α1-antytrypsyna w kale
Wskazaniem do oznaczenia stężenia α1-antytrypsyny są zespoły utraty białka, alergie pokarmowe, żółtaczka, obrzęki, nieprawidłowe wyniki proteinogramu.
Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
Wskazaniem do oznaczenia stężenia α1-antytrypsyny są zespoły utraty białka, alergie pokarmowe, żółtaczka, obrzęki, nieprawidłowe wyniki proteinogramu.
α1-antytrypsyna to białko, które neutralizuje enzymy trzustkowe i proteolityczne. Niedobór α1-antytrypsyny może wywołać rozedmę płuc, a także stanowić przyczynę przedłużonej żółtaczki noworodków. Nadmiar α1-antytrypsyny może być spowodowany ciążą, stosowaniem estrogenowej substytucji hormonalnej, stanami zapalnymi, a także niedokrwistością z niedoboru żelaza.
Wskazaniem do badania stężenia α2-globulin są choroby wątroby, choroby przewodu pokarmowego oraz choroby nerek, a także niedobory białek nośnikowych.
Badanie aktywności disacharydaz w skrawkach błony śluzowej jelita cienkiego wykonuje się w przypadku podejrzenia braku lub niedoboru disacharydaz.
Badania serologiczne w kierunku celiakii wykonuje się w surowicy krwi. Do oznaczenia obecności oraz stężenia przeciwciał konieczne jest pobranie krwi. Ważne, by badania wykonywać w okresie spożywania glutenu w diecie.
Badanie kału na obecność pasożytów i ich jaj polega na badaniu próbki kału pod mikroskopem. Jest to element rozpoznawania chorób układu pokarmowego.
Badanie kontrastowe dolnego odcinka jelita grubego umożliwia ocenę wnętrza jelita grubego i wykrycie zmian patologicznych w jego obrębie lub nieprawidłowego połączenia z inną częścią przewodu pokarmowego, drogami moczowymi czy narządem rodnym.
Dowiedz się, na czym polega i jak przebiega badanie oraz w jaki sposób się do niego przygotować.
Zmiany w rytmie wypróżnień, konsystencji czy zabarwieniu kału są istotnymi objawami w wielu jednostkach chorobowych. Badania stolca, w tym badanie mikroskopowe, mogą dostarczyć wielu istotnych dla dalszego leczenia informacji.
Pasaż jelitowy należy do klasycznych badań rentgenowskich. Najczęstszym wskazaniem jest ocena drożności przewodu pokarmowego i czasu przejścia kontrastu przez jelita w diagnostyce chorób jelit, zwykle jako uzupełnienie badań endoskopowych.
Badania kału mogą dostarczyć wielu istotnych informacji koniecznych do ustalenia właściwego rozpoznania i wdrożenia odpowiedniej terapii. Zmiany w rytmie wypróżnień, konsystencji czy zabarwieniu kału są istotnymi objawami w wielu jednostkach chorobowych.
Badanie wykonuje się w celu oceny ilości tłuszczu w kale, którego nadmiar wskazuje na upośledzenie trawienia i/lub wchłaniania tłuszczów.
Badanie stężenia ceruloplazminy w surowicy wykorzystuje się do diagnostyki choroby Wilsona, która związana jest z nadmiernym gromadzeniem się miedzi w tkankach oraz przy podejrzeniu choroby Menkesa.
Gdy potwierdzonej w USG kamicy żółciowej towarzyszy ból, najskuteczniejszą metodą leczenia jest operacyjne usunięcie tego narządu.
Cholecystokinina pobudza trzustkę do produkcji enzymów trzustkowych, a także stymuluje produkcję żółci, powoduje skurcz pęcherzyka żółciowego, hamuje perystaltykę żołądka i pobudza perystaltykę jelit. Hamuje też uczucie głodu oraz zwiększa wydzielanie glukagonu. Cholecystokinina jest wydzielana również w mózgu przez podwzgórze, gdzie działa jako neuroprzekaźnik.
Cholinesteraza to enzym wytwarzany w wątrobie i następnie wydzielany do krwi. Cholinesteraza jest markerem wydolności wątroby w zakresie tworzenia białek, znajduje się również w błonie śluzowej jelita, trzustce, śledzionie oraz w układzie nerwowym.
Defekografia to badanie radiologiczne, w którym wykorzystuje się promieniowanie rentgenowskie, polegajace na ocenie zachowywania się odbytu i odbytnicy na różnych etapach defekacji.
Endoskopia kapsułkowa to badanie przewodu pokarmowego przeprowadzone za pomocą połkniętej przez pacjenta kapsułki zawierającej zminiaturyzowaną bezprzewodową kamerę cyfrową, lampę LED i nadajnik radiowy.
Endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna jest jedną z najskuteczniejszych metod oceniających dogi żółciowe i przewody trzustkowe.
Enteroskopia (najczęściej dwubalonowa, jednobalonowa lub spiralna) to badanie umożliwiające diagnostykę, pobranie wycinków i endoskopowe leczenie chorób umiejscowionych w całym jelicie cienkim.