Eferox - tabletki

Preparat zawierający hormon tarczycy

Preparat zawiera substancję lewotyroksyna

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Eferox
tabletki; 100 µg; 100 tabl.
Aristo Pharma
15,32 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
7,11 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: niedoczynność tarczycy
Eferox
tabletki; 100 µg; 50 tabl.
Aristo Pharma
8,17 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
3,56 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: niedoczynność tarczycy
Eferox
tabletki; 50 µg; 100 tabl.
Aristo Pharma
8,17 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
3,56 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: niedoczynność tarczycy
Eferox
tabletki; 50 µg; 50 tabl.
Aristo Pharma
4,53 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
3,54 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: niedoczynność tarczycy

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Eferox - tabletki?

Substancją czynną preparatu jest lewotyroksyna, syntetyczny analog naturalnej tyroksyny (T4) - hormonu tarczycy. Lewotyroksyna wykazuje identyczne działanie jak hormon endogenny. W tkankach obwodowych tyroksyna ulega przekształceniu do bardziej aktywnej trójjodotyroniny (proces konwersji T4 do T3). Hormony tarczycy zwiększają metabolizm, są niezbędne do prawidłowego wzrostu, rozwoju i funkcjonowania organizmu.

Wchłania się z przewodu pokarmowego w ok. 80%; wchłanianie zachodzi niemal wyłącznie w jelicie cienkim. Stężenie maksymalne jest uzyskiwane po około 2–3 godzinach po przyjęciu preparatu. W bardzo dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (związany z białkiem hormon podlega stałej i bardzo szybkiej wymianie z frakcją wolnego hormonu). Początek działania występuje po około 3–5 dniach stosowania preparatu. W wątrobie znajduje się 1/3 całkowitej pozatarczycowej puli lewotyroksyny i podlega ona szybkiej wymianie z lewotyroksyną obecną w osoczu. Hormony tarczycy ulegają metabolizmowi głównie w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem.

Kiedy stosować Eferox - tabletki?

Preparat jest wskazany w następujących przypadkach:

• wrodzona niedoczynność tarczycy u niemowląt

• nabyta niedoczynność tarczycy u dzieci, młodzieży i dorosłych.

Kiedy nie stosować preparatu Eferox - tabletki?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:

• nieleczona niewydolność kory nadnerczy

• nieleczona niedoczynność przysadki

• nieleczona nadczynność tarczycy, nieleczona tyreotoksykoza

• świeży zawał serca

• ostre zapalenie mięśnia sercowego

• ostre zapalenie wszystkich warstw serca.

Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w leczeniu nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Eferox - tabletki?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Nie wolno podawać hormonów tarczycy w celu zmniejszenia masy ciała. U osób w stanie eutyreozy leczenie lewotyroksyną nie powoduje zmniejszenia masy ciała. Duże dawki leku mogą powodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane, szczególnie w skojarzeniu z niektórymi preparatami na odchudzanie, np. z lekami sympatykomimetycznymi.

Jeżeli lekarz zaleci zmianę stosowanego preparatu na inny preparat zawierający lewotyroksynę (w tym zmianę postaci leku z tabletek na roztwór doustny lub odwrotnie), należy zachować szczególną ostrożność i monitorować chorego w okresie przejściowym, ze względu na ryzyko zaburzenia równowagi czynności tarczycy. U niektórych chorych niezbędne może być dostosowanie dawki.

W celu utrzymania równowagi czynności tarczycy konieczne jest zachowanie ostrożności:

• u kobiet w ciąży lub planujących ciążę

• u osób z wrodzoną lub nabytą w dzieciństwie niedoczynnością tarczycy

• w leczeniu supresyjnym w raku tarczycy, szczególnie u chorych osłabionych lub w podeszłym wieku

• u chorych z ośrodkową niedoczynnością tarczycy

• u chorych z zaburzeniami czynności lub chorobami serca

• u chorych na cukrzycę

• u chorych na moczówkę prostą

• u chorych przyjmujących leki przeciwzakrzepowe.

Przed rozpoczęciem przyjmowania lewotyroksyny należy rozpocząć leczenie lub wykluczyć następujące choroby: choroba wieńcowa (w tym dławica piersiowa), miażdżyca naczyń, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność przysadki, niedoczynność kory nadnerczy, autonomiczna czynność tarczycy.

W przypadku zaburzeń czynności kory nadnerczy odpowiednie leczenie zastępcze powinno być wprowadzone przed rozpoczęciem stosowania lewotyroksyny, by zapobiec ostrej niewydolności kory nadnerczy.

W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy, należy określić jej przyczynę oraz ustalić, czy występuje również niedoczynność kory nadnerczy. Stosowanie lewotyroksyny u chorych z niedoczynnością kory nadnerczy może spowodować działania niepożądane, takie jak np.: zawroty głowy, osłabienie, złe samopoczucie, zmniejszenie masy ciała, niedociśnienie tętnicze i przełom nadnerczowy. W tej grupie chorych leczenie glikokortykosteroidami powinno zostać wdrożone przed zastosowaniem lewotyroksyny.

W przypadku podejrzenia autonomicznej czynności tarczycy, lekarz przed leczeniem zaleci test z TRH lub scyntygrafię supresyjną.

U osób z chorobą wieńcową, niewydolnością serca, zaburzeniami rytmu serca z tachykardią lub zawałem serca w wywiadzie lekarz szczególnie ostrożnie dostosuje dawkę lewotyroksyny, tak aby uniknąć nawet nieznacznej nadczynności tarczycy wywołanej stosowaniem preparatu; w tych grupach chorych zalecana jest częsta kontrola stężenia hormonów tarczycy.

U chorych z podejrzeniem choroby serca lub z grupy dużego ryzyka jej wystąpienia, przed zastosowaniem preparatu zalecane jest badanie EKG. W przypadku choroby niedokrwiennej serca, lekarz szczególnie ostrożnie dostosuje dawkę lewotyroksyny, aby uniknąć nasilenia objawów niedokrwienia i zawału serca.

Długotrwałe stosowanie lewotyroksyny może być związane ze zwiększoną resorpcją kości i zmniejszeniem gęstości mineralnej kości. U kobiet po menopauzie ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia osteoporozy, należy częściej kontrolować czynność tarczycy, w celu uniknięcia zbyt dużych stężeń lewotyroksyny we krwi ( należy stosować najmniejsze skuteczne stężenie lewotyroksyny).

Hormony tarczycy mogą mieć wpływ na próg drgawkowy. Należy zachować ostrożność u osób z padaczką w wywiadzie. W początkowym okresie stosowania lewotyroksyny rzadko możliwe jest wystąpienie napadów padaczkowych.

Chorzy z ryzykiem wystąpienia zaburzeń psychotycznych powinni rozpoczynać leczenie od małych, stopniowo zwiększanych dawek i pozostawać pod obserwacją na początku leczenia; w przypadku pojawienia się objawów psychotycznych lekarz rozważy dostosowanie dawki lewotyroksyny.

Rozpoczynając leczenie u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą masą urodzeniową, należy zachować szczególną ostrożność i monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ ze względu na niedojrzałą czynność nadnerczy może wystąpić zapaść krążeniowa.

U dzieci przyjmujących hormony tarczycy w ciągu kilku pierwszych miesięcy leczenia może wystąpić częściowa utrata włosów. Częściowe łysienie jest zwykle przemijające i włosy zwykle odrastają.

U chorych z obrzękiem śluzowatym występuje zwiększona wrażliwość na lewotyroksynę i dlatego leczenie powinno być rozpoczynane od małej dawki, która powinna być zwiększana powoli.

U osób z zespołem złego wchłaniania lewotyroksyna jest wchłaniana w mniejszym stopniu; zalecane jest leczenie nieprawidłowego wchłaniania i odpowiednie dostosowanie dawkowania.

Chorzy na cukrzycę oraz chorzy stosujący leki przeciwzakrzepowe powinni skonsultować się z lekarzem i omówić możliwe interakcje pomiędzy przyjmowanymi lekami i lewotyroksyną.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie stwierdzono wpływu lewotyroksyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Eferox - tabletki

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz indywidualnie określi dawkowanie na podstawie wyników badań laboratoryjnych i oceny klinicznej.

Leczenie powinno być rozpoczynane od małej dawki, którą lekarz będzie stopniowo zwiększał co 2–4 tygodnie, aż do uzyskania dawki docelowej.

Dorośli:

Leczenie substytucyjne nabytej niedoczynności tarczycy: dawka początkowa 25–50 µg na dobę, dawka podtrzymująca 100–200 µg na dobę.

Szczególne grupy chorych:

U chorych w podeszłym wieku, z chorobą wieńcową lub ciężką bądź długotrwałą niedoczynnością tarczycy należy zachować szczególną ostrożność, a leczenie powinno być rozpoczynane od dawki 12,5 µg na dobę. Zwiększanie dawki powinno postępować powoli a stężenie hormonów tarczycy powinno być często kontrolowane. W tej grupie chorych lekarz rozważy dawki docelowe mniejsze, niż dawki zapewniające pełną substytucję (stężenia TSH mogą nie zostać w pełni wyrównane).

Dzieci i młodzież:

Leczenie substytucyjne nabytej niedoczynności tarczycy: dawka początkowa 12,5–50 µg na dobę, dawka podtrzymująca 100–150 µg na m2 powierzchni ciała na dobę.

Wrodzona niedoczynność tarczycy u noworodków i niemowląt: zalecana dawka początkowa wynosi 10–15 µg/kg masy ciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące; następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie.

Sposób podawania:

Przyjmować 1 raz na dobę, rano na czczo, nie mniej niż 30 minut przed śniadaniem, popijając niewielką ilością płynu (np. 0,5 szklanki wody). Małym dzieciom i niemowlętom tabletki podaje sie po rozpuszczeniu w małej ilości wody.

Jeśli to konieczne, tabletkę można podzielić. Nie zaleca się kruszenia tabletek i przygotowywania zawiesiny, ponieważ może to prowadzić do niedokładnego dawkowania.

Czy można stosować Eferox - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet w okresie karmienia piersią powinno być kontynuowane; w okresie ciąży zapotrzebowanie na lek może być większe. W trakcie każdego trymestru ciąży należy regularnie kontrolować stężenie TSH. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie lewotyroksyny (może być konieczne zwiększenie dawki). Po porodzie należy bezzwłocznie dostosować dawkowanie, zgodnie z zaleceniami lekarza, zwykle powraca sie do dawkowania sprzed ciąży. Stężenie TSH w surowicy powinno osiągnąć prawidłowe wartości w ciągu 6–8 tygodni po porodzie.

Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

Lewotyroksyna przenika do mleka kobiecego, ale stężenia osiągane podczas stosowania zalecanych dawek nie powodują zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Lewotyroksyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna, dikumarol, acenokumarol, fenindion), gdyż wypiera te leki z ich połączeń z białkami osocza. Możliwe zwiększenie ryzyka krwawień, szczególnie u chorych w podeszłym wieku. Podczas rozpoczynania leczenia lewotyroksyną oraz w trakcie jego trwania należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę leku przeciwzakrzepowego.

Lewotyroksyna może osłabiać działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych – konieczne jest monitorowanie stężenia glukozy, szczególnie często na początku leczenia skojarzonego; w razie konieczności lekarz dostosuje dawkę leków przeciwcukrzycowych.

Tyroksyna może nasilać działanie leków sympatykomimetycznych (np. adrenalina, fenylefryna) i przyspieszać reakcję na trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina, imipramina, dosulepina).

Podczas równoległego stosowania lewotyroksyny i glikozydów nasercowych konieczna może być modyfikacja dawek glikozydów nasercowych.

Lewotyroksyna może wpływać na zwiększenie stężenia fenytoiny.

Propylotiouracyl, glikokortykosteroidy, beta-adrenolityki, lit, jodek, amiodaron i środki kontrastowe zawierające jod hamują obwodową konwersję T4 do T3, osłabiając działanie lewotyroksyny. Z uwagi na dużą zawartość jodu, amiodaron może powodować nadczynność lub niedoczynność tarczycy. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku wola guzkowego z możliwą nierozpoznaną autonomiczną czynnością tarczycy.

Salicylany, fenylobutazon, dikumarol, klofibrat i furosemid w dużych dawkach (250 mg) mogą wypierać lewotyroksynę z połączeń z białkami osocza, co może prowadzić do zwiększenia stężenia wolnej tyroksyny (fT4) w osoczu.

Leki przeciwdrgawkowe, takie jak fenytoina i karbamazepina, mogą przyspieszać metabolizm lewotyroksyny ale mogą też wypierać ją z wiązań z białkami osocza, zwiększając stężenia fT4 i fT3. Zaleca się ścisłe kontrolowanie parametrów tarczycy, konieczne może zmodyfikowanie dawki lewotyroksyny.

Chlorochina i proguanil mogą zmniejszać skuteczność działania lewotyroksyny i powodować zwiększenie stężenia TSH.

Sertralina może zmniejszać skuteczność działania lewotyroksyny.

Cholestyramina, kolestypol i sulfonian polistyrenu (żywice wiążące kwasy żółciowe i żywice jonowymienne), preparaty zawierające glin (leki zobojętniające, sukralfat), żelazo, magnez, sole wapnia, lantan, cymetydyna oraz inhibitory pompy protonowej (IPP) zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny; należy ją przyjmować 4–5 godzin przed przyjęciem tych leków.

Barbiturany, ryfampicyna i inne leki indukujące enzymy wątrobowe mogą zwiększać wątrobowy metabolizm lewotyroksyny.

Inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, lopinawir) mogą wpływać na działanie lewotyroksyny; zaleca się ścisłą kontrolę parametrów tarczycy; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Metadon, 5-fluorouracyl mogą zwiększać zapotrzebowanie na lewotyroksynę.

Inhibitory kinazy tyrozynowej (np. imatynib, sunitynib) mogą zmniejszać skuteczność lewotyroksyny; chorzy powinni być monitorowani pod kątem zmian czynności tarczycy na początku i na zakończenie leczenia skojarzonego z tymi lekami. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Estrogeny, w tym w doustnych środkach antykoncepcyjnych lub w hormonalnej terapii zastępczej stosowanej u kobiet po menopauzie, mogą zwiększać zapotrzebowanie na lewotyroksynę.

Niektóre leki, np. androgeny i steroidy anaboliczne, mogą zmniejszać stężenie globuliny wiążącej lewotyroksynę w osoczu i w konsekwencji zwiększać stężenia wolnej tyroksyny w osoczu; w takim przypadku konieczne może być zmniejszenie dawki lewotyroksyny.

Niektóre statyny, takie jak simwastatyna i lowastatyna, mogą zwiększać zapotrzebowanie na lewotyroksynę; nie wiadomo, czy zjawisko to występuje podczas stosowania wszystkich statyn. Podczas równoległego stosowania statyn i lewotyroksyny konieczne może być dokładne monitorowanie czynności tarczycy i dostosowanie dawki lewotyroksyny.

Leki stosowane w leczeniu otyłości, takie jak np. orlistat, mogą zmniejszać wchłanianie jodu i/lub lewotyroksyny z przewodu pokarmowego; podczas równoległego stosowania lewotyroksyny z orlistatem może dojść do niedoczynności tarczycy i/lub pogorszenia kontroli niedoczynności tarczycy. Należy zachować co najmniej 4 godzinną przerwę pomiędzy przyjmowaniem obu leków a czynność tarczycy powinna być regularnie kontrolowana.

Sewelamer może zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny; chorzy powinni być monitorowani pod kątem zmian czynności tarczycy na początku i na zakończenie leczenia skojarzonego z tym lekiem. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Produkty zawierające soję oraz produkty o dużej zawartości błonnika mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny w jelitach; konieczne może być dostosowanie dawki lewotyroksyny, szczególnie podczas rozpoczynania przyjmowania produktów zawierających soję lub po zakończeniu ich stosowania.

Należy pamiętać, że wiele przyjmowanych leków, m.in. NLPZ (w tym kwas acetylosalicylowy czy fenylbutazon), może wpływać na wyniki testów czynności tarczycy.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Eferox - tabletki?

Jak każdy lek, również Eferox może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Jeżeli dawki lewotyroksyny są zbyt szybko zwiększane na początku leczenia lub stosowane są zbyt duże dawki, mogą wystąpić objawy analogiczne jak przy nadczynności tarczycy. W szczególności mogą wystąpić: zaburzenia rytmu serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), kołatanie serca, dławica piersiowa, bóle w klatce piersiowej, niewydolność serca, zawał serca, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, przełom tarczycowy (ciężkie działanie niepożądane spowodowane dużym stężeniem hormonów tarczycy), niepokój ruchowy, bezsenność, pobudzenie, drżenie, bóle głowy, drgawki, duszność, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, osłabienie mięśni, skurcze mięśni, bóle stawów, osteoporoza (w czasie stosowania dużych dawek, szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym), zmniejszenia masy ciała, zaburzenia miesiączkowania, gorączka, zmęczenie, obrzęk, nadmierne pocenie się, wysypka, pokrzywka, świąd, rumień, obrzęk naczynioruchowy, duszność, skurcz oskrzeli.

Dzieci i młodzież: przemijająca utrata włosów, przedwczesne zarastanie nasad kości u dzieci, zmniejszenie objętości czaszki u niemowląt, nietolerancja gorąca, łagodne nadciśnienie śródczaszkowe (rzadko).

Inne preparaty na rynku polskim zawierające lewotyroksyna

Althyxin (roztwór doustny) Althyxin (tabletki) Eltroxin (tabletki) Euthyrox N 25 (tabletki) Euthyrox N 50 (tabletki) Euthyrox N 75 (tabletki) Euthyrox N 88 µg (tabletki) Euthyrox N 100 (tabletki) Euthyrox N 112 µg (tabletki) Euthyrox N 125 (tabletki) Euthyrox N 137 µg (tabletki) Euthyrox N 150 (tabletki) Euthyrox N 175 (tabletki) Euthyrox N 200 (tabletki) Letrox 25 (tabletki) Letrox 50 (tabletki) Letrox 75 (tabletki) Letrox 100 (tabletki) Letrox 125 (tabletki) Letrox 150 (tabletki) Tirosint Sol (roztwór doustny)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta