Prof. dr hab. n. med. Czesław Stoba

Stopień doktora medycyny uzyskał w 1968 roku, habilitację w 1978, tytuł profesora w 1990r , a stanowisko profesora zwyczajnego w 1998r.
Posiada liczący się dorobek naukowy z różnych dziedzin chirurgii dziecięcej, a zwłaszcza onkologii i urologii. Poprzez prowadzone w klinice badania własne i zespołowe z udziałem innych jednostek AMG jak i innych ośrodków w kraju, zrealizował szereg programów rządowych, grantów KBN, prac statutowych i własnych. Przeprowadzone badania doprowadziły do optymalizacji i poprawy wyników leczenia wybranych nowotworów narządowych wad układu moczowego schorzeń trzustki i innych.
Był jednym z inspiratorów szeroko pojętej współpracy wieloośrodkowej realizowanej w ramach „ Polskiej Grupy Leczenia Guzów Litych” Przez 23 lata brał aktywny udział w pracach Sekcji Onkologii Dziecięcej PTCHD, pełniąc między innymi do roku 1999, funkcję wice-przewodniczącego Sekcji.
W AMG zorganizował Międzykliniczny Zespół ds. Leczenia Choroby Nowotworowej u Dzieci.
Jako adiunkt, a później jako kierownik kliniki zorganizował szereg spotkań naukowych z wybitnymi światowymi ekspertami z różnych dziedzin chirurgii dziecięcej (sympozja naukowe w Gdańsku, Tardzie, Fromborku, Jastrzębiej Górze i etc)
W 1997 roku już jako Prezes PTCHD zorganizował wraz z zespołem w Gdańsku VIII Sympozjum Hiszpańsko-Polskie. W kraju w latach 1990-2004 koordynował leczenie guzów wątroby u dzieci we współpracy z międzynarodowym Towarzystwem Onkologii Dziecięcej SIOP.
W roku 2000 jako prezydent Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych wraz z zespołem zorganizował X Jubileuszowy Zjazd Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych w Gdańsku w którym udział wzięło 400 osób w tym około 100 osób z licznych ośrodków zagranicznych chirurgii dziecięcej z całego świata. Po raz pierwszy zorganizowano tutaj sesje pielęgniarskie, interdyscyplinarne, spotkania z ekspertami i inne. Spotkało się to z wysokim uznaniem ze strony uczestników zjazdu, co zaowocowało powierzeniem klinice organizacji VI Europejskiego Zjazdu Chirurgów Dziecięcych (EUPSA).
Był Prezydentem tego Zjazdu, a udział w tym zjeździe wzięli przedstawiciele z 43 krajów świata: z Australii, Indii, Bangladeszu, Iranu, Kuwejtu, Arabii Saudyjskiej, Izraela. Było wielu młodych lekarzy z Litwy, Łotwy, Ukrainy, Rumunii, Serbii, Czarnogóry, Słowacji. Dominowali chirurdzy dziecięcy z krajów europejskich i USA. Program zjazdu uznano za modelowy dla przyszłych zjazdów EUPSA.
Udoskonalił metody leczenia obrażeń wątroby i ich następstw, a także wielu wad rozwojowych oraz nadciśnienia w żyle wrotnej u dzieci w oparciu o modyfikację metod Sugury i Bengmarka.
W pracy habilitacyjnej (badania embriologiczne, morfologiczne, radiologiczne i kliniczne przyczyn wodonercza wrodzonego) wyjaśnił powstawanie wadliwości strukturalnych podmiedniczkowych odcinków moczowodów w wyniku zaburzeń ich embriogenezy. Praca ta miała dużą wartość praktyczną i poznawczą. Wykazał, że jedynie wycięcie dysplastycznych odcinków moczowodów jest racjonalne z punktu widzenia powrotu prawidłowej funkcji nowo zespolonego połączenia miedniczkowo-moczowodowego i nerki.
Ostatnio powierzono mu koordynację wydania polskojęzycznego Atlasu Chirurgii Dziecięcej, którego przygotowanie jest na ukończeniu. Autorami poszczególnych rozdziałów są wybitni eksperci z wybranych zagadnień w chirurgii dziecięcej np. H.W. Hendrena (Boston), E. Kiely i L. Spitz (London), Y. Tsuschida (Japan) etc. Opisano w nim ponad 130 operacji, bogato ilustrowanych. Praca przygotowywana do druku.
Autor i współautor ponad 190 prac naukowych w piśmiennictwie krajowym i zagranicznym. Pod jego redakcją ukazały się także 3 wydania skryptu do ćwiczeń i seminariów dla studentów Pod jego redakcja w roku 1997 ukazała się monografia pt. „Guzy kości u dzieci – diagnostyka i leczenie”.
Brał też udział w licznych zjazdach i sympozjach w kraju i zagranicą, gdzie przewodniczył sesjom naukowym oraz prezentował dorobek własny i Kliniki. Odbył staże naukowe w licznych ośrodkach chirurgii dziecięcej Europy i w UCLA w Los Angeles w USA. Przez 7 miesięcy pracował jako chirurg w światowej sławy Klinice profesora Fritza Rhebeina w Bremie. Pobyty w licznych ośrodkach zagranicznych i zdobyte tam doświadczenie, pozwoliły mu na opracowanie i wprowadzenie wielu nowych technik operacyjnych dotąd nie stosowanych w Klinice w Gdańsku.
W 1993 roku dzięki wydatnej pomocy profesora Z.H. Kalicińskiego oraz funduszom pozyskanym z Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej uruchomił przy Klinice Pracownię badań Urodynamicznych i Endoskopowych.
Poza działalnością dydaktyczną dla studentów jako kierownik kliniki sporo czasu poświęcał szkoleniu podyplomowemu. Klinika jest ośrodkiem referencyjnym , w którym odbywają także staże lekarze innych specjalności oraz organizowane są cyklicznie kursy dla ordynatorów a także w ramach CMKP kursy z urologii dziecięcej. Jako kierownik specjalizacji wyspecjalizował łącznie 23 chirurgów dziecięcych, był promotorem 12 prac doktorskich.. Był recenzentem co najmniej 40 prac na stopień doktora nauk medycznych, 12 na stopień doktora habilitowanego oraz w 8 przypadkach oceny dorobku naukowego na tytuł profesora nadzwyczajnego. Jest także autorem oceny dorobku naukowego prof. Alois Schaerliego z Lucerny, a także Prof. Gliera Younga z Glasgow oraz Prof. Jerzego Czernika na tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Za działalność dydaktyczną i naukową był wielokrotnie nagradzany, w tym przez Rektora AMG, Zarząd Główny PTChD, a także w 1999 roku zespołową nagrodą Ministra Zdrowia za osiągnięcia w dziedzinie genetyki medycznej i cykl publikacji na ten temat.
Przez 20 lat kierował Kliniką Chirurgii Dziecięcej AMG (obecnie Uniwersytetu Medycznego w Gdańsku, której baza po wielu usilnych staraniach została zmodernizowana i unowocześniona. Dzięki tym staraniom Klinika została dobrze wyposażona w nowoczesny sprzęt diagnostyczny, leczniczy i monitorujący, co umożliwia bezpieczne przeprowadzanie najbardziej złożonych zabiegów operacyjnych, w tym także videoskopowych u wcześniaków, noworodków i dzieci starszych. Przeprowadził pierwszą w Polsce operację wewnątrzłonową (zamknięcia rozszczepu kręgosłupa z narastającym wodogłowiem) wraz z zespołem położników w roku 1993.
W Uczelni wchodził w skład wielu senackich komisji a w latach 1990 –1993 był prorektorem ds. klinicznych a następnie do roku 1999 członkiem Komisji Kształcenia Podyplomowego.
Od 1983 do 2005 roku był członkiem Krajowego Zespołu ds. Chirurgii dziecięcej sprawując nadzór specjalistyczny początkowo nad 7 dawnymi województwami potem 4, a ostatnio do roku 2005 był konsultantem w Województwie Pomorskim. Jako konsultant regionalny i wojewódzki przyczynił się do stworzenia zintegrowanej opieki medycznej nad dzieckiem chirurgicznie chorym w podległym regionie. System ten oparty jest na ścisłej współpracy poszczególnych oddziałów terenowych z kliniką, zwłaszcza w zakresie opieki nad dziećmi z chorobą nowotworową, leczeniem wcześniaków i noworodków oraz dzieci ze złożonymi wadami układu moczowego.
Jako członek Okręgowej Izby Lekarskiej w latach 1990-1993 był sędzią Okręgowego Sądu Lekarskiego.
Wielokrotnie powoływany był także jako biegły lekarz sądowy dla potrzeb zarówno Sądu jak i Izby Lekarskiej.