Ospen 1000 - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest penicylina fenoksymetylowa. Jest to penicylina () naturalna, oporna na działanie kwasu zawartego w soku żołądkowym. Przeznaczona do stosowania doustnego. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co uniemożliwia namnażanie się komórek bakteryjnych. Ze względu na strukturę chemiczną penicylina fenoksymetylowa zaliczana jest do antybiotyków beta-laktamowych (), których wspólną cechą jest obecność w ich cząsteczce pierścienia beta-laktamowego. Struktura ta jest wrażliwa na działanie enzymów, tzw. beta-laktamaz, wytwarzanych przez niektóre bakterie. Enzymy te mogą powodować rozkład i unieczynnienie cząsteczek antybiotyku. Obecność beta-laktamaz w komórkach bakterii jest jedną z przyczyn oporności bakterii na działanie antybiotyków beta-laktamowych. Penicylina fenoksymetylowa jest antybiotykiem o silnym działaniu przeciwbakteryjnym stosowanym w leczeniu zakażeń dróg oddechowych oraz skóry i tkanek miękkich.

Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, o lekkim lub umiarkowanym przebiegu, wywołanych przez bakterie wrażliwe na penicylinę:
· zakażenia uszu, nosa i gardła (zapalenie gardła i migdałków podniebiennych, płonica, zapalenie zatok, ropne zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, ostre zapalenie ucha środkowego, angina Vincenta)
· zakażenia dróg oddechowych (bakteryjne zapalenie oskrzeli i płuc, odoskrzelowe zapalenie płuc)
· zakażenia skóry i tkanek miękkich (róża, różyca, liszajec, czyraczność, ropnie, ropowica)
oraz:
· w zapobieganiu gorączce reumatycznej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne antybiotyki beta-laktamowe (np. inne penicyliny, cefalosporyny). Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie zaburzenia żołądkowo-jelitowe z wymiotami i utrzymującą się biegunką (ze względu na zmniejszenie wchłaniania preparatu).

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed zastosowaniem preparatu koniecznie skonsultuj się z lekarzem i poinformuj go, jeżeli kiedykolwiek wystąpiły u Ciebie reakcje nadwrażliwości na inne penicyliny lub cefalosporyny, czy też na inne leki lub alergeny. Stosowanie penicylin wiąże się z ryzykiem wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, sporadycznie prowadzącej do zgonu. Ryzyko to jest zwiększone u osób z nadwrażliwością na antybiotyki beta-laktamowe (np. penicyliny, cefalosporyny), u osób uczulonych na wiele różnych alergenów oraz u chorych na astmę oskrzelową. Ciężkie reakcje nadwrażliwości i reakcje anafilaktyczne mogą stanowić zagrożenie życia. W przypadku ich wystąpienia konieczna jest hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia (niekiedy postępowanie ratunkowe). W razie wystąpienia pierwszych objawów nadwrażliwości należy niezwłocznie szukać pomocy medycznej.
W przypadku podejrzenia zakażenia wywołanego przez gronkowce lekarz prawdopodobnie zaleci wykonanie badania mikrobiologicznego.
Osobom, u których penicylina jest stosowana w celu zapobiegania nawrotom gorączki reumatycznej, przed planowanym zabiegiem chirurgicznym (usunięcie migdałków podniebiennych, usunięcie zęba itp.) w ramach profilaktyki okołooperacyjnej lekarz zwykle zaleci podwojenie dawki.
Przed zastosowaniem preparatu powinieneś skonsultować się z lekarzem jeżeli podejrzewasz lub zdiagnozowano u Ciebie mononukleozę zakaźną; w takim przypadku istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia rumieniowych zmian skórnych, podobnych do zmian skórnych w przebiegu odry.
Długotrwałe stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Nie należy wówczas stosować leków hamujących perystaltykę jelit.
Preparatu nie należy stosować w zapobieganiu zakażeniom związanym z wziernikowaniem esicy, porodem lub zabiegiem chirurgicznym w obrębie układu moczowo-płciowego lub dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Preparatu nie należy stosować w ostrej fazie następujących chorób: ciężkie postaci ropniaka, bakteremia, zapalenie osierdzia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie stawów.
Należy zachować ostrożność u osób z ciężkimi chorobami, nudnościami, wymiotami, rozszerzeniem żołądka, achalazją lub nadmierną motoryką jelit, ponieważ wchłanianie substancji czynnej jest u nich zmniejszone.

Jeżeli stosowane są duże dawki preparatu lub leczenie jest długotrwałe lekarz zwykle zaleci regularną kontrolę obrazu krwi, czynności nerek i wątroby.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Dotychczas nie stwierdzono wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stanu chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
Dorośli o masie ciała większej niż 60 kg, chorzy otyli, w podeszłym wieku, kobiety w ciąży:
Zwykle stosowana dawka wynosi 4,5 mln j.m. na dobę w 3 dawkach podzielonych, czyli 1,5 tabletki preparatu Ospen 1 mln j.m. 3 razy na dobę (co 8 godzin) lub 1 tabletka preparatu Ospen 1,5 mln j.m. 3 razy na dobę (co 8 godzin). W razie potrzeby lekarz może zwiększyć stosowaną dawkę.
Dorośli o masie ciała mniejszej niż 60 kg oraz dzieci i młodzież o masie ciała większej niż 40 kg:
Zwykle stosowana dawka wynosi 3 mln j.m. na dobę w 3 dawkach podzielonych, czyli 1 tabletka preparatu Ospen 1 mln j.m. 3 razy na dobę (co 8 godzin).
Dzieci po 6. roku życia:
Należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz prawdopodobnie zaleci stosowanie preparatu w postaci zawiesiny doustnej.
Dobowe dawki stosowane u dzieci wynoszą zwykle 50 000–100 000 j.m. na kg masy ciała na dobę. Zwykle nie należy stosować dawek mniejszych niż 25 000 j.m. na kg masy ciała na dobę.
Lekarz indywidualnie określi czas trwania leczenia. Leczenie zwykle kontynuuje się przez 3 dni po ustąpieniu objawów. W przypadku zakażeń wywoływanych przez paciorkowce antybiotyk powinien być przyjmowany co najmniej przez 10 dni, aby zapobiec powikłaniom.
Szczególne dawkowanie jest wymagane w przypadku stosowania leku w zapobieganiu gorączce reumatycznej. Należy skonsultować się z lekarzem. U dzieci należy stosować preparat w postaci zawiesiny doustnej.
U osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zwykle nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Jeżeli będzie to konieczne lekarz zaleci odpowiednie dawkowanie indywidualnie w każdym przypadku. U chorych z bezmoczem lekarz zaleci zmniejszenie dawki i wydłużenie odstępów pomiędzy kolejnymi dawkami.
Sposób podawania leku:
Stosować doustnie. Tabletki należy połykać w całości, bez rozgryzania, popijając szklanką wody. Preparat należy przyjmować 1 godzinę przed posiłkiem. Dawkę dobową przyjmuje się zwykle w 2–3 dawkach podzielonych.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Należy skonsultować się z lekarzem.
Przed zastosowaniem leku w okresie karmienia piersią skonsultuj się z lekarzem, który oceni stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku i podejmie decyzję czy możesz stosować ten lek. Penicylina fenoksymetylowa przenika do mleka matki.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· leki o działaniu bakteriostatycznym (np. chloramfenikol, antybiotyki makrolidowe, erytromycyna, tetracykliny, sulfonamidy)
· inne antybiotyki
· probenecyd
· leki przeciwzapalne, przeciwreumatyczne, przeciwgorączkowe
· doustne preparaty antykoncepcyjne
· doustne leki przeciwzakrzepowe
· metotreksat
· sulfinpirazon.
Nie należy równolegle stosować antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym (takich jak np. chloramfenikol, erytromycyna, sulfonamidy, tetracykliny, antybiotyki makrolidowe) ponieważ mogą one osłabić bakteriobójcze działanie fenoksymetylopenicyliny. Możliwe są interakcje z równolegle stosowanymi innymi antybiotykami. Probenecyd oraz leki przeciwzapalne, przeciwreumatyczne, przeciwgorączkowe (zwłaszcza indometacyna, fenylobutazon, salicylany) mogą opóźniać wydalanie penicyliny co może powodować nasilenie i przedłużenie jego działania. Penicylina fenoksymetylowa (i inne antybiotyki o szerokim spektrum działania) może zmniejszać skuteczność działania doustnych preparatów antykoncepcyjnych (należy skonsultować się z lekarzem). Fenoksymetylopenicylina może w pojedynczych przypadkach zakłócić działanie lekówprzeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny lub indandionu), wydłużając czas protrombinowy i/lub czas krwawienia. Fenoksymetylopenicylina zmniejsza wydalanie metotreksatu, zwiększając ryzyko jego działania toksycznego. Sulfinpirazon zmniejsza wydalanie penicylin. Leki z tej grupy mogą inaktywować doustną szczepionkę przeciw durowi brzusznemu.
Guma guar (popularny dodatek do żywności) zmniejsza wchłanianie fenoksymetylopenicyliny.
Wpływ penicyliny fenoksylowej na wyniki badań laboratoryjnych:
Penicylina fenoksymetylowa może wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy w moczu (możliwy np. fałszywie dodatni wynik oznaczania stężenia glukozy w moczu), urobilinogenu oraz aminokwasów. W przypadku wykonywania tych badań należy poinformować lekarza i osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie badań w laboratorium o stosowaniu penicyliny fenoksylowej.

Jak każdy lek, również Ospen może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często mogą wystąpić: nudności, biegunka, wymioty, uczucie pełności w żołądku; jeżeli w okresie stosowania preparatu wystąpi biegunka, należy podejrzewać rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy; zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka.
Niezbyt często mogą wystąpić: neuropatia, drgawki, nefropatia.
Rzadko mogą wystąpić: czarny włochaty język, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, parestezje podczas długotrwałego stosowania.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: reakcje nadwrażliwości: wykwity skórne (od wysypki grudkowo-plamistej do złuszczającego zapalenia skóry), pokrzywka, gorączka, dreszcze, ból stawów, obrzęk, obrzęk krtani, obrzęk naczynioruchowy, reakcje przypominające chorobę posurowiczą, skrajne wyczerpanie, wstrząs anafilaktyczny z zapaścią, reakcje rzekomoanafilaktyczne (astma oskrzelowa, plamica, objawy żołądkowo-jelitowe), zapalenie jelita grubego związane ze stosowaniem antybiotyku,
rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, głównie wywołane przez Clostridium difficile, eozynofilia, dodatni bezpośredni test Coombsa, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, małopłytkowość i agranulocytoza, neutropenia, zaburzenia krzepnięcia, śródmiąższowe zapalenie nerek, zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna.