Co to jest badanie wodorowęglanów i na czym polega?
Wodorowęglany (HCO3-) są jednym z parametrów ocenianych w gazometrii łącznie z pH, ciśnieniem parcjalnym tlenu i dwutlenku węgla (PaO2 i PaCO2) oraz saturacją, czyli wysyceniem hemoglobiny tlenem (SaO2). Nieprawidłowe stężenia wodorowęglanów związane są z zaburzeniami tzw. równowagi kwasowo-zasadowej, które mogą wystąpić w przebiegu wielu chorób ostrych lub przewlekłych (np. związane z występowaniem uporczywych biegunek i wymiotów, w niewyrównanej cukrzycy, nadczynności tarczycy), po urazach wielonarządowych, operacjach czy zatruciach lekami, gazami lub substancjami psychoaktywnymi (np. zatrucie metanolem, glikolem etylenowym, salicylanami, tlenkiem węgla).
Jakie są wskazania do badania?
Wskazaniem do wykonania oznaczenia jest diagnostyka i monitorowanie zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej.
Jak przebiega badanie?
Badanie stężenia wodorowęglanów wykonuje się z krwi pobranej bez kontaktu z powietrzem.
Jak przygotować się do badania?
Badanie stężenia wodorowęglanów wykorzystuje się głównie u pacjentów hospitalizowanych, dlatego decyzję o wykonaniu badania podejmuje lekarz leczący pacjenta na podstawie całościowej oceny stanu klinicznego.
Jakie są przeciwwskazania do badania?
Przeciwwskazania, takie jak do zabiegu pobrania krwi – zakażenie i oparzenie w potencjalnym miejscu pobrania, w przypadku pobierania krwi tętniczej do gazometrii również zaburzenia krzepnięcia krwi.
Jakie powikłania mogą wystąpić po wykonaniu badania? Jak postępować po badaniu?
Powikłania, które mogą się pojawić po badaniu są ściśle związane z możliwymi powikłaniami po pobraniu krwi – krwiak, obrzęk i bolesność w miejscu nakłucia, a w przypadku pobierania krwi tętniczej do gazometrii rozwarstwienie ściany tętnicy, zakrzepica, zatorowość tętnicza.
