medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Możliwe są sytuacje, w których jedno i to samo działanie będzie przez jednego lekarza zgodnie z jego sumieniem uznane za słuszne, zdaniem drugiego zaś za zdecydowanie niesłuszne. Czy to oznacza, że skazani jesteśmy na relatywizm? Bylibyśmy skazani, gdyby ustalenie obiektywnie wiążącego moralnego porządku było niemożliwe – pisze etyk prof. Barbara Chyrowicz.
„Lekarz powinien zawsze wypełniać swoje obowiązki z poszanowaniem człowieka bez względu na wiek, płeć, rasę, wyposażenie genetyczne, narodowość, wyznanie, przynależność społeczną, sytuację materialną, poglądy polityczne lub inne uwarunkowania”
W art. 2 Kodeksu Etyki Lekarskiej (KEL) napisano, że „powołaniem lekarza jest: ochrona życia i zdrowia ludzkiego, zapobieganie chorobom, leczenie chorych oraz niesienie ulgi w cierpieniu. Lekarz nie może się posługiwać wiedzą i umiejętnością lekarską w działaniach sprzecznych z tym powołaniem”.
W praktyce lekarskiej godność pacjenta odgrywa szczególną rolę, nie można więc unikać pytania, czy konkretne działania promują czy deprecjonują tę godność. Musi ona pozostawać w centrum uwagi, jeśli medycyna ma służyć człowiekowi.
Lekarz nie może zapomnieć ani na moment o swojej godności, o godności swojego zawodu oraz o godności pacjenta.
Kodeks Etyki Lekarskiej (KEL) w art. 1 zobowiązuje lekarza do "przestrzegania praw człowieka i dbania o godność zawodu lekarskiego".
Medycyna nie może się obyć się etyki, zarówno w teorii, jak i w praktyce. Kodeks Etyki Lekarskiej. Odcinek 5
Prosimy o zadawanie pytań dotyczących wątpliwości z dziedziny etyki w codziennej praktyce lekarskiej.
Wyślij pytanie, dostaniesz indywidualną odpowiedź eksperta!
