Zobacz także serwis: www.mp.pl/szczepienia
Opracowali: lek. Iwona Rywczak, dr med. Jacek Mrukowicz
Skróty: dTpa – szczepionka skojarzona zawierająca toksoid tężcowy oraz zmniejszone dawki toksoidu błoniczego i bezkomórkowych komponentów pałeczki krztuśca (dla dzieci szkolnych, młodzieży i dorosłych), HBIG – swoista immunoglobulina przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu B, HBsAg – antygen powierzchniowy wirusa zapalenia wątroby typu B, HBV – wirus zapalenia wątroby typu B, MMR – skojarzona szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, VZIG – hiperimmunizowana immunoglobulina ludzka zawierająca duże stężenie swoistych przeciwciał przeciwko wirusowi ospy wietrznej i półpaśca, VZV – wirus ospy wietrznej i półpaśca, WZW – wirusowe zapalenie wątroby
W opracowaniu omówiono zasady postępowania w placówkach opieki zdrowotnej w przypadku kontaktu personelu z chorym na chorobę zakaźną, której można zapobiegać poprzez szczepienia, oraz zasady profilaktyki epidemii w tych placówkach. Cel, metodyka oraz zalecenia dotyczące zastosowania szczepień przed ekspozycją – p. Szczepienia dla personelu placówek opieki zdrowotnej - cz. 1. Zalecenia amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień Ochronnych (ACIP)
Wirusowe zapalenie wątroby typu B
1. Zalecamy, aby po kontakcie uszkodzonej skóry lub błony śluzowej z krwią lub innym płynem ustrojowym (w tym np. po zakłuciu skażoną igłą lub zranieniu skalpelem) jak najszybciej ocenić konieczność zastosowania profilaktyki poekspozycyjnej zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV).
Pierwszym etapem takiej oceny jest uzyskanie informacji, czy pacjent, z którego krwią lub płynem ustrojowym miał kontakt pracownik, jest zakażony HBV (obecność HBsAg w jego krwi) oraz czy pracownik przeszedł pełny cykl szczepienia przeciwko WZW typu B i prawidłowo na nie odpowiedział (stężenie przeciwciał anty-HBs 1–2 miesiące po szczepieniu [p. tab. 1.]).