medycyna praktyczna dla pacjentów
Dyskopatia w odcinku szyjnym jest chorobą przewlekłą, która mimo leczenia nie ma możliwości zupełnie się wycofać. W sprzyjających okolicznościach możliwe jest całkowite wyciszenie jej objawów – po rehabilitacji i/lub operacji oraz przy spełnianiu zaleceń lekarzy i fizjoterapeutów w codziennym życiu.
Dyspareunia to odczuwanie bólu w związku ze stosunkiem płciowym i w trakcie stosunku płciowego w obrębie narządów płciowych i lub miednicy. Częściej stan taki występuje u kobiet, jednak może się zdarzyć również u mężczyzn.
Dyspepsja to zespół objawów powodujących dyskomfort związany z przyjmowaniem pokarmów i trawieniem – ból w górnej części brzucha, uczucie pełności po jedzeniu, wczesne uczucie sytości, nudności i wymioty. Najczęściej występuje dyspepsja czynnościowa, czyli bez uchwytnej przyczyny.
Dysplazje kostno-stawowe to choroby w większości uwarunkowane genetycznie. Część ich objawów można zaobserwować tuż po narodzinach dziecka lub we wczesnym dzieciństwie. Niski wzrost, dysproporcje ciała, nieprawidłowy chód, ból w okolicach stawów wymagają wdrożenia odpowiedniej diagnostyki. Ważne jest, aby dziecko zostało objęte opieką pediatry i lekarza genetyka, którzy będą w stanie ustalić prawidłową diagnozę i plan dalszego postępowania.
Dystonia to mimowolne ruchy powodujące wyginanie i skręcanie różnych części ciała, co prowadzi do przyjmowania nienaturalnej postawy. Dystonia może dotyczyć wszystkich mięśni, a po latach trwania choroby nieprawidłowe ułożenie ciała się utrwala.
Dystrofia czopkowa jest dziedziczną chorobą plamki siatkówki dotyczącą obojga oczu. Polega ona na selektywnym uszkodzeniu niektórych funkcji czopków siatkówki w plamce. Dystrofia czopkowa jest rzadką chorobą siatkówki u dzieci.
Dystrofia miotoniczna typu 1 jest chorobą mięśni o podłożu genetycznym. Może objawiać się w różnym wieku - w dzieciństwie lub w wieku dorosłym. W przebiegu tej choroby oprócz uszkodzenia mięśni szkieletowych, występują też objawy ze strony innych układów i narządów, np. oczu, serca czy gruczołów wydzielania wewnętrznego.
Dystrofia Stargardta to choroba plamki siatkówki dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, która dotyczy obojga oczu. Polega na zaniku fotoreceptorów i nabłonka barwnikowego w plamce.
Dystrofie rogówki to choroby dziedziczne, które występują zwykle w obu oczach. Powstają wskutek genetycznego uszkodzenia pierwotnie prawidłowych komórek rogówki. Sposób dziedziczenia choroby, czas jej ujawnienia się, objawy, przebieg i rokowanie zależą od typu uszkodzenia genetycznego.
Dziedziczna neuropatia nerwów wzrokowych Lebera jest rzadką chorobą wywołaną mutacją w obrębie mitochondrialnego DNA, która jest dziedziczona po matce. Chora kobieta przekazuje zmutowany gen całemu swemu potomstwu, niezależnie od płci. Chorują jednak głównie synowie, a córki stają się nosicielkami nieprawidłowego zmutowanego DNA.
Pierwsze objawy dziedzicznej neuropatii ruchowo-czuciowej pojawiają się zwykle w dzieciństwie lub w młodym wieku dorosłym. Występuje osłabienie nóg, wyszczuplenie łydek (spowodowane zanikiem mięśni) oraz charakterystyczne deformacje kostne stóp.
Dziedziczne zaniki nerwów wzrokowych to różnorodne grupy genetycznie uwarunkowanych chorób nerwu wzrokowego. Zmiany występują zazwyczaj w młodym wieku i prowadzą do postępującej i nieodwracalnej utraty widzenia.
Dżuma jest chorobą ludzi i innych ssaków spowodowaną zakażeniem bakterią Yersinia pestis. Zła sława dżumy jest związana z pandemią, która miała miejsce w Średniowieczu i pochłonęła miliony ofiar. Aktualnie Yersinia pestis utrzymuje się w środowisku głównie dzięki gryzoniom i pasożytującym na nich pchłom.
Choroba jest wywoływana przez wędrujące larwy tęgoryjców nieswoistych dla człowieka, zwykle Ancylostoma braziliense, występującego u kotów i psów. Charakteryzuje się on obecnością typowych zmian skórnych tzw. creeping eruption, na skutek tworzenia się krętych kanalików w skórze z wyraźnym odczynem zapalnym (zespół larwy skórnej).
Wszystkie czerwone obszary na szyjce macicy zwane są erytroplakią, która może powstawać w wyniku ektopii, nadżerki prawdziwej, stanów zapalnych, a także raka przedinwazyjnego, dlatego każde wystąpienie zmian na szyjce macicy wymaga diagnostyki.
Endometrioza jest chorobą narządów płciowych kobiety charakteryzującą się obecnością komórek błony śluzowej trzonu macicy (endometrium) poza jamą macicy (komórki ektopowe). Jest jedną z częstszych przyczyn hospitalizacji na oddziałach ginekologicznych i drugą, po mięśniakach przyczyną histerektomii.
Enteropatia z utratą białka, zwana także enteropatią wysiękową, jest zespołem objawów chorobowych związanych z obfitą utratą białek osocza krwi do światła jelita.
Eozynofilie płucne należą do chorób płuc, w których komórki - eozynofile gromadzą się w pęcherzykach płucnych oraz tzw. tkance śródmiąższowej płuc. W większości przypadków nadmierna liczba eozynofilów występuje także we krwi. Nagromadzone komórki tworzą tzw. eozynofilowy naciek zapalny obejmujący w różnym zakresie płuca, oskrzela i naczynia krwionośne.
Eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń (zespół Churga i Straussa) to choroba zapalna, która zajmuje różne tkanki i narządy. Może ona powodować niedrożność naczyń krwionośnych lub krwawienia do otaczających tkanek.
Najczęściej erlichioza występuje w miesiącach letnich i w rejonach wiejskich, co wynika z aktywności i występowania kleszczy. W Europie choroba jest rzadko rozpoznawana (kilkadziesiąt przypadków rocznie). W Polsce, według statystyk PZH, zgłaszane są pojedyncze przypadki erlichiozy.
Fenyloketonuria to choroba uwarunkowana genetycznie, w przebiegu której z powodu niedoboru enzymu – hydroksylazy fenyloalaniny w organizmie gromadzi się fenyloalanina. W Polsce przeprowadza się badania przesiewowe noworodków w kierunku fenyloketonurii. Leczenie polega na przestrzeganiu diety
Fibromialgia to choroba, w której występują wielomiejscowy ból, zmęczenie oraz zaburzenia snu. Objawy fibromialgii są bardzo różnorodne i często sugerują choroby narządów wewnętrznych. Pomimo że sama fibromialgia nie zagraża życiu, prowadzi do obniżenia jego jakości i utrudnionego funkcjonowania. Kompleksowe leczenie, uwzględniające zdrowy tryb życia, różne formy rehabilitacji oraz farmakoterapię mogą znacznie poprawić komfort pacjenta.
Filariozy są grupą chorób ludzi i zwierząt wywoływanych przez robaki nazywane filariami. Filarioza należy do tak zwanych „chorób tropikalnych lekceważonych/zaniedbanych”, nad którymi nie prowadzi się badań dotyczących nowych, bezpiecznych sposobów leczenia ze względu na brak opłacalności inwestycji.
Ogniskowy rozrost guzkowy (FNH) wątroby jest drugim pod względem częstości występowania niezłośliwym guzem wątroby. Jego przyczyna nie jest znana. Zazwyczaj FNH nie powoduje żadnych objawów i jest przypadkowo wykrywany w badaniu USG. W określonych przypadkach stosuje się leczenie operacyjne, u pozostałych osób leczenie nie jest konieczne.
Fobia społeczna to jeden z rodzajów zaburzeń lękowych w postaci fobii, które należą do szerszej kategorii zaburzeń psychicznych określanych jako „zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną”. Charakterystycznym objawem, koniecznym do ustalenia rozpoznania jest lęk, który w przypadku całej grupy zaburzeń lękowych przejawiać się może w najróżniejszy sposób i może być reakcją na różne czynniki, natomiast odnosząc się konkretnie do fobii społecznej, pojawia się w sytuacjach narażenia na kontakty międzyludzkie, zwłaszcza z osobami nieznajomymi
Promieniowanie UVA przenika przez szyby okienne i samochodowe, dlatego możliwe są niepożądane reakcje również w trakcie przebywania w zamkniętym pomieszczeniu czy w trakcie jazdy samochodem. Do najczęstszych reakcji skórnych wywoływanych promieniowaniem słonecznym należy zaliczyć odczyny fototoksyczne, a także wielopostaciowe osutki świetlne.
Ganglion, inaczej torbiel galaretowata, to guzek otoczony torebką wypełniony gęstym płynem. Powstaje jako uwypuklenie torebki stawowej lub pochewki ścięgna – jest to przestrzeń bezpośrednio połączona ze stawem lub okolicą ścięgna, która nadmiernie wypełnia się płynem. Gangliony pojawiają się najczęściej w okolicy stawów rąk, nadgarstka, rzadziej stopy i stawu skokowego.
Gastropatia żółciowa może przebiegać bezobjawowo lub z minimalnymi objawami i zostaje rozpoznana podczas badań endoskopowych wykonywanych z innych przyczyn.
Gardioza (lamblioza) to choroba pasożytnicza dwunastnicy i jelita cienkiego wywołana przez pierwotniaka Giardia duodenalis przebiegająca z przewlekłą biegunką. Jest najczęstszym zarażeniem pierwotniakowym na świecie. Większość przypadków zarażenia nie powoduje żadnych objawów i ulega samoistnemu wyleczeniu
Ginekomastia to powiększenie jednej lub obu piersi u chłopców lub mężczyzn, spowodowane nadmiernym rozrostem tkanki gruczołowej, a czasem także tłuszczowej. Ginekomastia nigdy nie jest zmianą nowotworową.
Glejak nerwu wzrokowego jest powoli rosnącym pierwotnym guzem nowotworowym, który wywodzi się z utkania glejowego nerwu. Guz rozwija się najczęściej u dziewcząt pod koniec pierwszej dekady życia.
Glukozuria nerkowa to obecność glukozy w moczu u osoby, u której stężenie glukozy we krwi nie jest zwiększone (nie choruje np. na cukrzycę). Glukozuria nerkowa może występować samoistnie i wtedy jest to łagodny stan, który nie wymaga leczenia ani nie pociąga za sobą niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych. Może też być jednak związana z innymi chorobami i wtedy leczenie i rokowanie jest zależne od chorób towarzyszących.
Najczęściej pierwsze objawy głuchoty starczej występują już w 5. i 6. dekadzie życia. Szybkość narastania ubytku słuchu nasila się wraz z wiekiem.
Gorączka krwotoczna Ebola to szczególnie niebezpieczna wirusowa gorączka krwotoczna występująca w Afryce Subsaharyjskiej. Nazwa choroby pochodzi od rzeki Ebola, w dorzeczu której wystąpiły pierwsze przypadki choroby w Sudanie i Zairze.
Gorączka z zespołem nerkowym jest chorobą odzwierzęcą, której rezerwuarem są gryzonie: myszy i szczury. Po raz pierwszy choroba taka została opisana po masowych zachorowaniach amerykańskich żołnierzy w Korei, w dorzeczu rzeki Hantaan.
Bakteria Bartonella quintana występuje na całym świecie a doniesienia o przypadkach gorączki okopowej pochodzą z wielu krajów, ale nie określono dokładnie jej rozpowszechniona w różnych społecznościach.
Choroba występuje w krajach basenu Morza Śródziemnego. Wektorem choroby jest określony gatunek kleszczy pasożytujących głównie na psach. W miejscu ugryzienia przez kleszcza i wniknięcia bakterii do organizmu tworzy się „czarna plama” – zmiana martwicza skóry w postaci czarnego strupa.
Gorączka reumatyczna to choroba polegająca na nieprawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, która jest spowodowana zakażeniem bakterią zwaną paciorkowcem beta-hemolizującym z grupy A. Najczęściej gorączka reumatyczna rozwija się w wyniku nieleczonej anginy paciorkowcowej, czyli zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez ten szczep bakterii. Gorączka reumatyczna uszkadza wiele narządów, przede wszystkim serce, stawy i ośrodkowy układ nerwowy.
Gorączka trzydniowa to częsta, łagodnie przebiegająca wysypkowa choroba zakaźna niemowląt i najmłodszych dzieci (ok. 90% w pierwszych 2 latach życia), bardzo rzadko po 4. roku życia.
Gorączka podczas egzotycznej podróży może być objawem groźnych dla życia chorób tropikalnych i wymaga pilnej konsultacji lekarskiej.
Gradówka to miejscowe, przewlekłe zapalenie o charakterze ziarniniaka tłuszczowego. Przyjmuje ona postać niebolesnego guzka powieki. Gradówki mogą pojawiać się w każdym wieku, mogą występować także u dzieci. Gradówka wymaga często leczenia chirurgicznego.
Gruczolaki wątroby to guzy wątroby, które mogą ulec zezłośliwieniu. W większości przypadków gruczolaki wątroby nie powodują objawów. Kobiety z gruczolakiem wątroby nie powinny stosować doustnych środków antykoncepcyjnych ani wkładek domacicznych uwalniających hormony. Chorzy z gruczolakiem wątroby nie powinni przyjmować steroidów anabolicznych. Leczenie jest operacyjne, głównie z uwagi na ryzyko zezłośliwienia gruczolaka
Grudkowe zapalenie oskrzelików to zapalenie oskrzelików z przerostem tzw. grudek chłonnych, czyli elementów układu limfatycznego w płucach.
Wczesne objawy gruźlicy często są niecharakterystyczne. Należą do nich stany podgorączkowe, pocenie się (szczególnie w nocy), utrzymujący się kaszel, chudnięcie. Objawy zaawansowanej gruźlicy zależą od lokalizacji jej ognisk.
Gruźlica przełyku to zakażenie prątkami gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Występuje bardzo rzadko, choć rozpowszechnienie AIDS zwiększyło częstość zachorowań. Do zmian w przełyku dochodzi najczęściej w wyniku szerzenia się zakażenia z sąsiadujących narządów.
Gruźlica jest chorobą zakaźną, wywołaną przez prątki kwasooporne z grupy Mycobacterium tuberculosis complex – M. tuberculosis, M. bovis i M. africanum zwane od nazwiska odkrywcy prątkami Kocha. W Polsce szczepienie przeciwgruźlicze (BCG) jest obowiązkowe tylko u noworodków, szczepienie to chroni przed ciężkimi postaciami choroby, szczególnie przed zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych
Grypa jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez zakażenie układu oddechowego wirusem grypy. Na półkuli północnej sezon grypowy zwykle trwa 3 miesiące i przypada na okres od października do kwietnia. Objawy grypy obejmują objawy ogólne – ból głowy, gorączkę, złe samopoczucie, osłabienie, oraz ze strony układu oddechowego – suchy kaszel, ból gardła czasem nieżyt nosa. Skuteczne w zapobieganiu zachorowaniu na grypę są szczepienia.
Grypa i przeziębienie to najczęstsze choroby, które dotykają co roku miliony Polaków. Przedstawiamy najważniejsze informacje na temat przyczyn przeziębienia i grypy, radzimy jak im zapobiegać oraz prezentujemy najnowsze i skuteczne metody leczenia.
Grypowe zapalenie płuc to zapalenie płuc, które jest wywołane przez wirus grypy typu A lub B.
Grzybica krtani najczęściej występuje wtórnie do grzybic jamy ustnej i gardła. Na jej występowanie narażone są głównie osoby wyniszczone, przyjmujące długotrwale antybiotyki lub leczenie immunosupresyjne, chorzy na cukrzycę, a także noworodki przebywające w złych warunkach higienicznych.
Grzybice płuc są chorobami rzadko występującymi u dzieci. Większość z nich należy do tzw. zakażeń oportunistycznych, czyli takich, które praktycznie nie rozwijają się u dzieci z prawidłową odpornością.
Notowany w ostatnich latach wzrost zakażeń grzybiczych jest nie tylko skutkiem zaburzeń równowagi mikroflory organizmu wywołanych stosowaniem antybiotyków, ale również skutkiem ciężkich przewlekłych chorób, prowadzących do osłabienia układu odpornościowego organizmu.
Nie każdy kontakt z zarodnikami grzyba powoduje rozwój choroby, ponieważ w pełni zdrowy organizm człowieka, dzięki licznym mechanizmom obronnym skóry, często potrafi zwalczyć infekcję grzybiczą. Nieznaczne jednak zachwianie równowagi (homeostazy) organizmu umożliwia grzybom wniknięcie do naskórka czy skóry.
Grzybica układu moczowego to zakażenie dróg moczowych, najczęściej pęcherza moczowego, lub nerek, wywołane przez grzyby inwazyjne, czyli mające zdolność wywoływania zakażenia u ludzi.
Zakażenia grzybicze ośrodkowego układu nerwowego (OUN) to grupa chorób o bardzo poważnym rokowaniu i dużej śmiertelności. Do najczęstszych grzybic OUN należą: kandydoza, kryptokokoza, aspergiloza, mukormykoza, histoplazmoza. Wiele gatunków grzybów może powodować infekcję u człowieka jednak zdecydowana większość z nich to patogeny oportunistyczne, wywołujące choroby tylko u osób z upośledzoną odpornością.
Grzybica sromu i pochwy jest chorobą narządów płciowych żeńskich o charakterze zapalnym, z którym to problemem spotka się w ciągu życia większość kobiet. Wyróżnia się dwie postaci drożdżycy narządów płciowych: zakażenia niepowikłane (sporadyczne) oraz powikłane (nawracające). Ryzyko zapalenia jest większe u osób stosujących niedostateczną lub wręcz przeciwnie – nadmierną higienę intymną, noszących obcisłą, nieoddychającą bieliznę ze sztucznych tworzyw.
Guz chromochłonny (pheochromocytoma) jest rzadkim, najczęściej niezłośliwym guzem, najczęściej zlokalizowanym w nadnerczach lub ich sąsiedztwie.
Guz rzekomy oczodołu to rzadka choroba zajmująca tkanki miękkie oczodołu o nieznanej etiologii (przyczynie). Nie ma podłoża nowotworowego, ani nie jest związana z zakażeniem. Choroba ta objawia się zwykle nagłym, jednostronnym niewielkim wytrzeszczem oka z ograniczeniem ruchomości gałki ocznej.
Nowotwory ślinianek występują stosunkowo rzadko i stanowią około 3–6% nowotworów głowy i szyi. Około 80% zmian lokalizuje się w śliniankach przyusznych.
Guzki tarczycy są litymi (wypełnione komórkami) lub wypełnionymi płynem (torbiele) zmianami w tarczycy, które można wyczuć w badaniu szyi.
Guzkowe zapalenie tętnic to proces, który powoduje zmiany martwicze w tętnicach średniego i małego kalibru zlokalizowanych w wielu układach i narządach: w obrębie nerek, w układzie nerwowym, przewodzie pokarmowym, układzie sercowo-naczyniowym, w skórze, w obrębie jąder i najądrzy.
Guzy oczodołu są stosunkowo rzadką chorobą, występującą zarówno u dorosłych, jak i u dzieci.
Prawie 90% guzów zaodbytniczych dostępne jest w badaniu palcem przez odbyt, jest to więc podstawowe badanie przy podejrzeniu guza między kością krzyżową a odbytnicą.
Charakterystyczną cechą wirusa zapalenia wątroby typu B jest integracja jego materiału genetycznego z materiałem genetycznym osoby zakażonej, co powoduje, że całkowite wyeliminowanie wirusa z organizmu jest prawdopodobnie niemożliwe.
Hemikrania ciągła to ból obejmujący połowę głowy, głównie okolicę oczodołu oraz skroni, któremu towarzyszą takie objawy jak łzawienie i zaczerwienienie oka.
Hemikrania napadowa to jednostronny ból głowy, któremu zwykle towarzyszy łzawienie oka oraz wyciek z nosa po tej samej stronie.
Hemochromatoza jest uwarunkowaną genetycznie chorobą, w której dochodzi do zwiększonego wchłaniania żelaza w jelicie cienkim, co prowadzi do przeładowania żelazem, czyli nadmiernego gromadzenia żelaza w tkankach – szczególnie w wątrobie, trzustce, sercu, stawach i przysadce – powodującego uszkodzenie tych narządów. Powikłaniem hemochromatozy jest marskość wątroby, która może prowadzić do raka wątrobowokomórkowego. W leczeniu stosuje się krwioupusty.
Hemochromatoza noworodkowa jest chorobą o bardzo gwałtownym przebiegu, w którym już w okresie płodowym dochodzi do magazynowania żelaza w wątrobie i innych narządach.
Hemofilia to genetyczna choroba krwi zaliczana do grupy osoczowych skaz krwotocznych. Istotą choroby jest wrodzony brak lub niedobór czynników krzepnięcia krwi.
Hemoroidy (żylaki odbytu) to powiększanie się guzków krwawniczych, któremu towarzyszą objawy. Hemoroidy zewnętrzne są widoczne jako sinawe guzki w pobliżu odbytu. Hemoroidy wewnętrzne wyczuwa się palcem podczas bezpośredniego badania przez odbyt. Głównymi objawami hemoroidów jest krwawienie z odbytu, wypadanie guzków poza odbyt oraz świąd i pieczenie okolicy odbytu.
Podstawowym mechanizmem doprowadzającym do pojawienia się hemoroidów w ciąży jest wzrost ciśnienia żylnego wywołany uciskiem macicy na niektóre żyły jamy brzusznej i miednicy, w tym na największą żyłę jamy brzusznej: żyłę główną dolną.
Hiperaldosteronizm to stan spowodowany nadmierną produkcją hormonu zwanego aldosteronem przez nadnercza. Nadmiar aldosteronu powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmie, co skutkuje wzrostem ciśnienia tętniczego.
Hipercholesterolemią nazywamy zwiększone stężenie cholesterolu we krwi. To stan, który może towarzyszyć lub sprzyjać różnych chorobom, np. układu krążenia, jak zawał serca, udar mózgu i inne. Istnieją różne rodzaje hipercholesterolemii, a podczas leczenia zawsze wymagana jest zmiana stylu życia. Stosuje się także leki, przede wszystkim statyny.
Hipercholesterolemia rodzinna to uwarunkowana genetycznie choroba, która powoduje zwiększone stężenie cholesterolu oraz związane z tym powikłania (choroby układu sercowo-naczyniowego, nawet w bardzo młodym wieku). Leczenie jest takie, jak w przypadku innych rodzajów hipercholesterolemii, polega na modyfikacji stylu życia oraz przyjmowaniu leków.
Hipermelanozy to grupa zmian skórnych, w których, występują plamy z nadmiaru barwnika.
Hiperprolaktynemia nie zawsze świadczy o chorobie. Podwyższone stężenie prolaktyny w surowicy stwierdza się prawidłowo w ciąży, w pierwszych miesiącach karmienia piersią oraz w sytuacjach stresowych.
Hiperteloryzm oznacza szerokie rozstawienie oczodołów, nawet 2 razy większe niż normalne, które są zazwyczaj płytsze od prawidłowych. Jest jednym z objawów w zespołach czaszkowo-twarzowych.
Nadmierne owłosienie to dodatkowe owłosienie, które może pojawić się w określonych obszarach ciała lub na całym ciele. Jeśli nadmierne owłosienie występuje u kobiet w miejscach, w których normalnie występuje tylko u mężczyzn (m. in. nad górną wargą, na klatce piersiowej, podbrzuszu), to mówimy o hirsutyzmie. Jeśli natomiast nadmierne owłosienie ma charakter uogólniony – występuje na całym ciele, to jest to hipertrychoza, która może występować zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Leczenie zależy od przyczyny nadmiernego owłosienia.
Hipomelanozy to plamy wynikające z niedoboru barwnika, które mogą być plamami hipopigmentacyjnymi (z małą ilością barwnika) lub plamami bezbarwnikowymi (pozbawionymi barwnika)
Hipoplazja nerwu wzrokowego to wada wrodzona, spowodowana nieprawidłowym rozwojem nerwu wzrokowego w czasie życia płodowego. Przyczyną jego powstania mogą być choroby matki w czasie ciąży (m.in. cukrzyca), zakażenia wewnątrzmaciczne, przyjmowane leki (np. przeciwpadaczkowe, chinina), narkotyki, alkohol.
Hirsutyzm może występować w chorobach przebiegających z dużymi stężeniami prolaktyny (hiperprolaktynemią), np. guzy produkujące prolaktynę, długotrwały stres, przewlekły wysiłek fizyczny.
Histoplazmoza (inaczej choroba Darlinga) to grzybica wywoływana przez należący do drożdżaków grzyb Histoplasma capsulatum. Choroba ta występuje na całym świecie. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez inhalację aerozolu zawierającego zarodniki lub części grzybni drożdżaka.
Hymenolepioza spowodowana tasiemcem karłowatym jest najczęstszą tasiemczycą u człowieka. Zarażenia są powszechne w krajach rozwijających się i w populacjach bytujących w złych warunkach sanitarno-higienicznych, częściej w klimacie ciepłym.
Idiopatyczne włóknienie płuc jest szczególną postacią przewlekłego, postępującego śródmiąższowego zapalenia ograniczonego do płuc, o nieznanej przyczynie, występującego szczególnie u osób w starszym wieku. Głównymi objawami są duszność i suchy kaszel stopniowo nasilają się przez wiele miesięcy, a niekiedy i lat. Jest poważną chorobą, postępującą, która prowadzi do niewydolności oddechowej.
Termin incydentaloma odnosi się do zmian wykrytych przypadkowo. Niemniej u części pacjentów można zaobserwować objawy związane z wydzielanymi przez guz nadnercza w nadmiarze hormonami.
U dzieci, szczególnie tych uczęszczających do żłobka, przedszkola lub posiadających starsze rodzeństwo w wieku przedszkolnym, rozpoznaje się średnio 8–10 infekcji dróg oddechowych w ciągu roku. Większość z nich to łagodne, samo-ograniczające się zakażenia górnych dróg oddechowych. Niektóre, np. zapalenie płuc lub zapalenie oskrzelików, mogą mieć jednak cięższy przebieg.
Infekcyjne zapalenie stawów (septyczne zapalenie stawów) to zapalenie stawów wywołanie przez drobnonustroje (bakterie, grzyby, wirusy), które dostały się do wewnętrznej części torebki stawowej, czyli błony maziowej. Zwykle zapalenie dotyczy jednego stawu. Leczenie zależy od przyczyny zapalenia, im szybciej zostanie wdrożone, tym jest skuteczniejsze
Coraz szerzej stosowane w diagnostyce cukrzycy badania genetyczne i immunologiczne pozwalają na bardziej precyzyjne różnicowanie typów cukrzycy.
Jaskra to grupa chorób, których wspólną cechą jest postępujący zanik nerwu wzrokowego (neuropatia jaskrowa). W przebiegu jaskry może nastąpić całkowita i nieodwracalna utrata wzroku.
Jaskra pierwotnie zamkniętego kąta jest jedną z 2 głównych postaci jaskry. Cechą odróżniającą ją od jaskry otwartego kąta są nawracające bóle oczu (i głowy) z okresowym „zamgleniem widzenia”, pojawiające się we wczesnym stadium choroby.
Mianem jaskry określa się wieloczynnikową grupę chorób, której charakterystyczną cechą jest postępująca neuropatia (specyficzne uszkodzenie) nerwu wzrokowego, a w jej efekcie ubytki w polu widzenia.
Jersinioza to odzwierzęca choroba zakaźna powodowana przez bakterie z rodzaju Yersinia. Głównym rezerwuarem zwierzęcym szczepów Yersinia enterocolitica chorobotwórczych dla ludzi są świnie, dlatego zakażenie ma miejsce najczęściej po spożyciu skażonej żywności, w szczególności surowej lub półsurowej wieprzowiny lub podrobów wieprzowych.
Jęczmień to ostra forma miejscowego zakażenia powiek. Jęczmień objawia się zwykle bolesnym, ograniczonym obrzękiem powieki i obecnością guzka zapalnego. Jęczmień może występować także u dzieci. Podstawą leczenia w przypadku jęczmienia są ciepłe okłady i masaż powieki.
Kamica moczowa to obecność w układzie moczowym złogów (potocznie: kamieni moczowych) zbudowanych z substancji chemicznych, które zwykle znajdują się w moczu. Najczęściej występuje kamica nerkowa, gdy złogi stwierdza się w kielichach i miedniczce nerkowej. Typowym objawem kamicy nerkowej jest kolka nerkowa, czyli nagły, niezwykle silny ból w okolicy lędźwiowej. Leczenie zachowawcze jest skuteczne w przypadku kolki nerkowej spowodowanej drobnym złogiem. W razie powikłań kamicy moczowej konieczna jest interwencja urologiczna
Jedną z przyczyn powstawania kamicy pęcherzyka żółciowego jest intensywne odchudzanie się, obserwowane często u dziewcząt w okresie dojrzewania.
Kamica przewodowa to obecność kamieni (złogów) żółciowych w drogach żółciowych. Kamienie w przewodach żółciowych pochodzą najczęściej z pęcherzyka żółciowego lub tworzą się w samych drogach żółciowych, powodując zablokowanie przepływu żółci.
Istotą choroby jest pojawienie się w przewodach żółciowych nieprawidłowych struktur (nazywanych kamieniami) o średnicy od kilku do kilkunastu milimetrów. Kamienie w przewodach żółciowych znajdowane są u dzieci w różnym wieku, także u noworodków.
Obecność kamieni w przewodach wyprowadzających powoduje zastój śliny w samym gruczole, co doprowadza do obrzęku i powstania stanu zapalnego, to z kolei powoduje znaczne dolegliwości bólowe.
Kamica pęcherzykowa jest chorobą bardzo rozpowszechnioną i jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego w krajach europejskich. Najczęstszym objawem jest kolka żółciowa odczuwana jako nagły, napadowy, ostry, niezwykle silny ból zlokalizowany w nadbrzuszu lub w prawym, górnym kwadrancie brzucha, promieniujący do prawego barku lub pod prawą łopatkę.
Kandydoza jamy ustnej występuje często, szczególnie u niemowląt (pleśniawki) i u osób stosujących protezy zębowe.
Najczęstszą przyczyną grzybicy penisa są drożdżaki Candida albicans. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwgrzybiczych oraz utrzymywaniu prawidłowej higieny prącia.
Kandydoza pochwy, inaczej drożdżyca pochwy, jest chorobą wywołaną przez grzyby drożdżopodobne, przede wszystkim przez gatunek Candida albicans.
Najczęstsza lokalizacja wyprzeń drożdżakowych dotyczy fałdów skórnych (pachowe, pachwinowe, szpara międzypośladkowa, okolica podsutkowa, pępek, fałdy brzuszne u osób otyłych) oraz okolicy pieluszkowej u niemowląt. Stwierdza się ogniska zapalne, wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej, sączące, nierzadko pokryte białawym nalotem.
Klasterowy ból głowy to napady silnego, jednostronnego bólu głowy, któremu towarzyszą tzw. objawy wegetatywne zlokalizowane po tej samej stronie, co ból. W cięższych przypadkach mogą wystąpić nudności, a nawet wymioty.
Uszkodzenie nerwu trójdzielnego, któremu towarzyszy silny ból nazywane jest nerwobólem, neuralgią lub rwą twarzową. Zależnie od tego, czy uszkodzenie dotyczy obu nerwów trójdzielnych, czy też jednego, objawy mogą dotyczyć połowy twarzy lub są obustronne.
Kleszcze są ważnymi przenosicielami groźnych chorób zakaźnych. Im dłużej kleszcz tkwi w ciele, tym większe prawdopodobieństwo zakażenia. Kleszcza należy wyciągnąć jak najszybciej i obserwować miejsce ugryzienia. Jeśli pojawi się rumień, może to oznaczać boreliozę
Kleszczowe zapalenie mózgu to choroba odzwierzęca przenoszona przez kleszcze. Rezerwuar choroby stanowią głównie małe gryzonie i kleszcze, które przekazują zakażenie na następne pokolenia. Najczęstszą drogą zakażenia jest ukłucie przez zakażonego kleszcza, rzadko do zakażenia dochodzi drogą pokarmową przez spożycie surowego, niepasteryzowanego mleka zakażonych zwierząt.
Kłębuszkowe zapalenia nerek to grupa chorób charakteryzujących się zajęciem przez proces zapalny kłębuszków nerkowych, co z kolei jest przyczyną nieprawidłowej pracy nerek, a z czasem może prowadzić do niewydolności nerek. Przyczyną kłębuszkowego zapalenia nerek jest nieprawidłowa czynność układu immunologicznego (odpornościowego) i leczenie często polega na stosowaniu leków hamujących działanie tego układu.
Kłębuszkowe zapalenie nerek to grupa chorób, u podstawy których leży uszkodzenie błony filtracyjnej kłębuszków nerkowych, która zaczyna przepuszczać do moczu białko i krwinki czerwone.
Kłykciny kończyste to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Wywoływane zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) kalafiorowate twory, choć zwykle łagodne i często samoistnie ustępujące, rzadko mogą prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy, odbytu czy gardła.
Kolano skoczka to potoczna nazwa obejmująca zmiany zwyrodnieniowe więzadła rzepki, a w szczególności tej jego części, która przyczepia się bezpośrednio do szczytu rzepki. Choroba polega na tym, że dochodzi do degeneracji włókien więzadła w przeciążonym miejscu wskutek nakładania się na siebie mikrouszkodzeń tej struktury.
Niewydolność komórek macierzystych nabłonka rogówki jest to stan, w którym rogówka traci przeźroczystość, a nabłonek rogówki przekształca się w nabłonek spojówki. Choroba ta pierwotnie występuje niezwykle rzadko, natomiast jej odmiany wtórne najczęściej dotyczą oparzeń oczu.
Kontaktowe zapalenie powieki i spojówek to zmiany skóry wokół oczu i spojówek wywołane najczęściej reakcją alergiczną, rzadziej toksyczną na kontakt z różnorodnymi substancjami. W ten sposób uczulają: kosmetyki, krople do oczu i ich konserwanty, rzadziej perfumy czy lakiery do paznokci.
Kontaktowe zapalenie skóry (inaczej wyprysk kontaktowy) to miejscowa skórna reakcją nadwrażliwości w wyniku bezpośredniego kontaktu z określonymi substancjami chemicznymi lub drażniącymi. Wyprysk kontaktowy może mieć podłoże alergiczne, wynikać z podrażnienia, mieć związek z wykonywaną pracą (np. przewlekłym narażeniem dłoni na określoną substancję) lub ze światłem słonecznym. W leczeniu najważniejsze jest unikanie substancji powodujących wyprysk kontaktowy.
Ostatnio wraz z poprawą opieki perinatalnej obserwuje się stopniowe zmniejszanie częstości występowania krwawień śródczaszkowych, jednak nadal stanowią one poważny problem wcześniactwa, zwłaszcza że coraz częściej udaje się utrzymać przy życiu noworodki skrajnie niedojrzałe.
Najczęstszą przyczyną nadciśnienia wrotnego jest marskość wątroby. Jest to stan, w którym dochodzi do zaburzenia czynności wątroby wskutek jej ogólnego uszkodzenia i włóknienia będącego efektem regeneracji i bliznowacenia uszkodzonego narządu. Marskość wątroby ma charakter postępujący z czasem, a wraz z zaburzeniem struktury wątroby, pojawiają się objawy świadczące o upośledzeniu jej funkcji.
Jeżeli u chorego po urazie głowy wystąpią objawy sugerujące krwiaka nadtwardówkowego, należy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe, gdyż jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia. Należy też przy tym pamiętać, że jest to rzadkie powikłanie urazów głowy i powstaje po poważnych urazach.
Uraz głowy powodujący powstanie ostrego krwiaka podtwardówkowego często doprowadza też do utraty przytomności.
Krwotok do ciała szklistego to wydostanie się krwi z naczyń krwionośnych w oku do komory ciała szklistego. Ponieważ ciało szkliste jest pozbawione naczyń, wylew krwi do komory ciała szklistego jest najczęściej konsekwencją chorób naczyniowych siatkówki, tj. cukrzycy i nadciśnienia tętniczego oraz przedarć siatkówki . Najczęstszą przyczyną krwotoku do ciała szklistego u osób dorosłych jest retinopatia cukrzycowa proliferacyjna.
Krwotok podpajęczynówkowy stanowi przyczynę 5% wszystkich udarów mózgu, a więc jest rzadki w porównaniu z udarem niedokrwiennym czy udarem krwotocznym. Stanowi jednak bardzo istotny problem kliniczny, ze względu na poważne skutki, jakie powoduje.
Kryptogenne organizujące się zapalenie płuc nie jest wywołane przez bakterie, wirusy ani grzyby, jak typowe zapalenia płuc.
Kryptosporydioza jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez pierwotniaki z rodzaju Cryptosporidium, przy czym u człowieka za większość inwazji odpowiedzialne są Cryptosporidium hominis i Cryptosporidium parvum. Wywołują one samoograniczające się choroby biegunkowe.
Krztusiec, znany dawniej jako koklusz, to ostra choroba zakaźna dróg oddechowych – bakteryjne zapalenie tchawicy i oskrzeli wywoływane przez zakażenie pałeczką krztuśca. Najważniejszym objawem krztuśca jest bardzo silny, napadowy, przewlekły kaszel, któremu zwykle towarzyszy duszność i świst wdechowy, określany jako „pianie”, lub wymioty pod koniec napadu kaszlu.
Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną układu oddechowego wywołaną przez bakterie. Głównym objawem klinicznym są nawracające napady kaszlu, które prowadzą do utrudnienia oddychania.
Przyjmuje się, że 3/4 populacji przynajmniej raz w życiu miało brodawki. Drapanie brodawki, drażnienie otaczającej jej skóry może spowodować rozsianie zmiany. Większość brodawek znika samoistnie w ciągu roku–dwóch lat.
Ostatnio w prasie codziennej pojawia się wiele doniesień sugerujących, że już w bardzo niedługim czasie można się spodziewać możliwości wyleczenia cukrzycy typu 1. Trzeba więc przy tej okazji powiedzieć, że cukrzyca typu 1 obecnie jest chorobą nieuleczalną i na zmianę tej sytuacji trzeba jeszcze poczekać.
Legionella pneumophilia jest bakterią, która występuje w naturalnych i sztucznych zbiornikach wodnych (baseny), w wodnych systemach chłodzących i systemach nawilżania powietrza. Zakażenie może mieć łagodny przebieg, podobny do grypy – gorączka Pontiac lub powodować chorobę legionistów, która jest ciężkim zapaleniem płuc wymagającym leczenia antybiotykami i może powodować powikłania.
Leiszmanioza jest chorobą szeroko rozpowszechnioną w krajach strefy tropikalnej i subtropikalnej, z wyjątkiem Australii i Oceanii. Na świecie zarażonych pierwotniakami z rodzaju Leishmania jest ponad 12 milionów ludzi.
Leptospiroza jest bakteryjną chorobą zakaźną wywołaną przez krętki z rodzaju Leptospira występujące na całym świecie z wyjątkiem strefy polarnej. Do zakażenia człowieka dochodzi w sposób przypadkowy przez błony śluzowe lub uszkodzoną skórę narażoną na kontakt z płynami ustrojowymi zwierzęcia z ostrą leptospirozą lub poprzez ekspozycję na wodę lub glebę zanieczyszczoną moczem zakażonych przewlekle zwierząt.
Leukocytoklastyczne zapalenie naczyń skóry to zapalenie naczyń krwionośnych znajdujących się w skórze. Może ono występować jako samodzielna choroba albo towarzyszyć innym chorobom lub stanom.
Limfangioleiomiomatoza jest rzadką chorobą wielonarządową rozpoznawaną prawie wyłącznie u kobiet w wieku rozrodczym. Charakteryzuje się niekontrolowanym rozrostem nieprawidłowych komórek podobnych do komórek mięśni gładkich wokół oskrzeli, naczyń krwionośnych i naczyń chłonnych płuca, co prowadzi do zniszczenia miąższu płuc, tworzenia wypełnionych płynem torbielowatych struktur w przebiegu naczyń limfatycznych oraz guzów w jamie brzusznej (naczyniakomięśniakotłuszczaki).
Limfocytowe śródmiąższowe zapalenie płuc jest jedną z postaci tzw. śródmiąższowego zapalenia płuc, czyli zapalenia płuc niezwiązanego z zakażeniem bakteriami, wirusami i grzybami. Choroba rzadko występuje samoistnie. Najczęściej współistnieje z chorobami tkanki łącznej, a zwłaszcza z zespołem Sjögrena, z zaburzeniami immunologicznymi, a szczególnie z pierwotnym i wtórnym niedoborem odporności, z chorobami autoimmunologicznymi tarczycy, z miastenią oraz reakcjami polekowymi. U dzieci często występuje w zakażeniu wirusem HIV.
Linijna IgA dermatoza pęcherzowa (LABD) to autoimmunologiczna przewlekła choroba pęcherzowa, która łączy w sobie cechy kliniczne i histologiczne pemfigoidu i opryszczkowatego zapalenia skóry. Dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych.
Listerioza jest chorobą zakaźną zazwyczaj spowodowaną spożyciem pokarmu zanieczyszczonego bakteriami Listeria monocytogenes, które występują powszechnie w środowisku naturalnym w wodzie i glebie. Zwierzęta zwykle przechodzą infekcję bezobjawowo, a jej skutkiem może być skażenie żywności pochodzenia zwierzęcego, głównie mięsa i mleka.
Zmiany skórne w liszaju lśniącym mają charakter drobnych, licznych grudek, zwykle o wymiarach 1–2 mm. Najbardziej typowe miejsca ich lokalizacji to trzon penisa i żołądź, szyja, powierzchnie zgięciowe ramion i rzadziej tułów.
W liszaju płaskim zmiany skórne pojawiają się nagle i mają charakterystyczną morfologię. Są to sinofioletowe, lśniące, płaskie, wieloboczne grudki wielkości 1-3 mm. Mają tendencję do zlewania się. Na ich powierzchni można dostrzec białawe linie, tzw. siateczkę Wickhama.
Liszaj prosty przewlekły to przewlekły wyprysk w postaci zlokalizowanej blaszki, powstały w wyniku nawykowego drapania lub pocierania.
W liszaju twardzinowym wykwitem skórnym jest porcelanowobiała zmiana grudkowa, zlewająca się w większe, lekko stwardniałe ogniska, z różnie nasiloną hiperkeratozą mieszkową. Zmiany mogą być umiejscowione na karku i plecach, ale najczęściej zajmują skórę i błony śluzowe narządów płciowych, gdzie często dominują zmiany zanikowe.
Liszajec zakaźny charakteryzuje się występowaniem drobnych, skupionych, powierzchownych i szybko pękających pęcherzyków na rumieniowym podłożu. W krótkim czasie zmiany przybierają postać miodowo żółtych strupów.
Przyczyną powstawania łagodnych zaburzeń poznawczych są zmiany naczyniowe lub uszkodzenia układu nerwowego, czyli neurodegeneracja. Prawdopodobnie zaburzenia takie mogą również powodować liczne, drobne urazy głowy.
Zmiany guzkowe powiek mogą przybierać formy, między innymi takie jak: narośl na powiece, grudka na powiece, brodawczak na powiece, torbiele i znamiona barwnikowe lub owrzodzenie. Ustalenie charakteru zmiany (łagodny lub złośliwy) wymaga konsultacji okulistycznej i warunkuje dalsze postępowanie.
W przypadku zmian łagodnych spojówek możliwe jest całkowite wyleczenie, niejednokrotnie zmiany te odnawiają się jednak i wymagają kolejnych interwencji chirurgicznych. Dotyczy to szczególnie torbieli, brodawczaka czy skrzydlika. W przypadku zarówno brodawczaka przenoszonego przez wirusy, jak i pryszczyka wskazane jest zapobieganie zakażeniom.
Co to jest prostata? Kiedy występuje przerost gruczołu krokowego? Na czym polega leczenie przerostu gruczołu krokowego?
Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale zależy także od wpływu hormonów płciowych. Jest szczególnie nasilony w okresie pokwitania i przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii.
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) jest chorobą skóry występującą u osób w każdym wieku. Objawy ŁZS to łuszczenie się skóry, rumień oraz świąd. Zmiany skórne pojawiają się najczęściej na owłosionej skórze głowy, twarzy, klatce piersiowej, pod pachami i w pachwinach.
W przypadku dzieci wyprysk łojotokowy najczęściej dotyczy niemowląt i pojawia się w ciągu pierwszych tygodni życia (zazwyczaj między 2. a 10. tygodniem) w postaci tzw. ciemieniuchy lub inaczej „czepca kołyskowego”.
Łokieć tenisisty oraz łokieć golfisty to entezopatie wspólnego przyczepu ścięgien prostowników nadgarstka do nadkłykcia bocznego (łokieć tenisisty) lub nadkłykcia przyśrodkowego (łokieć golfisty) kości ramiennej. Dominującym objawem tych chorób jest pojawiający się przy ruchach ręką ból w okolicy bocznej lub przyśrodkowej łokcia, który może promieniować do przedramienia i nadgarstka. Leczenie polega przede wszystkim na odciążeniu kończyny, rehabilitacji oraz stosowaniu leków przeciwbólowych w celu zmniejszenia nasilenia dolegliwości.
Łupież czerwony mieszkowy to rzadka choroba skóry, w której przy mieszkach włosowych występują rumieniowe grudki oraz plamy rumieniowe z łuską, a także rogowacenie dłoni i stóp – na skórze pojawiają się woskowate, żółtawe lub pomarańczowe zmiany. Choroba może pojawić się w każdym wieku, jej dokładna przyczyna nie jest znana. W leczeniu stosuje się odpowiednią pielęgnację skóry (emolienty, preparaty z mocznikiem, glikokortykosteroidy), a także retinoidy doustne, metotreksat i leki biologiczne.
Nazwa łupież liszajowaty dotyczy dwóch spokrewnionych ze sobą jednostek chorobowych – łupieżu liszajowatego ospopodobnego ostrego i łupieżu liszajowatego przewlekłego. Pierwsza z nich nazywana jest w skrócie PLEVA. W stosunku do drugiej stosuje się skrót PLC.
Łupież jest częstym schorzeniem owłosionej skóry głowy. W jego powstawaniu istotną rolę odgrywa grzyb drożdżopodobny – Pityrosporum ovale.
Łupież pstry jest częstą chorobą skóry wywołaną przez grzyb drożdżakopodobny Malassezia. Powoduje powstanie na skórze plam, początkowo różowych, a następnie przechodzących w żółte lub brunatne, których powierzchnia się łuszczy. Łupież pstry występuje zwykle na karku, ramionach, plecach, klatce piersiowej. Leczenie polega przede wszystkim na używaniu szamponów lub/i kremów przeciwgrzybiczych oraz dbaniu o higienę osobistą. Choroba ma tendencję do nawrotów.
Łupież Giberta (różowy) to choroba skóry, w przebiegu której dochodzi do wystąpienia uogólnionej wysypki, która jest poprzedzona pojawieniem się tzw. zmiany zwiastującej – czerwonej plamy pokrytej w środku łuskami. Łupież Giberta jest najprawdopodobniej związany z zakażeniem ludzkim wirusem herpes typu 6 oraz 7. Choroba ustępuje samoistnie bez leczenia.
Łupież rumieniowy to jedna z częstszych powierzchownych bakteryjnych chorób skóry. Szacuje się, że dotyczy 20% populacji, zwłaszcza starszych mężczyzn. Istnieje niewielkie ryzyko przeniesienia choroby na drugą osobę.
Jakie są objawy łuszczycy? Czym różni się łuszczyca krostkowa od zwykłej? Czy łuszczyca dotyczy tylko skóry?
Łuszczycowe zapalenie stawów to przewlekła zapalna choroba narządu ruchu. Objawy łuszczycowego zapalenia stawów są bardzo różnorodne - m.in. ból i obrzęk stawów, palce kiełbaskowate, ból przyczepów ścięgnistych, ból kręgosłupa i krzyża. ŁZS najczęściej rozwija się po wystąpieniu łuszczycy skóry. Oprócz zajęcia narządu ruchu i skóry, choroba może dotyczyć też innych narządów i powodować przyspieszony rozwój miażdżycy.
Do tego typu uszkodzenia dochodzi zwykle nagle w czasie gwałtownego napięcia łydki podczas ciężkiej pracy lub aktywności fizycznej – pacjenci odczuwają w napiętej łydce niespodziewane uderzenie, trzask, silne ukłucie.
Utrata włosów u mężczyzn rozpoczyna się zwykle w okolicy czołowo-skroniowej, a następnie ciemieniowej. Następnie przerzedzenie włosów rozprzestrzenia się w kierunku szczytu głowy, pozostawiając koronę włosów na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych.
Kobiecy typ łysienia charakteryzuje się rozlanym łysieniem w okolicy centralnej głowy owłosionej, o największym nasileniu w części czołowej z zachowaniem linii czoła.
Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.
Majaczenie, inaczej delirium, jest jedną z form zaburzeń świadomości. Innymi słowy jest to przemijająca i odwracalna, uogólniona dysfunkcja czynności mózgu, czyli ośrodkowego układu nerwowego. U chorego z majaczeniem obserwuje się rozmaite objawy zaburzeń stanu psychicznego. Ich nasilenie jest różne.
O makrosomii mówi się wtedy, gdy urodzeniowa masa ciała przekracza 90. centyl masy ciała dla odpowiedniego wieku płodowego, płci i rasy. W praktyce oznacza to masę urodzeniową większą niż: 4000 g (makrosomia 1. stopnia), 4500 g (makrosomia 2. stopnia) i 5000 g (makrosomia 3. stopnia).
Makulopatia u chorych na cukrzycę.
Malaria, zwana także zimnicą lub – dawniej – febrą, stanowi główną, infekcyjną przyczynę śmierci osób podróżujących do tropiku. Początkowe objawy malarii są zwykle niecharakterystyczne, a brak właściwej diagnostyki i leczenia zarażenia zarodźcem malarii może skutkować zagrożeniem życia.
Małopłytkowość to zmniejszona liczba płytek krwi. Małopłytkowość stwierdza się, kiedy liczba płytek krwi we krwi obwodowej wynosi <150 000/µl. Objawami małopłytkowości są krwawienia skórno-śluzówkowe: drobne wybroczyny (siniaki) pojawiają się w skórze kończyn, tułowia, rzadziej twarzy oraz w błonie śluzowej jamy ustnej. Często występują krwawienia z dziąseł, nosa, dróg moczowych i dróg rodnych u kobiet.
Małopłytkowość immunologiczna to jedna z najczęstszych przyczyn małopłytkowości. W większości przypadków nie udaje się ustalić jej przyczyny. Choroba ma charakter nawrotowy, dlatego konieczna jest okresowa kontrola liczby płytek krwi. Leczenie stosuje się tylko u wybranych chorych. W przypadku długo utrzymującej się małopłytkowości wskazane może być usunięcie śledziony
Jednym z rodzajów małopłytkowości obserwowanych w okresie ciąży jest tzw. małopłytkowość ciążowa. Występuje ona nawet u 10% kobiet w ciąży, zwykle w III trymestrze. Małopłytkowość ciążowa najczęściej przebiega bezobjawowo, a postępowanie polega w większości przypadków na kontroli liczby płytek w czasie ciąży oraz po rozwiązaniu. Samoistny powrót liczby płytek do normy w czasie 2–12 tygodni od porodu potwierdza rozpoznanie
Marskość jest końcowym stadium bardzo wielu przewlekłych chorób wątroby. Ich przyczyny są rozmaite – najczęściej są to: nadużywanie alkoholu i wirusowe zakażenia wątroby typu B i C.
Jałowa martwica kości to sytuacja, gdy dochodzi do obumierania tkanki kostnej bez udziału drobnoustrojów. Problem dotyczy głównie dzieci i nastolatków, częściej chłopców. Choroba objawia się bólem miejscowym związanym z wysiłkiem, niekiedy także obrzękiem miejsca objętego procesem chorobowym. Mimo że przyczyny choroby nie są dokładnie poznane, zaburzenia ukrwienia tkanki kostnej uważa się za istotne w rozwoju martwicy. Podejrzenie choroby wymaga konsultacji ortopedycznej
Mastocytozy skórne to nieprawidłowe nagromadzenie się komórek tucznych w skórze. Niemal zawsze występują we wczesnym dzieciństwie.
Melioidoza jest chorobą strefy tropikalnej. Za rejony endemicznego występowania melioidozy uznaje się kraje Azji Południowo-Wschodniej oraz Australię. Podróżni podróżujący do krajów endemicznych, np. Tajlandii, powinni mieć świadomość potencjalnego zagrożenia zachorowaniem na tę chorobę i unikać ryzykownych zachowań.
Meralgia z parestezjami należy do grupy tzw. neuropatii uciskowych, czyli chorób nerwów, u podłoża których leży przewlekły ucisk wywierany na nerw przez sąsiadujące z nim twardsze struktury.
Charakterystycznym objawem miastenii jest tak zwana męczliwość albo nużliwość mięśni. Jest to nieprawidłowe, nadmiernie szybkie męczenie się mięśni prowadzące do ich osłabienia, które ustępuje po odpoczynku. W przebiegu miastenii zajęte mogą być różne grupy mięśni. Najczęściej zajęte są mięśnie poruszające gałkami ocznymi i mięśnie powiek.
Miażdżyca to przewlekła choroba zapalna tętnic, cechująca się tworzeniem charakterystycznych zmian w ich ścianie – blaszek miażdżycowych. Miażdżyca może być bezobjawowa lub powodować m.in. bóle wieńcowe (a także zawał serca), chromanie przestankowe oraz objawy neurologiczne. Miażdżyca, rozwijająca się podstępnie przez wiele lat stanowi przyczynę chorób sercowo-naczyniowych (np. zawału serca). W profilaktyce miażdżycy najważniejszy jest odpowiedni tryb życia – utrzymywanie odpowiedniej diety, prawidłowej masy ciała, aktywność fizyczna, niepalenie papierosów.
Mieszana choroba tkanki łącznej cechuje się wielką różnorodnością objawów. Są one także zmienne w przebiegu choroby. Najwcześniej pojawia się osłabienie ogólne, bóle mięśni, stawów, obrzęk rąk, stany podgorączkowe.
Mięczak zakaźny wywoływany jest zakażeniem wirusem mięczaka zakaźnego (molluscum contagiosum virus – MCV). Jego zakaźność jest duża. Okres wylęgania choroby waha się od tygodnia do 6 miesięcy (średnio 2–3 mies.).
Międzybłoniak w większości przypadków ma charakter złośliwy, co oznacza, że może powodować powstanie przerzutów.
Mięsak prążkowanokomórkowy to pierwotny, złośliwy guz oczodołu u dzieci, który cechuje się szybkim wzrostem i zdolnością do przerzutów.
Mięśniaki macicy są łagodnymi zmianami nowotworowymi, zbudowanymi z komórek gładkich mięśnia macicy. Zmiany te są guzami kulistymi, zazwyczaj o zbitej konsystencji. Ich wielkość może być różna – od ziarna grochu do nawet kilkunastocentymetrowej zmiany, mogące osiągać wymiary większe niż sama macica. W większości przypadków występują mnogo.
Mięśniaki to nowotwory niezłośliwe wywodzące się z tkanki mięśniowej (gładkiej) budującej mięsień macicy. Są to najczęściej występujące nowotwory niezłośliwe tego narządu.
Migotanie przedsionków jest najczęściej występującym zaburzeniem rytmu serca (arytmią). Charakteryzuje się szybkim, niemiarowym biciem serca, często powodującym uczucie kołatania w klatce piersiowej.
Migrena to przewlekła napadowa choroba neurologiczna, cechująca się napadami bólu głowy o umiarkowanym lub dużym natężeniu oraz towarzyszącymi mu objawami, takimi jak m.in. nadwrażliwość na światło i dźwięki oraz zaburzenia żołądkowo-jelitowe, jak nudności i wymioty. U części osób napad bólu poprzedza aura migrenowa – zaburzenia widzenia, drętwienie, mrowienie, a nawet osłabienie mięśni. W leczeniu stosuje się leki przyjmowane doraźnie i profilaktycznie.
Migreną oczną określa się objawy okulistyczne występujące w trakcie epizodu migreny z aurą. Aura migrenowa może mieć zarówno charakter wzrokowy, czuciowy, jak i motoryczny. Migrena oczna objawia się bólem głowy z towarzyszącymi mroczkami, światłowstrętem oraz drganiem obrazu, niekiedy pojawiają się objawy zespołu Hornera. Diagnostyka okulistyczna pozwala wykluczyć inne przyczyny bólu głowy i oczu. Leczenie migreny ocznej polega na zapobieganiu epizodom bólu oraz przerywaniu napadów.
Mikroskopowe zapalenie jelita grubego to choroba o nieznanej przyczynie charakteryzująca się biegunką, zazwyczaj prawidłowym wyglądem błony śluzowej jelita w badaniu kolonoskopowym oraz typowymi zmianami w badaniu histologicznym (pod mikroskopem) wycinków błony śluzowej jelita grubego. Zwykle występuje u osób między 50.–70. rokiem życia. Palenie papierosów zwiększa ryzyko zachorowania (u palaczy choroba występuje też zazwyczaj w młodszym wieku niż u osób niepalących). Głównym lekiem stosowanym w mikroskopowym zapaleniu jelita grubego jest budezonid
Mikroskopowe zapalenie naczyń to zapalenie małych naczyń krwionośnych tętniczych, żylnych i włosowatych szczególnie w obrębie kłębuszków nerkowych i płuc. Zmiany zapalne mogą toczyć się także w innych narządach. Proces zapalny powoduje martwicę w ścianach zajętych naczyń.
Mikrosporydiozę uznaje się za chorobę odzwierzęcą. U osób z prawidłową odpornością objawy mikrosporydiozy są zazwyczaj łagodne, a przebieg choroby jest samoograniczający.
Mioklonie mogą mieć różne przyczyny. Jeżeli występują u osób zdrowych w szczególnych sytuacjach (np. w czasie snu) i nie mają wpływu na codzienne funkcjonowanie, mówimy wówczas o tzw. miokloniach fizjologicznych. Należy do nich np. czkawka.
Młodzieńcze spondyloartropatie (mSpA) stanowią grupę przewlekłych chorób zapalnych rozpoczynających się przed ukończeniem 16. roku życia. Spondyloartropatia to choroba charakteryzująca się zapaleniem stawów, zapaleniem stawów kręgosłupa, któremu może towarzyszyć zajęcie stawów krzyżowo-biodrowych, innych stawów obwodowych lub zapalenie przyczepów ścięgnistych.
Moczenie nocne jest problemem, z którym boryka się znaczna liczba dzieci w wieku rozwojowym. Podanie dokładnej liczby nie jest możliwe z uwagi na częste zatajanie problemu, traktowanie go jako dolegliwości wstydliwej, z której się „wyrasta”.
Moczówka prosta to rzadka choroba, która charakteryzuje się wytwarzaniem bardzo dużych ilości moczu na dobę, określanym jako poliuria. Prowadzi to do odwodnienia organizmu i tym samym powoduje zwiększone uczucie pragnienia, pomimo spożycia dużych ilości płynów.
Moczówka prosta nerkowa jest zaburzeniem prowadzącym do wydalania dużych objętości moczu.
Nagniotki (zwane odciskami) i modzele są rodzajem pogrubienia naskórka (konkretnie jego warstwy kolczystej i rogowej), które powstają w wyniku długotrwałego działania czynnika mechanicznego. Stanowią one rodzaj odpowiedzi obronnej skóry na powtarzający się ucisk.
Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą, którą wywołuje wirus Epsteina i Barr (EBV). Zwykle choroba zaczyna się wysoką gorączką i anginą lub gorączką i powiększeniem węzłów chłonnych szyi.
Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą, którą wywołuje pierwotne (pierwsze w życiu) zakażenie wirusem Epsteina i Barr (EBV). Choć mononukleoza zakaźna występuje najczęściej u dzieci, to nastolatki i dorośli stanowią około 1/3 chorych.
Ważne, by dziecko z MPD było pod systematyczną, wieloprofilową opieką, miało terapię dostosowaną do swoich potrzeb i możliwości, stosowaną długofalowo. Z jednej strony nie należy zaniedbywać terapii, z drugiej jednak nie można dopuszczać do nadmiernego przeciążenia dziecka zbyt dużą ilością pracy.
Mukowiscydoza jest przewlekłą chorobą dotyczącą przede wszystkim układu oddechowego i pokarmowego. Jest ona uwarunkowana genetycznie, co oznacza, że chorzy na mukowiscydozę posiadają zmutowany gen, który powoduje nieprawidłową pracę komórek wydzielniczych znajdujących się w wielu organach ludzkiego organizmu.
Mykobakteriozy należą do rzadkich chorób wieku dziecięcego wywoływanych przez prątki niegruźlicze. Do rozwoju mykobakteriozy u dziecka dochodzi przede wszystkim przy dużym narażeniu na niekorzystne czynniki środowiskowe. Główną drogą zakażenia jest woda zawierająca prątki niegruźlicze.
Mykoplazma to rodzaj bakterii, który może powodować zakażenia dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc), a także zakażenia dróg moczowo-płciowych. Mycoplasma pneumoniae powoduje najczęściej zapalenie górnych dróg oddechowych i ostre zapalenie oskrzeli, a Mycoplasma genitalium zapalenie cewki moczowej u mężczyzn, a szyjki macicy u kobiet. W leczeniu stosuje się antybiotyki.
Nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka to przewlekła autoimmunologiczna choroba pęcherzowa zbliżona do pemfigoidu. Zmiany skórne umiejscawiają się w okolicach narażonych na urazy mechaniczne.
Naczyniak wątroby to najczęstszy niezłośliwy nowotwór wątroby, który występuje dość często. Naczyniak wątroby zazwyczaj nie powoduje żadnych objawów i jest wykrywany przypadkowo podczas USG brzucha. Zdecydowana większość osób z naczyniakiem wątroby nie wymaga leczenia. Kontrola polega na regularnym wykonywaniu badania USG brzucha
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
