Rabarbar

Rabarbar, inaczej zwany rzewieniem to warzywo, które należy do rodziny rdestowatych. Rośnie dziko w górach południowo-wschodniej Azji, w Chinach i we wschodniej części Tybetu. Pod koniec XVI wieku sprowadzono go na Wyspy Brytyjskie a w XIX wieku dotarł do Polski. Do częściej uprawianych odmian należą: rabarbar dłoniasty, rabarbar kędzierzawy, rabarbar lekarski i rabarbar ogrodowy oraz gatunki mieszane.

Rabarbar wykorzystywany jest w kuchni z uwagi na swoje walory smakowe. Ogonki liściowe mają cierpki, kwaskowaty, smak a ich barwa może być zielona, różowa lub czerwona. To właśnie rabarbar o czerwonym kolorze jest najbardziej słodki. Doskonale komponuje się z owocami takimi jak truskawki czy maliny, np. w konfiturach.

Rabarbar jest dobrym źródłem błonnika pokarmowego i zawiera go 3,2 g w 100g części jadalnych. Ponadto charakteryzuje się bardzo niewielką kalorycznością - 9 kcal w 100 g produktu. Rabarbar dostarcza także potasu, magnezu, żelaza, fosforu, witaminy C oraz kwasu foliowego.

Nie należy zapominać także o leczniczych właściwościach rabarbaru. Zaleca się go kobietom w okresie przekwitania oraz kobietom z niedoborem estrogenów, gdyż roślina ta wykazuje właściwości estrogenowe. Za tę właściwość odpowiada pochodna stilbenu (rapontycyna), stymulująca reakcje podobne do tych, które powstają w organizmie na skutek działania żeńskich hormonów płciowych - estrogenów.

Rabarbar ma również działanie przeciwnowotworowe. Zawiera bowiem jeden z polifenoli - rapontygeninę. Badania wskazują, że rapontygenina hamuje namnażanie się komórek nowotworowych, obserwowane głównie w przypadku raka piersi oraz prostaty. Rapontygenina wykazuje również działanie antyalergiczne, antyoksydacyjne oraz wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego.

Rabarbar, przyjmowany w małych ilościach, ma działanie zapierające, leczące nieżyt przewodu pokarmowego oraz poprawiające trawienie, pobudzające apetyt i działają żółciopędnie. Z kolei jego duże ilości działają przeczyszczająco. Za tę pierwszą właściwość odpowiadają garbniki a za drugą antrachinony.

Należy jednak pamiętać, że rabarbar zawiera dużo kwasu szczawiowego, co może skutkować wytworzeniem kryształów szczawianów w nerkach. W związku z tym umiar w jego spożywaniu powinny zachować osoby z chorobami nerek. Kwas szczawiowy zaliczany jest do substancji antyodżywczych a przy dużym jego spożyciu w organizmie może dojść do niedoborów wapnia, żelaza i magnezu.

Podczas stosowania leczniczych preparatów z rabarbaru (uzyskiwanych z korzenia rabarbaru) należy przestrzegać zalecanych dawek. Przedawkowanie może powodować nadmierne przekrwienie narządów miednicy, które może być niebezpieczne dla kobiet w ciąży oraz dla osób cierpiących na hemoroidy.

Orientalny chutney z rabarbaru

Składniki:

• 1 kg łodyg rabarbaru
• 50g świeżego imbiru
• 200 ml czerwonego octu winnego
• 300 g słodkich jabłek
• 1 łyżeczki goździków
• 2-3 łyżeczki cynamonu w proszku
• 1 łyżeczki chili w proszku
• 200 g cukru brązowego
• 4 czerwone cebule
• 1 łyżeczki soli

Sposób przygotowania:

• Cebule posiekać w drobną kostkę i podsmażyć na oliwie w rondlu z grubym dnem. Dodać starty imbir, ocet winny, pokrojone jabłka bez skóry, goździki i pozostałe przyprawy.
• Dusić pod przykryciem przez 15 minut.
• Następnie dodać pokrojony w kostkę rabarbar i gotować bez przykrycia do uzyskania pożądanej konsystencji - 10-20 minut.
• Przenieść chutney do słoików i zawekować.