Nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka
Nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka to przewlekła autoimmunologiczna choroba pęcherzowa zbliżona do pemfigoidu. Zmiany skórne umiejscawiają się w okolicach narażonych na urazy mechaniczne.
Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
Nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka to przewlekła autoimmunologiczna choroba pęcherzowa zbliżona do pemfigoidu. Zmiany skórne umiejscawiają się w okolicach narażonych na urazy mechaniczne.
Naczyniak włośniczkowy to łagodny guz zbudowany z komórek śródbłonka z wąskimi kanałami naczyniowymi wypełnionymi krwią. W 30% przypadków stwierdza się go przy urodzeniu, w pozostałych – do 6. miesiąca życia. Dziewczynki chorują znacznie częściej niż chłopcy.
Większość naczyniaków nie wymaga leczenia, a jedynie obserwacji i w przypadku naczyniaków narządów wewnętrznych okresowej kontroli w badaniach obrazowych, najczęściej USG. Duża część naczyniaków powierzchownych ulega samoistnemu zanikowi.
Naczyniaki mają w przeważającej większości charakter łagodnych nowotworów tkanek miękkich, często traktowane są także jako zaburzenia rozwojowe. Są to zmiany związane z nieprawidłowościami układu naczyniowego.
Naczyniakowłókniak młodzieńczy to guz nosogardła występujący prawie wyłącznie u chłopców i młodych mężczyzn w okolicach okresu dojrzewania.
Nadciśnienie płucne nie jest jedną prostą jednostką chorobową, ale w jego skład wchodzi wiele różnych chorób, dla których wspólną cechą jest wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej, a nieleczone prowadzą do przeciążenia i niewydolności prawej komory serca.
Nadciśnienie przewlekłe dotyczy ok. 1% kobiet w ciąży. W większości przypadku (ok. 95%) jest to nadciśnienie pierwotne (samoistne), w pozostałych przypadkach związane jest najczęściej z chorobami nerek, naczyń lub zaburzeniami endokrynologicznymi.
Sytuacja, w której spoczynkowe ciśnienie tętnicze, mierzone w ściśle określonych warunkach, stale przekracza ustalone wartości, uznawana jest za chorobę i nazywane nadciśnieniem tętniczym.
Nadciśnienie ciążowe to zwiększone ciśnienie krwi ≥140/90 stwierdzane po raz pierwszy po 20 tygodniu ciąży bez towarzyszącego białkomoczu i powracające do wartości prawidłowych w ciągu 12 tygodni po porodzie.
Nadciśnienie spowodowane chorobą nerek stanowi kilka procent wszystkich przypadków nadciśnienia. U osób z przewlekłą chorobą nerek częstość nadciśnienia rośnie wraz ze stopniem upośledzenia przesączania kłębuszkowego (GFR).
Czasami spotykamy się z sytuacją przeciwną do "nadciśnienia białego fartucha" - pomiary gabinetowe wskazują na prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego, a pomiary domowe lub ABPM świadczą o nadciśnieniu. Sytuację taką określamy jako nadciśnienie ukryte.
O nadciśnieniu wtórnym mówimy w tych stosunkowo rzadkich przypadkach, gdy udaje się wykryć konkretną, pojedynczą, zwykle możliwą do usunięcia przyczynę nadciśnienia tętniczego.
Nadczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych chorób endokrynologicznych; dotyczy ok. 1–2% dorosłych w Polsce. Chorują głównie kobiety w wieku 20–40 lat, natomiast rzadko zdarza się u dzieci.
Nadczynność tarczycy to zespół objawów klinicznych, zależnych od działania na receptory tkanek docelowych nadmiaru hormonów tarczycowych.
Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy u kobiet w ciąży jest choroba Gravesa i Basedowa.
Nadkrzepliwość (trombofilia), to skłonność do występowania zmian zakrzepowych w układzie krążenia.
Nadmierne wydzielanie potu może występować w obrębie wybranych okolic ciała (głównie dłonie, pachy, stopy), ale może również być uogólnione (dotyczy wtedy całej skóry).Najczęściej zależy od osobniczej skłonności i wykazuje związek ze stresem, lękiem czy innymi emocjami.
Dziecko z nadmiernym wzrostem jest istotnie wyższe od swoich rówieśników, zwracając tym uwagę rodziców i otoczenia. Nadmierny wzrost jest na ogół uwarunkowany rodzinnie i ujawnia się zwykle przed okresem pokwitania, przy zachowanych prawidłowych proporcjach budowy.
Nadpłytkowość samoistna jest chorobą nowotworową szpiku kostnego, charakteryzuje ją znacznie zwiększone wytwarzanie płytek krwi, które dodatkowo mogą nieprawidłowo funkcjonować.
Nadwrażliwość na pokarmy to nadmierna, patologiczna i nieadekwatna do sytuacji reakcja organizmu na jakąś substancję, której spożycie może wywołać objawy ze strony różnych narządów i układów.