Biegunka infekcyjna
Biegunka infekcyjna jest chorobą spowodowaną przez czynnik zakaźny, która zwykle samoistnie, stopniowo ustępuje, nawet przed zasięgnięciem porady lekarza.
Nefropatia zaporowa
Nefropatią zaporową nazywamy nieprawidłowości w budowie oraz czynności nerek, których przyczyną jest utrudnienie odpływu moczu na skutek częściowej lub całkowitej niedrożności dróg moczowych.
Torbiel osierdzia
Torbiel osierdzia to torbiel znajdująca się w worku osierdziowym, otaczającym serce. Najczęstszą przyczyną jej powstania jest proces zapalny toczący się w obrębie worka osierdziowego lub rozwój pasożyta.
Moczówka prosta nerkowa
Moczówka prosta nerkowa jest zaburzeniem prowadzącym do wydalania dużych objętości moczu.
Choroba wieńcowa
Choroba wieńcowa polega na tworzeniu się blaszek miażdżycowych w tętnicach wieńcowych (tętnicach doprowadzających krew do mięśnia sercowego). Choroba wieńcowa skutkuje niedokrwieniem mięśnia sercowego i może powodować – w zależności od nasilenia i stopnia niedokrwienia mięśnia sercowego – przewlekłe zespoły wieńcowe (dławica piersiowa stabilna) oraz ostre zespoły wieńcowe (zawały serca). Profilaktyka choroby wieńcowej opiera się na zapobieganiu miażdżycy, która jest najczęstszą przyczyną choroby wieńcowej.
Choroba Ménétriera
Jest to choroba niezwykle rzadka. Występuje głównie u dorosłych w wieku 30–60 lat, częściej u mężczyzn. U dzieci może współwystępować z ostrym zakażeniem wirusem cytomegalii (CMV).
Dieta bezglutenowa
Gluten to białko występujące w ziarnach pszenicy, żyta i jęczmienia, które odpowiada za charakterystyczną konsystencję produktów wypieczonych z tych zbóż. Ten składnik diety musi być wyeliminowany z diety osób z celiakią, nadwrażliwością na gluten oraz alergią na gluten. Trzeba podkreślić, że właściwie realizowana dieta bezglutenowa to podstawa leczenia celiakii i należy jej przestrzegać do końca życia.
Niedokrwistości pokrwotoczne
Niedokrwistość pokrwotoczna to niedokrwistość związana z utratą krwi. Ostre przyczyny niedokrwistości to najczęściej krwotoki związane z urazem, krwawienia z przewodu pokarmowego, z układu moczowego lub dróg rodnych. Osoba dorosła może utracić do 20% objętości krwi bez objawów niedokrwistości. Objawy zależą od szybkości utraty i objętości utraconej krwi oraz od wieku chorego.
Dieta w zaparciach
W znacznym stopniu na występowanie zaparć wpływa styl życia i nieprawidłowe nawyki żywieniowe. I choć stres, spożywanie posiłków w pośpiechu oraz brak aktywności fizycznej może sprzyjać zaparciom, to w każdej sytuacji należy wykluczyć zmiany chorobowe i organiczne.
Zespół jelita drażliwego
Zespół jelita drażliwego to choroba przewlekła, której głównymi objawami są ból brzucha i nieprawidłowy rytm wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemiennie). Choć zespół jelita drażliwego powoduje przykre objawy i może wpływać na funkcjonowanie, nie jest ciężką chorobą ani nie prowadzi do niekorzystnych skutków zdrowotnych. Bardzo ważnym elementem leczenia jest odpowiednia dieta.
Hemochromatoza
Hemochromatoza jest uwarunkowaną genetycznie chorobą, w której dochodzi do zwiększonego wchłaniania żelaza w jelicie cienkim, co prowadzi do przeładowania żelazem, czyli nadmiernego gromadzenia żelaza w tkankach – szczególnie w wątrobie, trzustce, sercu, stawach i przysadce – powodującego uszkodzenie tych narządów. Powikłaniem hemochromatozy jest marskość wątroby, która może prowadzić do raka wątrobowokomórkowego. W leczeniu stosuje się krwioupusty.
Hipercholesterolemia rodzinna
Hipercholesterolemia rodzinna to uwarunkowana genetycznie choroba, która powoduje zwiększone stężenie cholesterolu oraz związane z tym powikłania (choroby układu sercowo-naczyniowego, nawet w bardzo młodym wieku). Leczenie jest takie, jak w przypadku innych rodzajów hipercholesterolemii, polega na modyfikacji stylu życia oraz przyjmowaniu leków.
pH-metria przełyku
pH-metria przełyku to badanie polegające na pomiarze stężenia jonów wodorowych (kwaśności) w dolnej części przełyku za pomocą specjalnej sondy zakładanej przez nos.
Dieta u osób ze stomią – zalecenia ogólne
Żywienie chorego bezpośrednio po operacji jest uzależnione od długości resekcji jelita i od umiejscowienia stomii. Na początku stosuje się dietę płynną, kleikową i stopniowo przechodzi do pokarmów stałych.
Kłębuszkowe zapalenie nerek
Kłębuszkowe zapalenia nerek to grupa chorób charakteryzujących się zajęciem przez proces zapalny kłębuszków nerkowych, co z kolei jest przyczyną nieprawidłowej pracy nerek, a z czasem może prowadzić do niewydolności nerek. Przyczyną kłębuszkowego zapalenia nerek jest nieprawidłowa czynność układu immunologicznego (odpornościowego) i leczenie często polega na stosowaniu leków hamujących działanie tego układu.
Mieszana choroba tkanki łącznej
Mieszana choroba tkanki łącznej cechuje się wielką różnorodnością objawów. Są one także zmienne w przebiegu choroby. Najwcześniej pojawia się osłabienie ogólne, bóle mięśni, stawów, obrzęk rąk, stany podgorączkowe.
Nadczynność tarczycy
Nadczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych chorób endokrynologicznych; dotyczy ok. 1–2% dorosłych w Polsce. Chorują głównie kobiety w wieku 20–40 lat, natomiast rzadko zdarza się u dzieci.
Zapalenie błony śluzowej żołądka
Zapalenie błony śluzowej żołądka to stan, w którym dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej żołądka. Najczęściej jest to spowodowane przez bakterię Helicobacter pylori. Inną postacią uszkodzenia błony śluzowej jest ostra gastropatia krwotoczna (nadżerkowa), w przebiegu której na powierzchni błony śluzowej powstają krwawiące nadżerki (ubytki).
Zakażenie Clostridioides difficile
Zakażenie Clostridioides difficile objawia się biegunką o różnym nasileniu. Czynnikiem ryzyka zakażenia jest antybiotykoterapia, zwłaszcza długotrwała i stosowanie kilku różnych antybiotyków. Przebieg choroby może być łagodny lub ciężki i wymagać leczenia w szpitalu.
