Berinin P - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

Profilaktyka i leczenie krwawień u pacjentów z wrodzonym niedoborem czynnika IX (hemofilia B). Dorośli. I.v., we wlewie lub wstrzyknięciu, z szybkością do 2 ml/min. Dawkę oblicza się wg wzoru: wymagana liczba jednostek (j.m.) = masa ciała (kg) × pożądane zwiększenie aktywności czynnika IX (% lub j.m./dl) × 1. Dawki należy ustalić indywidualnie, zależnie od stanu klinicznego pacjenta oraz miejsca i intensywności krwawienia. W niewielkich krwawieniach do stawów, mięśni lub krwawieniu z jamy ustnej należy utrzymać aktywność czynnika IX na poziomie 20–40% normy, podawać co 24 h przez co najmniej 1 dzień, do ustąpienia bólu lub wyleczenia. W rozległych krwawieniach do stawów, mięśni lub w przypadku krwiaka utrzymać aktywność czynnika IX na poziomie 30–60% normy, podawać co 24 h przez 3–4 dni lub dłużej, do ustąpienia bólu i stanu ostrego. W krwawieniach zagrażających życiu utrzymać aktywność czynnika IX na poziomie 60–100% normy, podawać do ustąpienia zagrożenia co 8–24 h. Drobne zabiegi chirurgiczne (włączając ekstrakcję zęba) – utrzymać aktywność czynnika IX na poziomie 30–60% normy, podawać do ustąpienia objawów, co 24 h, co najmniej przez 1 dzień. Duże zabiegi chirurgiczne – utrzymać aktywność czynnika IX na poziomie 80–100% normy (przed operacją i po niej), podawać do zagojenia rany co 8–24 h, a następnie co najmniej przez 7 dni, utrzymując aktywność na poziomie 30–60%. W długotrwałej profilaktyce krwawień u osób z ciężką postacią hemofilii B – zwykle 20–40 j.m./kg mc. co 3–4 dni; w niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów w młodym wieku, konieczne jest podawanie tego czynnika częściej lub w większych dawkach. Szczegółowe informacje dotyczące dawkowania i podawania – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.