Czy wskaźnik masy ciała (BMI) wpływa na ryzyko zachorowania i wyniki leczenia chorych na raka piersi?
Uważa się, że najsilniej skojarzone z otyłością są nowotwory: rak jelita grubego, rak piersi i rak gruczołu krokowego.
Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
Uważa się, że najsilniej skojarzone z otyłością są nowotwory: rak jelita grubego, rak piersi i rak gruczołu krokowego.
Nadwaga i otyłość – to nadmiar tkanki tłuszczowej w ustroju. Dziecko z nadwagą nie jest, jak się jeszcze niekiedy uważa, uosobieniem zdrowia.
Poważnym problemem zdrowotnym, zwłaszcza w ciągu ostatniego trzydziestolecia, stała się nadwaga i otyłość w wieku dziecięcym.
Zasadniczą przyczyną przyrostu masy ciała jest dodatni bilans energetyczny, czyli nadmiar energii przyjmowanej z pożywieniem w stosunku do energii wydatkowanej. Jednak już powody spożywania nadmiernych ilości jedzenia, często bez obiektywnego uzasadnienia, są różnorakie i często mają charakter środowiskowy lub psychologiczny.
Wśród miłośników zdrowego stylu życia toczy się dyskusja nad korzyściami ze stosowania diety o wysokiej bądź niskiej podaży węglowodanów w redukcji nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej. Kilkanaście czy kilkadziesiąt lat temu prym wiodły diety niskotłuszczowe. Obecnie tłuszcze ustąpiły miejsca węglowodanom.
Diety charakteryzujące się małą podażą węglowodanów są nadal popularne wśród licznej grupy entuzjastów zdrowego stylu życia. Najczęściej taki sposób odżywiania stosuje się w celu redukcji zapasowej tkanki tłuszczowej, utrzymania masy ciała oraz w zaburzeniach gospodarki węglowodanowej i chorobach neurodegeneracyjnych, a także schorzeniach autoimmunizacyjnych.
Dotychczas prowadzone badania wskazują, że w organizmie człowieka występują 3 rodzaje tkanki tłuszczowej: biała, brunatna i różowa.
W przebiegu otyłości gromadzący się w organizmie nadmiar tkanki tłuszczowej zaczyna oddziaływać na cały organizm, prowadząc do licznych niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych.
Ile się tyje po zaprzestaniu palenia tytoniu? Czy można przewidzieć, kto nadmiernie przytyje? Czy obawa, że się przytyje, lub faktyczny przyrost masy ciała ograniczają skuteczność próby zaprzestania palenia? Czy przyrost masy ciała po zaprzestaniu palenia znosi korzyści zdrowotne związane z niepaleniem tytoniu?
Czy dysponujemy jednoznacznymi dowodami wskazującymi, jaki rodzaj wysiłku fizycznego jest najbardziej korzystny? Ile czasu należy poświęcić na ćwiczenia w ciągu tygodnia? Jak często ćwiczyć? Czy dawka wysiłku fizycznego w profilaktyce i leczeniu otyłości jest identyczna? Czy każdy z nas reaguje w podobny sposób na identyczny program ćwiczeń fizycznych?
Istnieją liczne związki pomiędzy zaburzeniami nastroju a zwiększeniem masy ciała. Nie bez powodu na przełomie XX i XXI wieku spotkały się dwie plagi, istotnie wpływające na stan zdrowia i umieralność społeczeństwa – depresja oraz otyłość.
Otyłość to nie tylko problem kosmetyczny, ale choroba, która stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia.
Przegląd systematyczny badań dotyczących związku między nadwagą lub otyłością a ryzykiem chorób przyzębia.
Operacyjne leczenie otyłości zapoczątkowane w latach 50-tych ubiegłego wieku jest metodą właściwą u chorych, u których pomimo prób leczenia zachowawczego (dieta, aktywność fizyczna, psychoterapia, wspomagające leczenie farmakologiczne) nie osiągnięto trwałego ubytku masy ciała.