medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Amlodypina – substancja należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego). Pod względem chemicznym amplodypina jest pochodną dihydropirydyny, o długim czasie działania. Do długodziałających pochodnych dihydropirydyny, obok amlodypiny, należą także felodypina, lacydypina, nilwadypina. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego z 2011 roku długodziałające pochodne dihydropirydyny są lekiem pierwszego wyboru w leczeniu osób z nadciśnieniem tętniczym w podeszłym wieku, chorych na astmę oraz chorych z izolowanym nadciśnieniem skurczowym.
Działanie amlodypiny, podobnie jak innych leków z grupy antagonistów wapnia, polega na blokowaniu kanałów wapniowych. Kanały wapniowe są to specjalne struktury w błonie komórkowej, umożliwiające napływ jonów wapnia do wnętrza komórki z przestrzeni zewnątrzkomórkowej lub z magazynów wewnątrzkomórkowych. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych, w tym mięśnia sercowego oraz mięśni gładkich w ścianach naczyń krwionośnych. Amlodypina działa głównie na obwodowe naczynia krwionośne, w mniejszym zaś stopniu na komórki mięśnia sercowego. Hamując napływ jonów wapnia powoduje zmniejszenie napięcia mięśni gładkich naczyń krwionośnych i rozszerzenie naczyń, czego bezpośrednim skutkiem jest zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Amlodypina charakteryzuje się równomiernym działaniem, nie powoduje nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego i nie wpływa istotnie na siłę skurczu mięśnia sercowego. Rozszerzenie tętniczek obwodowych zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co odciąża serce (zmniejsza się zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen). Prawdopodobnie rozszerzają się także tętnice wieńcowe, co zwiększa transport tlenu do mięśnia sercowego, także u chorych z dławicą naczynioskurczową (Prinzmetala).
Amlodypina stosowana jest w celu łagodzenia objawów dławicy piersiowej oraz jako lek obniżający ciśnienie tętnicze. Skutkiem działania amlodypiny u chorych z dławicą piersiową, zwiększa się tolerancja wysiłku fizycznego (wydłuża się czas do pojawienia się bólu dławicowego podczas wysiłku) oraz zmniejsza się częstość występowania i nasilenia bólów dławicowych. Stan kliniczny chorych z dławicą piersiową poprawia się, a zużycie nitrogliceryny maleje. U chorych z nadciśnieniem tętniczym przyjmowanie preparatu 1 raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego, zarówno w pozycji stojącej, jak i leżącej, przez 24 godziny. Efekt działania amlodypiny pojawia się powoli, dzięki czemu nie powoduje ona wystąpienia nagłego niedociśnienia tętniczego. Uzyskanie stacjonarnego stężenia amlodypiny we krwi wymaga 7.–8. dni codziennego stosowania preparatu.
Obecnie na rynku w Polsce dostępnych jest kilkanaście preparatów zawierających amlodypinę, pierwszym z nich był Norvasc firmy Pfizer wprowadzony do leczenia w 1992.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
