Co to jest mioglobina?
Mioglobina jest białkiem znajdującym się w mięśniach poprzecznie prążkowanych – szkieletowych i w sercu – przypominającym budową hemoglobinę obecną w krwinkach czerwonych. Podstawowa funkcja mioglobiny to magazynowanie tlenu. W przypadku znacznego wysiłku, gdy ciśnienie cząsteczkowe tlenu osiąga w mięśniach niskie wartości, mioglobina uwalnia przyłączone do niej cząsteczki tlenu, umożliwiając dalszą wydajną pracę mięśni z wykorzystaniem wysokoenergetycznego ATP. W krwiobiegu znajduje się tylko mioglobina uwolniona z uszkodzonych komórek mięśni szkieletowych i serca. Mioglobina może także przedostawać się do moczu, pogarszając funkcjonowanie nerek i powodując ich ostrą niewydolność.
Jakie są wskazania do badania mioglobiny?
Pojedyncze oznaczenie stężenia mioglobiny we krwi ma niewielką wartość diagnostyczną. Zwykle wykorzystuje się seryjne oznaczanie stężenia w kilkugodzinnych odstępach w celu uzyskania informacji o tempie narastania i spadku stężenia mioglobiny.
Wskazania do badania mioglobiny to:
- podejrzenie zawału serca i monitorowanie jego przebiegu (kolejny zawał serca tuż po poprzednim epizodzie, tzw. dorzut zawału serca); ból w klatce piersiowej
- ocena leczenia reperfuzyjnego świeżego zawału serca
- uszkodzenie mięśni szkieletowych o rozmaitej etiologii
- wyjaśnianie przyczyn czerwonego zabarwienia moczu.
Jak przygotować się do badania?
Badanie mioglobiny we krwi czy moczu nie wymaga specjalnego przygotowania. Pacjent powinien unikać działań mogących doraźnie podnieść wartość mioglobiny i zafałszować wynik – znacznego wysiłku fizycznego, wkłuć domięśniowych.
Jakie są przeciwwskazania do badania mioglobiny?
Nie ma przeciwwskazań do badania mioglobiny we krwi i moczu. Wystarczy pobranie niewielkiej ilości krwi żylnej lub próbki moczu.
Interpretacja wyników badania mioglobiny
Norma mioglobiny we krwi: <70–110 µg/l
Norma mioglobiny w moczu: <17 µg/g kreatyniny
Do uzyskania informacji o świeżo przebytym zawale serca wykorzystuje się ocenę tempa narastania i spadku mioglobiny we krwi: jej stężenie się zwiększa w ciągu 1–4 godzin od momentu zawału, osiąga maksimum po 6–7 godzinach i normalizuje się w ciągu doby.
W przypadku leczenia reperfuzyjnego, ponad czterokrotny wzrost stężenia mioglobiny we krwi w ciągu 1,5 godziny po zastosowaniu leczenia świadczy o sukcesie terapeutycznym – oznacza udrożnienie naczynia i wypłukanie mioglobiny z tkanki objętej zawałem.
Przyczyny wzrostu stężenia mioglobiny we krwi i wydalania z moczem:
- świeżo przebyty zawał serca, dorzut zawału
- zapalenie mięśnia sercowego
- uszkodzenie mięśni szkieletowych:
- zmiażdżenie mięśni, urazy wielonarządowe
- oparzenie
- rabdomioliza, czyli rozpad komórek mięśniowych w wyniku działania toksyn, leków, narkotyków
- napad padaczkowy, drgawki gorączkowe
- znaczny wysiłek fizyczny
- zabiegi chirurgiczne, iniekcje domięśniowe
- dystrofie mięśniowe
- miotonie
- zapalenia mięśni - niewydolność nerek
- zatorowość płucna.
Spadek stężenia mioglobiny we krwi nie ma wartości diagnostycznej.