Pytanie nadesłane do redakcji
Moje pytanie dotyczy zabiegu leczenia metodą HALO. Opis badania endoskopowego wykonanego w maju 2011 roku : "Błona śluzowa przełyku prawidłowa. Linia Z położona prawidłowo z dwoma językami nabłonka walcowatego. Wpust oglądany z obu stron endoskopowo prawidłowy. Podatność ścian oraz motoryka prawidłowa. Błona śluzowa dna oraz trzonu prawidłowa. W antrum błona śluzowa zaczerwieniona. Opuszka dwunastnicy zniekształcona powrzodowo z blizną na ścianie tylnej. Odźwiernik oraz część zaopuszkowa endoskopowo prawidłowa." Podczas tego badania pobrano dwa wycinki z przełyku do badania histopatologicznego. Wynik brzmi: "Esophagitis barretti sine dysplasia - AB [ M-40000] A - 1 śr. 0,2 cm B-j.w. Czy mimo że nie stwierdzono dysplazji, kwalifikowałabym się do tego typu zabiegu. Nie chcę czekać na rozwój choroby. W najbliższej rodzinie - babcia oraz siostra matki zmarły na nowotwory przewodu pokarmowego. Ja sama z przewodem pokarmowym mam problemy od 17. roku życia (obecnie mam 43 lata). 5 lat temu stwierdzono u mnie ZJD. Nie mam nadwagi. Nie palę papierosów, nie piję alkoholu. Nie wiem czy ma to znaczenie, ale w wieku 20 lat przeszłam wirusowe zapalenie opon mózgowych. Z góry dziękuję za odpowiedź. Anna D.
Odpowiedziała
dr n. med. Anna Mokrowiecka
Specjalista chorób wewnętrznych
Oddział Kliniczny Gastroenterologii Ogólnej i Onkologicznej
Uniwersytecki Szpital Kliniczny UM w Łodzi
Zabieg leczenia metodą HALO wykonujemy głównie u chorych ze stwierdzoną w badaniu histopatologicznym dysplazją małego lub dużego stopnia. Oprócz wyniku badania histopatologicznego bierzemy pod uwagę opis samego badania endoskopowego. Stwierdzenie bowiem jakichkolwiek zmian śluzówkowych (polipy, uwypuklenia tp..) wymaga wykonania łączonego zabiegu metodą HALO i resekcji błony śluzowej (tzw. mukosektomia).
Badania wskazują, że ablacja metodą HALO jest skuteczna u ponad 90% pacjentów. Jednak żeby osiągnąć ten skutek, podczas ablacji tkanka przełyku Barretta jest nagrzewana, ulega ubumarciu. Zabieg doprowadza do zniszczenia powierzchownych warstw przełyku, powodując czasami silne dolegliwości po zabiegu. W ciągu kilku dni po zabiegu pacjent może odczuwać dyskomfort w obrębie klatki piersiowej oraz trudności z połykaniem. Może występować palenie i ból przy połykaniu. Czasami leczenie wymaga kilku etapów ablacji.
Jak każdy zabieg inwazyjny łączy się z pewną ilością powikłań. Mogą być to powikłania wczesne np. krwawienie, a także odległe, np. zwężenia w miejscu przeprowadzanego zabiegu.
Między innymi dlatego nie przeprowadza się tego zabiegu u osób jedynie z metaplazją jelitową (bez dysplazji), ponieważ u tych chorych ryzyko przejścia w bardziej nasilone stadia przełyku Barretta jest bardzo niewielkie. Rozważane ryzyko powikłań mogłoby przewyższyć u tych chorych ewentualne korzyści z zabiegu.
Należy podkreślić, że ryzyko rozwoju raka gruczołowego w obrębie przełyku Barretta jest niezwykle małe, co potwierdzają ostatnie badania na dużych grupach chorych.
Nawet w przypadku pełnej eradykacji przełyku Barretta pacjenci nadal przyjmują leki zobojętniające kwas żołądkowy, ponieważ łagodzą one objawy choroby refluksowej, która była przyczyną powstania przełyku Barretta. Samo usunięcie zmian metaplastycznych i dysplastycznych nie hamuje cofania się treści kwaśnej do przełyku.
Podsumowując, na obecnym etapie wiedzy i rozwoju opisywanych technik, nie zaleca się ablacji zmian metaplastycznych w obrębie przełyku Barretta bez dysplazji. Proponuję przyjmowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej i rutynowe gastroskopowe badania kontrolne z oceną histopatologiczną.
