Wprowadzenie
Chociaż każdy stosowany współcześnie lek jest bardzo dobrze scharakteryzowany pod względem właściwości farmakodynamicznych i farmakokinetycznych oraz profilu działań niepożądanych, indywidualna odpowiedź kliniczna pacjenta na leczenie jest często trudna do przewidzenia. Efekty leczenia zależą w dużej mierze od prawidłowego rozpoznania choroby i zastosowania odpowiedniej dla tego rozpoznania terapii. Na wybór sposobu leczenia ważny wpływ mają również indywidualne cechy pacjenta, takie jak wiek, choroby współistniejące lub inne stosowane leki. Coraz większe znaczenie przypisuje się również cechom wrodzonym, uwarunkowanym genetycznie, które mogą decydować na przykład o szybszym lub wolniejszym tempie przemian metabolicznych leku (wymagającym większego lub mniejszego dawkowania) lub skłonności do reakcji alergicznych. Zagadnienia indywidualnej odpowiedzi na leki w zależności od wrodzonych cech genetycznych pacjenta są przedmiotem zainteresowania farmakogenetyki. Dziedzina ta stanowi jedną z podstaw tzw. medycyny spersonalizowanej, której celem jest indywidualny dobór optymalnej dla danego chorego terapii z uwzględnieniem jego unikalnych predyspozycji genetycznych.
