Tłumaczył dr n. med. Maciej Matłok
Konsultował prof. dr hab. n. med. Ryszard Marciniak, Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
Skróty: TK – tomografia komputerowa
Reprinted from „Chirurg”, Vol. 82, O. Strobel, J. Werner, M.W. Büchler, Chirurgische Therapie der Peritonitis, pp. 242–248. Copyright © 2011, with kind permission of Springer Science+Business Media.
Mimo postępu, jaki się dokonuje w chirurgii i intensywnej terapii, leczenie zapalenia otrzewnej pozostaje wyzwaniem terapeutycznym, jest obciążone 20% śmiertelnością i ma znaczący udział wśród przyczyn zgonu z powodu zakażeń ogółem. W praktyce chirurgicznej najczęściej mamy do czynienia z zapaleniem otrzewnej wywołanym przedziurawieniem narządu jamistego, czyli z tak zwanym wtórnym zapaleniem otrzewnej, które szybko prowadzi do zagrażającej życiu sepsy i niewydolności wielonarządowej. Skuteczne leczenie wymaga bezwzględnie niezwłocznego i efektywnego usunięcia chirurgicznej przyczyny zakażenia, efektywnej terapii antybiotykowej oraz intensywnej terapii sepsy.1 Najistotniejszą kwestią jest odpowiednia komunikacja i ścisła współpraca pomiędzy chirurgami, specjalistami intensywnej terapii i anestezjologami, specjalistami chorób zakaźnych i radiologami. Poniżej przedstawiono kluczowe zagadnienia dotyczące odpowiedniego postępowania głównie chirurgicznego w przypadku wtórnego zapalenia otrzewnej.