Dupixent - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie AZS o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim u dorosłych i młodzieży w wieku ≥12 lat, kwalifikujących się do leczenia ogólnego. Leczenie AZS o nasileniu ciężkim u dzieci w wieku 6 mies.–11 lat, kwalifikujących się do leczenia ogólnego. Dorośli. Początkowo 600 mg, a następnie 300 mg co 2 tyg. Młodzież w wieku 12–17 lat. Dawkowanie w zależności od masy ciała: <60 kg mc. początkowo 400 mg, a następnie 200 mg co 2 tyg.; ≥60 kg mc. dawkowanie jak u osób dorosłych. Dzieci w wieku 6–11 lat: 15–<60 kg mc. 1. i 15. dnia 300 mg, a następnie po 4 tyg. 300 mg co 4 tyg. (u niektórych pacjentów 200 mg co 2 tyg.); ≥60 kg mc. dawkowanie jak u osób dorosłych. Dzieci w wieku 6 mies.–5 lat: 5–<15 kg mc. 200 mg co 4 tyg.; 15–<30 kg mc. 300 mg co 4 tyg. Lek można stosować w skojarzeniu z miejscowymi kortykosteroidami i/lub miejscowymi inhibitorami kalcyneuryny, jednak stosowanie tych drugich należy ograniczyć do twarzy, szyi, okolic wyprzeniowych oraz okolic narządów płciowych. W przypadku braku odpowiedzi po 16 tyg. leczenia należy rozważyć jego przerwanie. Niektórzy pacjenci z początkową, częściową odpowiedzią na leczenie mogą później wykazywać poprawę w miarę kontynuowania leczenia po upływie 16 tyg. W razie konieczności czasowego przerwania leczenia, można je ponownie rozpocząć.
Uzupełnienie leczenia podtrzymującego ciężkiej astmy z zapaleniem typu 2, charakteryzującym się zwiększoną liczbą eozynofilów we krwi i/lub zwiększonym stężeniem tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FENO), która nie jest wystarczająco kontrolowana za pomocą dużych dawek wziewnych kortykosteroidów oraz innego leku stosowanego w leczeniu podtrzymującym, u dorosłych i młodzieży w wieku ≥12 lat. Uzupełnienie leczenia podtrzymującego ciężkiej astmy z zapaleniem typu 2, charakteryzującym się zwiększoną liczbą eozynofilów we krwi i/lub zwiększonym stężeniem tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FENO), która nie jest wystarczająco kontrolowana za pomocą średnich i dużych dawek wziewnych kortykosteroidów oraz innego leku stosowanego w leczeniu podtrzymującym, u dzieci w wieku 6–11 lat. Dorośli i młodzież w wieku ≥12 lat. W przypadku pacjentów z ciężką astmą stosujących kortykosteroidy doustne lub pacjentów z ciężką astmą i współistniejącym AZS o nasileniu umiarkowanym albo ciężkim, lub dorosłych ze współistniejącym ciężkim przewlekłym zapaleniem nosa i zatok przynosowych z polipami nosa, dawka początkowa wynosi 600 mg, a następnie 300 mg co 2 tyg. Pozostali pacjenci początkowo 400 mg, a następnie 200 mg co 2 tyg. Dzieci w wieku 6–11 lat. Dawkowanie w zależności od masy ciała: 15–<30 kg mc. 300 mg co 4 tyg.; 30–<60 kg mc. 200 mg co 2 tyg. lub 300 mg co 4 tyg. ≥60 kg mc. 200 mg co 2 tyg. W przypadku dzieci (6–11 lat) z astmą i współistniejącym ciężkim AZS należy stosować takie dawkowanie jak w przypadku ciężkiego AZS. Pacjenci otrzymujący jednocześnie doustne kortykosteroidy mogą stopniowo zmniejszać ich dawkę po wystąpieniu poprawy klinicznej. Lek można stosować długotrwale. Potrzebę kontynuowania leczenia rozważać co najmniej raz w roku, na podstawie oceny stopnia kontroli astmy.
Uzupełnienie leczenia donosowymi kortykosteroidami ciężkiego przewlekłego zapalenia błon śluzowych nosa i zatok przynosowych z polipami nosa u dorosłych, u których leczenie kortykosteroidami podawanymi ogólnie i/lub zabieg chirurgiczny nie zapewniają odpowiedniej kontroli choroby. 300 mg co 2 tyg. Lek można stosować długotrwale. W przypadku braku odpowiedzi po 24 tyg. leczenia należy rozważyć jego przerwanie. Niektórzy pacjenci z początkową, częściową odpowiedzią na leczenie mogą później wykazywać poprawę w miarę kontynuowania leczenia po upływie 24 tyg.
Leczenie dorosłych pacjentów z umiarkowaną i ciężką świerzbiączką guzkową, kwalifikujących się do leczenia ogólnego. Początkowo 600 mg, a następnie 300 mg co 2 tyg. Lek można stosować w skojarzeniu z miejscowymi kortykosteroidami. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedzi po 24 tyg.
Leczenie eozynofilowego zapalenia przełyku u dorosłych i młodzieży w wieku ≥12 lat i ≥40 kg mc., u których leczenie nie zapewnia kontroli choroby, nie jest tolerowane lub chorzy nie kwalifikują się do terapii standardowej. 300 mg 1 ×/tydz. Lek można stosować długotrwale. W badaniach klinicznych lek był stosowany do 52 tyg.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Podawać s.c we wstrzyknięciu w udo lub brzuch (z wyjątkiem okolicy 5 cm wokół pępka), w przypadku podawania przez inną osobę, również w ramię. Dawkę 600 mg podawać w 2 wstrzyknięciach po 300 mg w różne miejsca, natomiast 400 mg w 2 wstrzyknięciach po 200 mg. Nie wstrzykiwać w okolicę skóry, która jest bolesna, uszkodzona, z zasinieniami lub bliznami. Nie ma konieczności dostosowania dawki u osób w wieku >65 lat lub z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących stosowania u chorych z zaburzeniami czynności wątroby.