Stężenie potasu

Stężenie potasu w surowicy to jedno z badań często zlecanych chorym na astmę.

Stężenie potasu w surowicy organizm kontroluje bardzo dokładnie i utrzymuje w wąskich granicach. Norma może się nieco różnić w zależności od laboratorium, najczęściej jest to 3,5–5 (5,5) mmol/l.

Najczęstsze przyczyny zmniejszonego stężenia potasu u chorych na astmę:

stosowanie dużych dawek ß2-mimetyków (np. salbutamolu), metyloksantyn (np. teofiliny), glikokortykosteroidów doustnych (prednizol, prednizolon)
wymioty, biegunka, stosowanie leków przeczyszczających
nadmierna potliwość (przy niedostatecznej podaży elektrolitów w wypijanych płynach)

Chorzy na astmę często przyjmują preparaty zawierające potas. Zaleca się je np. podczas stosowania glikokortykosteroidów doustnych. Dla osób, które mają zdrowe nerki, ich przyjmowanie jest bezpieczne, jednak okresowo (według zaleceń lekarza) oraz przy zmianie dawkowania innych leków warto skontrolować stężenie potasu we krwi.

Zbyt duże stężenie potasu często jest wynikiem stosowania preparatów potasu, może być też spowodowane upośledzeniem czynności nerek albo stosowaniem niektórych leków.

18.04.2011

Zobacz także

Badania wykonywane u chorych na astmę: morfologia krwi Morfologia krwi to jedno z najczęściej zlecanych badań, również u chorych na astmę.
IgE Skrót IgE pochodzi od nazwy immunoglobulina klasy E. Jest ona jednym z 5 rodzajów immunoglobulin, czyli przeciwciał. W warunkach prawidłowych IgE bierze udział w obronie przed zakażeniem pasożytami. Niestety, bardziej znana jest ze swojej roli w mechanizmach uczulenia, czyli alergii.
Badanie glukozy u chorych na astmę Prawidłowe stężenie glukozy we krwi utrzymuje się w granicach od około 3,5 mmol/l do 5,6 mmol/l.
Eozynofilia Eozynofile, czyli granulocyty kwasochłonne, to jeden z rodzajów leukocytów, czyli „białych ciałek krwi”.

Wybrane treści dla Ciebie

Spirometria u chorych na astmę Spirometria (badanie spirometryczne) to najważniejsze z badań czynnościowych układu oddechowego, czyli badań, które pozwalają na obiektywną ocenę czynności płuc.
PEF - szczytowy przepływ wydechowy Lekarz prowadzący może zalecić pacjentowi z astmą oskrzelową, szczególnie w przypadku trudności z osiągnięciem kontroli objawów, domowe monitorowanie tzw. PEF za pomocą pikflometru
Próba rozkurczowa u chorych na astmę Dla chorych na astmę charakterystyczna jest odwracalność obturacji, czyli ustępowanie skurczu oskrzeli samoistnie lub pod wpływem leczenia. Do oceny tego zjawiska w badaniach czynnościowych używana jest próba odwracalności obturacji, potocznie zwana próbą rozkurczową.
Spirometryczna próba prowokacyjna Spirometryczna próba prowokacyjna to badanie pozwalające na ocenę reakcji układu oddechowego na różne substancje. Próby prowokacyjne wykonuje się w diagnostyce astmy w celu oceny odpowiedzi oskrzeli na działanie różnych czynników.
Próba prowokacyjna z alergenem Próba wykonywana jest w celu stwierdzenia, czy dana osoba jest uczulona na konkretny alergen. Badanie wykonuje się stosunkowo rzadko. Zwykle wtedy, gdy innymi metodami nie udało się potwierdzić nadreaktywności oskrzeli i (lub) uczulenia na konkretny alergen, a wynik badania ma znaczenie dla rozpoznania choroby.
Astma u dzieci - mechanizmy i przyczyny U większości ludzi kontakt z tymi substancjami nie powoduje żadnej reakcji, ale u osób uczulonych we krwi znajdują się przeciwciała przeciwko nim skierowane. Należą one zwykle do immunoglobulin klasy E (IgE).
Próba wysiłkowa Wysiłek jest jednym w najczęstszych bodźców powodujących objawy u chorych na astmę.
Badania w kierunku niedoboru alfa1-antytrypsyny u chorych na POChP Niedobór α1-antytrypsyny jest rzadką, genetycznie uwarunkowaną przyczyną POChP.
Proces zapalny w oskrzelach Proces zapalny (reakcja zapalna, zapalenie) to reakcja organizmu na czynniki potencjalnie szkodliwe. Na przykład: po wniknięciu bakterii do płuc komórki układu odpornościowego rozpoznają „wroga” i usiłują go zniszczyć. W miejscu wniknięcia bakterii toczy się proces zapalny, który najczęściej szybko doprowadza do zniszczenia bakterii.
Astma aspirynowa Astma aspirynowa, obecnie określana jako choroba układu oddechowego nasilana przez aspirynę jest szczególną postacią astmy. Podstawową jej cechą jest nadwrażliwość na aspirynę (kwas acetylosalicylowy) i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, oznaczane często skrótem NLPZ lub pochodzącym z języka angielskiego skrótem NSAID.