Nefropatia IgA jest jedną z głównych przyczyn przewlekłej choroby nerek i niewydolności nerek wymagającej leczenia nerkozastępczego. Z tego powodu jest przedmiotem międzynarodowych badań mających na celu poznanie patofizjologii oraz naturalnego przebiegu choroby.
Utrwalony w piśmiennictwie i świadomości lekarzy klasyczny obraz choroby to nawroty makroskopowego krwiomoczu towarzyszące ostrym zakażeniom dróg oddechowych. W 2017 roku podsumowano wiedzę na temat nefropatii IgA. Szczególnie interesujące okazały się dane dotyczące objawów klinicznych choroby. Okazuje się, że najczęściej spotykanym obrazem klinicznym nefropatii IgA jest bezobjawowy krwiomocz (krwinkomocz) z niewielkim białkomoczem (na ogół <0,5 g/d), wykrywany zwykle przy okazji badania moczu z innych wskazań lub w ramach okresowej oceny stanu zdrowia (np. w pracy). Z czasem dochodzi do wolno postępującego zmniejszania GFR, co daje obraz postępującej przewlekłej choroby nerek. Rzadsze obrazy kliniczne to nawracający krwiomocz makroskopowy, towarzyszący zwłaszcza wirusowemu lub bakteryjnemu zakażeniu górnych dróg oddechowych bądź innemu zakażeniu. Może trwać od kilku godzin do kilku dni. Taka klasyczna manifestacja nefropatii IgA występuje jednak tylko u 10–15% chorych, głównie młodych (<40 lat). Najcięższa, rzadka postać to zespół nefrytyczny z szybkim pogarszaniem się czynności nerek (gwałtownie postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek) spowodowany zewnątrzwłośniczkowym rozplemowym kłębuszkowym zapaleniem nerek.
Aktualne dane na temat obrazu klinicznego znajdują się w rozdziale: Nefropatia IgA.
