Zasady leczenia choroby wieńcowej
Skuteczność farmakoterapii i leczenia zabiegowego będzie niewielka, jeśli pacjent nie zastosuje się do zasad zdrowego stylu życia.
Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
Skuteczność farmakoterapii i leczenia zabiegowego będzie niewielka, jeśli pacjent nie zastosuje się do zasad zdrowego stylu życia.
Leczenie inwazyjne i zabiegowe choroby niedokrwiennej serca ma na celu poprawę przepływu krwi przez zwężone naczynia wieńcowe, a co za tym idzie – poprawę ukrwienia serca i zmniejszenie dolegliwości odczuwanych przez pacjenta.
Kwasy tłuszczowe omega-3 to podstawowe związki w metabolizmie. Niestety, ssaki nie potrafią ich wytwarzać, dlatego związki te muszą być dostarczane w pożywieniu.
Sartany (blokery receptora angiotensynowego) jest to grupa leków stosowana zwykle zamiast ACE-inhibitorów, jeśli ich przyjmowaniu towarzyszy uporczywy kaszel.
Iwabradyna jest reprezentantem nowej klasy leków o działaniu zwalniającym rytm serca poprzez hamowanie częstości wyładowań naturalnego rozrusznika serca, jakim jest węzeł zatokowy, położony w prawym przedsionku serca.
Jest to krótko działający lek, który szybko i silnie rozszerza naczynia krwionośne. Stosowany jest do przerywania tzw. bólu wieńcowego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.
Tworzenie skrzepliny w tętnicy wieńcowej jest wynikiem nagłego łączenia się ze sobą (agregacji) płytek krwi. Leki o działaniu antyagregacyjnym, takie jak klopidogrel lub aspiryna, zapobiegają temu procesowi.
Fibraty to jedna z głównych grup leków stosowanych w terapii zaburzeń lipidowych.
Statyny są najskuteczniejszymi lekami obniżającymi poziom tzw. „złego cholesterolu” (cholesterol LDL) we krwi, odpowiedzialnego za rozwój miażdżycy. Ich stosowanie zmniejsza ryzyko chorób spowodowanych miażdżycą, takich jak choroba niedokrwienna serca.
Blokery kanału wapniowego hamują napływ wapnia do komórek, który jest niezbędny do skurczu komórek mięśniowych, w tym komórek mięśni gładkich naczyń oraz komórek mięśnia sercowego.
Jest to grupa leków stosowanych w terapii nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, choroby niedokrwiennej serca, a także w niektórych chorobach nerek.
Beta-blokery to grupa leków blokujących receptory adrenergiczne ß1 (głównie w mięśniu sercowym) i ß2 (w naczyniach i oskrzelach).
Aspiryna to niesteroidowy lek przeciwzapalny, który wykazuje zróżnicowane działanie w zależności od zastosowanej dawki. W małych, tzw. kardiologicznych dawkach (75 mg) zapobiega zlepianiu się płytek krwi i tworzeniu zakrzepów w naczyniach.