Padaczka
Padaczka jest przewlekłą chorobą mózgu, polegającą na występowaniu powtarzających się napadów padaczkowych.
Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
Padaczka jest przewlekłą chorobą mózgu, polegającą na występowaniu powtarzających się napadów padaczkowych.
Przyczyną padaczki jest nieprawidłowa funkcja komórek mózgu (neuronów). Ponieważ mózg koordynuje wiele różnych funkcji organizmu, objawy padaczki u poszczególnych pacjentów mogą być bardzo różnorodne. Różne są też sposoby leczenia i rokowanie.
W krajach rozwiniętych pasożytnicze zakażenia przełyku należą do rzadkości i występują niemal wyłącznie u chorych na AIDS. U pacjentów ze zdrowym układem odpornościowym, głównie w południowej Ameryce, mogą występować zakażenia Trypanosoma cruzi, wywołujące tzw. chorobę Chagasa.
Do zakażenia człowieka dochodzi zazwyczaj po ugryzieniu, zadrapaniu lub polizaniu przez zwierzę. Ugryzienia przez koty odpowiadają za 60-80% przypadków zakażeń Pasteurella multocida u ludzi.
Zwężenie przewodu słuchowego może objawiać się wystąpieniem niedosłuchu. Jest to niedosłuch o typie przewodzeniowym. Kostniaki i wyrośla kostne oprócz niedosłuchu mogą powodować wystąpienie bólu ucha oraz nawracających stanów zapalnych przewodu słuchowego.
Pełzakowica zwykle dotyczy osób żyjących lub przebywających czasowo w rejonach tropikalnych, na obszarach o niskich standardach sanitarnych. Rozpoznanie choroby może sprawiać problemy, ponieważ niektóre pełzaki pod mikroskopem wyglądają identycznie jak pełzak czerwonki.
Pemfigoid bliznowaciejący dotyczyć może i błon śluzowych i skóry lub tylko błon śluzowych albo skóry. Cechą charakterystyczną jest postępujące bliznowacenie i zaniki. Występuje wiele podtypów klinicznych choroby.
Występuje zwykle w drugiej połowie ciąży (pod koniec II lub w III trymestrze). Może powodować przedwczesny poród lub urodzenie się dziecka o małej urodzeniowej masie ciała, rzadziej może dochodzić do poronienia.
Pemfigoid pęcherzowy to najczęstsza podnaskórkowa autoimmunologiczna choroba pęcherzowa. Występuje w wieku starszym, po 65.roku życia, rzadko dotyczy dzieci.
Jeśli występują nawracające, zwłaszcza cuchnące wycieki z ucha, pojawia się wolno postępujący niedosłuch, a objawy trwają od kilku miesięcy lub lat – należy się zgłosić do lekarza rodzinnego lub do otolaryngologa.
Pęcherzyca to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych.
Pieluszkowe zapalenie skóry jest jedną z najczęstszych zmian chorobowych skóry okresu noworodkowego i niemowlęcego. Zwykle dotyczy niemowląt pomiędzy 7. a 12. miesiącem życia.
Pierwotna marskość żółciowa wątroby to schorzenie coraz częściej rozpoznawane i dotyczące głównie kobiet (90% zachorowań) w wieku 30—60 lat.
Najczęstszą przyczyną pierwotnej nadczynności przytarczyc jest łagodny rozrost jednego z gruczołów (tzw. gruczolak), co skutkuje zwiększoną produkcją i wydzielaniem PTH. Znacznie rzadziej za nadmierne wydzielanie parathormonu może odpowiadać przerost wszystkich gruczołów, a bardzo rzadko rak przytarczyc.
Rozpoznanie pierwotnej niedoczynności przytarczyc opiera się na wynikach badań biochemicznych krwi. Stwierdza się wówczas: zmniejszone stężenie wapnia (hipokalcemia), zwiększone stężenie fosforanów (hiperfosfatemia) i małe lub nieoznaczalne stężeniem parathormonu.
Choroba może rozwinąć się w każdym wieku, ale najczęściej dotyczy mężczyzn w wieku od 30 do 50 roku życia (mężczyźni chorują dwukrotnie częściej niż kobiety). U około 15% chorych na PSC dochodzi do rozwoju raka dróg żółciowych.
Pierwotne włóknienie szpiku jest chorobą nowotworową szpiku kostnego cechującą się zwiększeniem się ilości tkanki włóknistej w szpiku, która wypiera prawidłowe komórki krwiotwórcze i uniemożliwia normalne wytwarzanie erytrocytów, leukocytów i płytek krwi.
Piodermia zgorzelinowa jest dermatozą, która często wiąże się z innymi chorobami, szczególnie z gammopatią, nieswoistym zapaleniem jelit lub reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Plamica Schönleina-Henocha to choroba, w której dochodzi do zapalenia małych naczyń krwionośnych: tętniczek i żyłek. Zapalenie naczyń polega na gromadzeniu się w ich ścianach komórek układu odpornościowego, co może prowadzić do martwicy.
Pląsawica to zaburzenie ruchowe cechujące się ciągłymi, płynnymi ale nieprawidłowymi ruchami, którym towarzyszy obniżenie napięcia mięśniowego.