Alergia na owoc czereśni powstaje w odmienny sposób w różnych częściach Europy. Różnice te zależą od tego, które z uczulających białek czereśni jest w danym rejonie "większym" alergenem.
Mieszkańców Europy Północnej i Środkowej czereśnie uczulają rzadko (ok. 3% nadwrażliwość na czereśnie), dużo rzadziej niż np. Włochów. Swoiste IgE w Europie Północnej wykryto u około 15% uczulonych na te owoce.
W Europie Środkowej i Północnej nadwrażliwość jest głównie wynikiem odczynów krzyżowych zachodzących pomiędzy zawartymi w czereśniach białkami (głównie Pru av 1, a w znacznie mniejszym stopniu z Pru av 4) a antygenami pyłku brzozy. Natomiast w krajach śródziemnomorskich uczulenie na czereśnie jest niezależne od nadwrażliwości na pyłek brzozy. I tam w przypadkach zespołu alergii jamy ustnej (OAS) zmiany obrzękowe w obrębie jamy ustnej są poprzedzane przez nieżyt nosa, ale ten ostatni jest wówczas wynikiem nadwrażliwości na pyłek chwastów.
Podobnie jak w przypadku wielu innych produktów spożywczych pochodzenia roślinnego, nadwrażliwość na czereśnie jako uwarunkowana pyłkiem jest głównie związana z jamą ustną i gardłem z powodu łatwości, z jaką alergeny są trawione w przewodzie pokarmowym i dlatego powoduje głównie OAS. Z innych chorób stosunkowo często obserwuje się ostrą pokrzywkę. Niekiedy – jednak znacznie rzadziej – występują także inne choroby atopowe, łącznie z astmą. Badając 16 ochotników nadwrażliwych na czereśnie, stwierdzono, że do wywołania OAS niezbędne są porcje tych owoców ważące 3,3 ±2,4 g. U części chorych występuje po tych dawkach także przejściowa duszność (spowodowana prawdopodobnie obrzękiem Quinckego), a rzadziej zaburzenia w połykaniu lub nieżyt nosa.