Denga
Denga jest najczęstszą chorobą wirusową przenoszoną przez owady w tropikalnych częściach świata. Ochrona przed nią polega na starannym unikaniu ukłuć komarów podczas podróży.
medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Denga jest najczęstszą chorobą wirusową przenoszoną przez owady w tropikalnych częściach świata. Ochrona przed nią polega na starannym unikaniu ukłuć komarów podczas podróży.
Depresja jest wiodącą przyczyną niesprawności i niezdolności do pracy na świecie oraz najczęściej spotykanym zaburzeniem psychicznym. Choruje na nią w ciągu całego życia kilkanaście procent populacji osób dorosłych. Choroba ta dotyka dwa razy częściej kobiet. Co dziesiąty pacjent zgłaszający się do lekarza pierwszego kontaktu ma pełnoobjawową depresję.
Depresja poporodowa i inne zaburzenia psychiczne tego okresu związane są z ryzykiem negatywnego wpływu na życie i funkcjonowanie samej kobiety, dziecka oraz całej rodziny. Brak odpowiedniego rozpoznania i leczenia może mieć niekorzystny wpływ na relacje kobiety z dzieckiem, partnerem i rodziną.
Określenie „maskowana” oznacza, że faktyczny problem, jakim jest depresja, ukrywa się za objawami wskazującymi na inną chorobę. Charakterystyczne w jej przebiegu jest to, że objawy pod postacią obniżonego nastroju, zmniejszonej energii oraz niemożności cieszenia się tym, co wcześniej sprawiało przyjemność są mniej nasilone lub wcale nie występują, a na pierwszy plan wysuwają się m.in. zaburzenia snu, lęk o falującym przebiegu, różnego rodzaju dolegliwości somatyczne, a także zespoły bólowe.
Menopauza (okres przekwitania, klimakterium) to zazwyczaj naturalny proces biologiczny, w przebiegu którego u kobiet (w wieku około 45–50 lat) dochodzi do zmniejszenia i ostatecznie zatrzymania produkcji estrogenów, co wiąże się początkowo z nieregularnym występowaniem cyklów miesiączkowych, aż do ich ostatecznego zatrzymania.
Depresja sezonowa ma sezonowo-nawrotowy przebieg, co oznacza, że epizody depresyjne pojawiają się najczęściej u pacjenta późną jesienią lub wczesną zimą i trwają do wiosny, kiedy to dochodzi do poprawy nastroju. Zdarza się, choć znacznie rzadziej, że objawy choroby obserwuje się wiosną i latem, a w okresie jesienno-zimowym dochodzi do remisji.
POChP to choroba obciążona dużym ryzykiem wystąpienia problemów psychicznych, spośród których dwa najczęstsze to depresja i lęk.
Diastema jest dość łatwo zauważalna ze względu na miejsce występowania. Przerwa miedzy jedynkami górnymi jest widoczna nie tylko w trakcie uśmiechu, lecz również w trakcie mowy, a czasami nawet wtedy, gdy warga jest w spoczynku.
Dientamoeba fragilis to jeden z mniejszych pierwotniaków pasożytujących w przewodzie pokarmowym człowieka. Miejscem docelowej lokalizacji jest jelito grube. Pierwotniaki nie przenoszą się poza przewód pokarmowy do innych narządów.
Dirofilarioza występuje na całym świecie. Temperatura poniżej 14°C hamuje rozwój pasożyta, dlatego też większość infekcji stwierdza się w cieplejszych strefach klimatycznych. W Europie choroba występuje endemicznie wokół basenu Morza Śródziemnego, a najwięcej zakażeń notuje się we Włoszech, Francji, Grecji i Hiszpanii.
Dławica odmienna to postać choroby niedokrwiennej serca wywołanej miejscowym skurczem tętnicy wieńcowej, który doprowadza do niedokrwienia mięśnia sercowego. Choroba objawia się niesprowokowanym, spoczynkowym bólem dławicowym, trwającym kilkanaście–kilkadziesiąt minut, czasami dłużej. Ból może także pojawiać się po wysiłku.
Dławica piersiowa jest objawem choroby niedokrwiennej serca. Charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej, wiążącym się z niedocieraniem do mięśnia sercowego takiej ilość tlenu, jakiej serce potrzebuje.
Skutkiem tej wrodzonej anomalii anatomicznej jest ucisk i zmniejszenie przepływu krwi, a tym samym tlenu i składników odżywczych, przez daną gałąź tętnicy w czasie skurczu serca. Zmniejsza się wówczas tzw. rezerwa wieńcowa, co odczuwane jest w postaci bólu w klatce piersiowej, pojawiającego się głównie podczas wysiłku fizycznego oraz stresu.
Dna moczanowa spowodowana jest odkładaniem w tkankach kryształów moczanu sodu. Najczęściej zajmuje stawy, co zazwyczaj objawia się atakami bardzo silnego bólu, obrzękiem i ograniczeniem ruchomości zajętego stawu.
Okres inkubacji choroby wynosi około 1 roku od chwili zarażenia. W momencie kontaktu samicy nicienia ze skórą pojawiają się piekące i swędzące stwardnienia skórne, pęcherze, a następnie owrzodzenia powikłane zmianami ropnymi. W dnie zmiany skórnej można dostrzec tylny koniec nicienia.
Druzy tarczy nerwu wzrokowego to zmiany wrodzone, charakteryzujące się powstawaniem hialinopodobnych złogów (nagromadzenie złogów zbudowanych z hialiny), umiejscowionych w części przedblaszkowej wewnątrzgałkowego odcinka nerwu wzrokowego.
Drżenie samoistne to choroba, której główne objawy to drżenie rąk i głowy. Drżenie samoistne może się rozwinąć u osoby w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się w 2. i 6. dekadzie życia.
Dur brzuszny jest przeważnie ciężką chorobą, która przebiega z wysoką gorączką i złym stanem ogólnym chorego. U osób dorosłych zwykle występują objawy ze strony wielu narządów: bóle głowy, biegunka, powiększenie wątroby i śledziony, a stan ogólny pacjenta jest ciężki (toksemia). W odróżnieniu od dorosłych, u dzieci przebieg duru brzusznego jest zwykle lekki. Typowym stałym objawem jest powiększenie śledziony, często występują dodatnie objawy oponowe.
Choroba charakteryzuje się występowaniem gorączki, dreszczy oraz bólów brzucha. Dury rzekome przypominają dur brzuszny, przy czym przebiegają łagodniej, rzadko prowadząc do rozwoju powikłań, jednakże na podstawie samych objawów klinicznych nie można odróżnić durów rzekomych od duru brzusznego.
Rozdęcie płuc, czyli nadmierne ich wypełnienie powietrzem, jest jednym z ważniejszych mechanizmów patofizjologicznych u chorych na POChP. Istotą choroby jest trwałe i nieodwracalne zwężenie drobnych oskrzeli.
Wyjątkowe sytuacje. Towarzyszenie osobie chorej na COVID-19
Wyjątkowe sytuacje. Kiedy chorujesz na COVID-19
