokołu ERAS.
