medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
2-ga część wytycznych Royal College of Obstetricians and Gynaecologists nr 31, luty 2013
W wytycznych RCOG dokonano przeglądu czynników ryzyka wystąpienia tego powikłania oraz przedstawiono zalecenia dotyczące badań przesiewowych, ustalania rozpoznania i postępowania w takich przypadkach.
Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie wytycznych postępowania w przypadku sepsy u kobiet w połogu, to znaczy rozwijającej się w ciągu 6 tygodni od zakończenia ciąży.
Otyłość stwierdza się obecnie u 25% osób dorosłych w Wielkiej Brytanii i jest czynnikiem predysponującym kobiety do rozwoju raka endometrium oraz innych nowotworów.
Celem niniejszych wytycznych jest przedstawienie wiarygodnych danych naukowych, które ułatwią lekarzom podstawowej opieki zdrowotnej ustalenie właściwego rozpoznania i wdrożenie dalszego postępowania u kobiet zgłaszających się po raz pierwszy z powodu zespołu bólowego miednicy mniejszej.
W wytycznych przedstawiono czynniki ryzyka ZLRP oraz czynniki wpływające na odczuwanie ruchów płodu przez matkę. W dokumencie znajdują się wskazówki na temat tego, jak postępować z pacjentkami zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i w szpitalu.
Zapaść u kobiety w okresie ciąży jest rzadko spotykanym, lecz zagrażającym życiu zaburzeniem, które może mieć różną etiologię. Konsekwencje tego stanu, zarówno dla matki, jak i płodu, zależą od szybko wdrożonej i skutecznej resuscytacji.
Dystocję barkową (DB), zwaną także niewspółmiernością barkową, definiuje się jako sytuację położniczą, w której poród drogą pochwową dziecka położonego główkowo wymaga dodatkowych manewrów położniczych z powodu braku dalszego postępu pomimo zastosowania delikatnego pociągania po urodzeniu głowy płodu.
Niniejsze wytyczne opracowano w celu przedstawienia informacji opartych na danych klinicznych, mających ułatwić klinicystom wstępną ocenę i wdrożenie odpowiedniego postępowania w przypadku wykrycia podejrzanych guzów jajnika u kobiet przed menopauzą.
Począwszy od lat 60. ubiegłego stulecia szew okrężny szyjki macicy zaczęto zakładać u kobiet obciążonych dużym ryzykiem poronienia w II trymestrze ciąży lub samoistnego porodu przedwczesnego w związku z ciążą wielopłodową, wadami rozwojowymi macicy, urazami szyjki macicy w wywiadzie oraz stwierdzonym w badaniu ultrasonograficznym (USG) skróceniem tego narządu.
