Zanacodar Combi - tabletki

Lek obniżający ciśnienie tętnicze. Preparat złożony zawierający antagonistę receptora angiotensyny II (telmisartan) oraz lek o działaniu moczopędnym (hydrochlorotiazyd).

Preparat zawiera substancję hydrochlorotiazyd + telmisartan

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Zanacodar Combi
tabletki; 12,5 mg + 40 mg (1 tabl. zawiera: 40 mg telmisartanu, 12,5 mg hydrochlorotiazydu); 28 tabl.
PharmaSwiss
16,04 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
8,55 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL
Zanacodar Combi
tabletki; 12,5 mg + 40 mg (1 tabl. zawiera: 40 mg telmisartanu, 12,5 mg hydrochlorotiazydu); 56 tabl.
PharmaSwiss
24,23 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
9,25 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL
Zanacodar Combi
tabletki; 12,5 mg + 80 mg (1 tabl. zawiera: 80 mg telmisartanu, 12,5 mg hydrochlorotiazydu); 28 tabl.
PharmaSwiss
31,12 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
16,14 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL
Zanacodar Combi
tabletki; 12,5 mg + 80 mg (1 tabl. zawiera: 80 mg telmisartanu, 12,5 mg hydrochlorotiazydu); 56 tabl.
PharmaSwiss
45,90 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
15,94 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL
Zanacodar Combi
tabletki; 25 mg + 80 mg (1 tabl. zawiera: 80 mg telmisartanu, 25 mg hydrochlorotiazydu); 28 tabl.
PharmaSwiss
31,12 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
16,14 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL
Zanacodar Combi
tabletki; 25 mg + 80 mg (1 tabl. zawiera: 80 mg telmisartanu, 25 mg hydrochlorotiazydu); 56 tabl.
PharmaSwiss
45,90 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
15,94 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Zanacodar Combi - tabletki?

Preparat złożony, zawiera 2 substancje czynne: telmisartan i hydrochlorotiazyd. Telmisartan jest lekiem z grupy antagonistów receptora angiotensyny II (leki z tej grupy nazywane są sartanami lub oznaczane skrótem ARB, z ang. Angiotensin II Receptor Blockers). Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na blokowaniu receptorów angiotensyny II, co zapobiega wiązaniu angiotensyny II i hamuje jej działanie. Agiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie telmisartanu, podobnie jak innych sartanów, skutecznie przeciwdziała efektom działania angiotensyny II i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. W odróżnieniu od leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartany nie nasilają efektów zależnych od bradykininy, np. kaszlu. Sartany stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego. U chorych z niewydolnością serca zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne, zwiększa wydolność wysiłkową i poprawia stan kliniczny. Wywierają ochronny wpływ na nerki zwalniając tempo rozwoju związanych z wysokim ciśnieniem i cukrzycą zaburzeń czynności nerek.

Drugą substancją czynną preparatu jest hydrochlorotiazyd, lek moczopędny o budowie sulfonamidowej z grupy diuretyków tiazydowych. Powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Wydalanie potasu z moczem jest mniej nasilone w obecności losartanu. Działanie tiazydów prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.

Działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 4–8 tygodni od rozpoczęcia stosowania preparatu.

Kiedy stosować Zanacodar Combi - tabletki?

Preparat jest wskazany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane za pomocą samego telmisartanu.

Kiedy nie stosować preparatu Zanacodar Combi - tabletki?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na sulfonamidy.

Nie stosować, jeżeli występują:

• ciężkie zaburzenia czynności wątroby

• cholestaza (zastój żółci) lub niedrożność dróg żółciowych

• ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)

• oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiperkalcemia (zwiększone stężenie wapnia we krwi).

Nie stosować preparatu równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Zanacodar Combi - tabletki?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności wątroby, niedrożności przewodów żółciowych lub zastoju żółci (telmisartan jest wydalany głównie z żółcią).

U osób z zaburzeniami czynności wątroby lub z postępującą chorobą wątroby należy zachować ostrożność, ponieważ nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej mogą przyczynić się do wystąpienia śpiączki wątrobowej.

Stosowanie preparatu u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz niewydolności nerek.

U chorych z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność i monitorować stężenie potasu, kreatyninykwasu moczowego we krwi. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u chorych po niedawnym przeszczepie nerki.

Należy zachować ostrożność, ponieważ preparat (szczególnie po przyjęciu pierwszej dawki) może powodować objawowe niedociśnienie tętnicze, zwłaszcza u osób ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem sodu (np. osoby przyjmujące uprzednio duże dawki leków moczopędnych, stosujące dietę o małej zawartości soli, po biegunce lub wymiotach). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu.

Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

U chorych z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności nerek, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina–angiotensyna–aldosteron (np. u chorych z ciężką niewydolnością serca lub z chorobami nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej) stosowanie leków hamujących układ renina-angiotensyna-aldosteron może wiązać się z ryzykiem wystąpienia gwałtowanego obniżenia ciśnienia tętniczego, skąpomoczu, zwiększenia stężenia mocznika i kreatyniny we krwi oraz rzadko, ostrej niewydolności nerek. Należy zachować ostrożność, a leczenie powinno przebiegać pod szczególnym nadzorem lekarskim.

Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych, u których występuje pierwotny hiperaldosteronizm, ponieważ działanie preparatu w tej grupie chorych nie jest skuteczne.

Należy zachować ostrożność w przypadku upośledzenia odpływu krwi z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej [dwudzielnej], kardiomiopatia przerostowa).

Hydrochlorotiazyd może zaburzać tolerancję glukozy. U chorych na cukrzycę przyjmujących leki przeciwcukrzycowe i telmisartan może wystąpić hipoglikemia. Konieczne może być, aby lekarz dostosował dawkowanie leków przeciwcukrzycowych. W okresie stosowania preparatu chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność i monitorować stężenie glukozy. Preparat może spowodować ujawnienie się cukrzycy utajonej.

Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia lipidów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów).

Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i zwiększenie częstości napadów dny moczanowej.

Zawarty w preparacie hydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory potasu, sodu, magnezu i chloru (możliwa zasadowica hipochloremiczna). W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia tych jonów. Ryzyko zaburzeń elektrolitowych zwiększa się w przypadku wystąpienia biegunki lub wymiotów.

Jeżeli wystąpią objawy takie jak: suchość w ustach, wzmożone pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), nudności lub wymioty, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.

Hydrochlorotiazyd może powodować hipokaliemię (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), jednakże zawarty w preparacie telmisartan przeciwdziała hipokaliemii spowodowanej przez diuretyk tiazydowy. Ryzyko hipokaliemii jest większe u chorych z marskością wątroby, z nasiloną diurezą, a także u chorych przyjmujących kortykosteroidy lub ACTH. Lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.

Telmisartan może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi), zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek, niewydolnością serca oraz u chorych na cukrzycę. Równoległe stosowanie leków mogących zwiększać stężenie potasu we krwi, takich jak np. suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas lub heparyna wymaga zachowania dużej ostrożności i nadzoru lekarza.

Hydrochlorotiazyd zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem bezobjawowej nadczynności przytarczyc. W przypadku znacznej hiperkalcemii, należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc należy przerwać stosowanie preparatu (tylko po konsultacji z lekarzem i na jego zalecenie).

U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.

Należy zachować ostrożność u osób z chorobą niedokrwienną serca i chorobami naczyniowo–mózgowymi (osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych), ponieważ znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał serca lub udar mózgu.

Hydrochlorotiazyd może powodować wystąpienie objawów nadwrażliwości, niezależnie od tego, czy w przeszłości występowała alergia lub astma oskrzelowa.

Hydrochlorotiazyd może powodować wystąpienie tocznia rumieniowatego układowego lub nasilać jego objawy.

W okresie stosowania tiazydowych leków moczopędnych może wystąpić skórna reakcja nadwrażliwości na światło (wysypka, zapalenie naczyń). W przypadku jej wystąpienia, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu. Jeżeli w przyszłości konieczne będzie wznowienie terapii, należy chronić skórę przed promieniowaniem słonecznym i UV.

Hydrochlorotiazyd może mieć działanie fotouczulające; wraz ze wzrostem dawki hydrochlorotiazydu rośnie ryzyko nieczerniakowego raka skóry (raka podstawnokomórkowego i raka kolczystokomórkowego). Należy regularnie kontrolować stan skóry i niezwłocznie konsultować z lekarzem wszelkie podejrzane zmiany skórne. W przypadku podejrzanych zmian skórnych zalecana jest biopsja i badanie histologiczne. Należy ograniczyć ekspozycję na światło słoneczne i promienie UV oraz stosować odpowiednią ochronę przeciwsłoneczną. Jeżeli kiedykolwiek wcześniej wystąpił już nieczerniakowy rak skóry, przed zastosowaniem preparatu należy skonsultować się z lekarzem.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić wysięk naczyniówkowy z ubytkiem pola widzenia, przemijająca krótkowzroczność i ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Objawy obejmują nagłe pogorszenie ostrości wzroku i ból oka. Mogą wystąpić już w ciągu kilku godzin od rozpoczęcia stosowania leku lub w późniejszym czasie. Konieczne może być leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę. Nieleczona jaskra może prowadzić do trwałej utraty wzroku.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może niekiedy powodować zawroty głowy, zmęczenie, senność lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Dawkowanie preparatu Zanacodar Combi - tabletki

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania, preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Przed zastosowaniem preparatu złożonego, lekarz indywidualnie dostosuje dawki każdej z substancji czynnych preparatu. Może też zalecić bezpośrednią zmianę z monoterapii na preparat złożony.

Dorośli:

Nadciśnienie tętnicze: 1 tabletka 1 raz na dobę.

Preparat (40 mg + 12,5 mg) stosuje się u chorych, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane po zastosowaniu telmisartanu w dawce 40 mg.

Preparat (80 mg + 12,5 mg) stosuje się u chorych, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane po zastosowaniu telmisartanu w dawce 80 mg.

Preparat (80 mg + 25 mg) można stosować u chorych, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane po zastosowaniu preparatu (80 mg + 12,5 mg) oraz u chorych, którzy byli wcześniej ustabilizowani za pomocą telmisartanu i hydrochlorotiazydu podawanych w osobnych preparatach (w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym).

Szczególne grupy chorych:

U osób z zaburzeniami czynności nerek lekarz zaleci okresowe monitorowanie ich czynności. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min, stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie należy przekraczać dawki (40 mg + 12,5 mg) 1 raz na dobę. Należy zachować ostrożność. Stosowanie preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest przeciwwskazane.

U chorych w podeszłym wieku zwykle nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.

Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób przyjmowania leku:

Tabletki należy przyjmować 1 raz na dobę, popijając płynem; można przyjmować niezależnie od posiłków.

Czy można stosować Zanacodar Combi - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.

Jeżeli kobieta planuje ciążę, powinna skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu, wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu i konsultacja z lekarzem, który zaleci stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek.

Preparat może powodować zwiększenie stężenia litu oraz nasilać jego toksyczne działania. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, należy zachować ostrożność i ściśle kontrolować stężenie litu we krwi.

Równoległe stosowanie preparatu z lekami zwiększającymi wydalanie potasu (np. kortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, karbenoksolonem, ACTH, penicyliną G, kwasem salicylowym i jego pochodnymi, lekami przeczyszczającymi, niektórymi lekami moczopędnymi) może zwiększać ryzyko hipokaliemii i nasilać ją. Jeżeli konieczne jest stosowanie tych substancji, należy monitorować stężenie potasu we krwi.

Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z lekami mogącymi zwiększać stężenie potasu we krwi, takimi jak np.: leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, suplementy potasu, trimetoprim, cyklosporyna, heparyna, sole potasu ani z zawierającymi potas zamiennikami soli kuchennej, ze względu na ryzyko hiperkaliemii. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie, należy kontrolować stężenie potasu we krwi.

W związku z ryzykiem hipokaliemii, należy zachować ostrożność i monitorować stężenie potasu, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z lekami, które mogą powodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes,w szczególności takimi jak:

• leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)

• niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol), pimozyd

• inne leki: beprydyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina (dożylnie).

Preparat może powodować hipokaliemię lub hipomagnezemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych i leków przeciwarytmicznych. U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.

Podczas równoległego stosowania preparatu z digoksyną (szczególnie w okresie po rozpoczęciu leczenia skojarzonego, podczas dostosowywania dawki oraz po zakończeniu stosowania telmisartanu) należy monitorować stężenie digoksyny.

Preparat może nasilać działanie stosowanych równolegle innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. beta-blokerów, antagonistów wapnia) lub leków mogących obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, barbiturany, przeciwpsychotyczne, opioidy, baklofen, amifostyna). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego oraz niedociśnienie, w tym niedociśnienie ortostatyczne. Także spożywanie alkoholu może przyczyniać się do nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Metforminę należy stosować ostrożnie, ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej (w związku ze stosowaniem hydrochlorotiazydu).

Leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol) mogą zmniejszać wchłanianie preparatu z przewodu pokarmowego.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, indometacyna, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek.

Preparat może osłabić oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.

Preparat może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).

Ponieważ preparat może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi, konieczne może być dostosowanie dawkowania leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon, allopurynol). Możliwe też zwiększenie częstości występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Równoległe stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D może dodatkowo nasilać hiperkalcemię; należy ściśle kontrolować stężenie wapnia we krwi oraz dostosować dawkowanie wapnia.

Hydrochlorotiazyd może nasilać hiperglikemizujące działanie beta-blokerów i diazoksydu.

Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą nasilać działanie leków moczopędnych poprzez zmniejszenie perystaltyki jelit.

Hydrochlorotiazyd może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowaniem amantadyny.

Preparat może nasilać toksyczne działanie na szpik kostny leków cytotoksycznych, takich jak cyklofosfamid, metotreksat.

Baklofen i amifostyna mogą nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.

Hydrochlorotiazyd może wpływać na wyniki badań czynności przytarczyc, ze względu na jego wpływ na metabolizm wapnia.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Zanacodar Combi - tabletki?

Jak każdy lek, również Zanacodar Combi, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Do często lub niezbyt często występujących działań niepożądanych należą: zawroty głowy, niepokój, omdlenia, parestezje (zaburzenia czucia, takie jak uczucie kłucia lub mrowienia), zaburzenia rytmu serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), duszność, biegunka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzdęcia, bóle mięśni, bóle pleców, ból w klatce piersiowej, zaburzenia funkcji seksualnych, zmniejszenie stężenia potasu we krwi (hipokaliemia), zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia).

Rzadko możliwe: zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła, zapalenie zatok, zaostrzenie lub aktywacja tocznia rumieniowatego układowego, zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), depresja, bezsenność, zaburzenia snu, zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, zespół zaburzeń oddechowych (w tym zapalenie płuc, obrzęk płuc), ból brzucha, zaparcia, niestrawność, wymioty, zapalenie żołądka, zaburzenia czynności wątroby, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani, w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i stanowić zagrożenie życia), rumień, świąd, wysypka, pokrzywka, nadmierne pocenie się, bóle stawów, bóle kończyn, objawy grypopodobne, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Nie można także wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych zgłaszanych wcześniej dla każdego ze składników preparatu stosowanych niezależnie.

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem telmisartanu należą: zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego (w tym zapalenie pęcherza moczowego), posocznica, niekiedy zakończona zgonem, eozynofilia (zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych, eozynofilów), niedokrwistość, małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), reakcje nadwrażliwości i reakcje anafilaktyczne, hiperkaliemia, hipoglikemia u chorych na cukrzycę, zaburzenia rytmu serca, kaszel, śródmiąższowa choroba płuc, wyprysk, wykwity skórne, ból ścięgien (objawy podobne do zapalenia ścięgien), choroba zwyrodnieniowa stawów, osłabienie, senność, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), zmniejszenie stężenia hemoglobiny.

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu należą: zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia, hiponatremia, hiperkalcemia, zasadowica hipochloremiczna), zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zwiększenie stężenia lipidów we krwi, zmniejszenie objętości krwi krążącej, utrata apetytu, nudności, uczucie dyskomfortu w przewodzie pokarmowym, ból brzucha, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, cholestaza wewnątrzwątrobowa (żółtaczka), wydalanie glukozy z moczem, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek, zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, znaczne zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość], niekiedy z plamicą, zahamowanie czynności szpiku kostnego), nieczerniakowy rak skóry (rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy), zaburzenia kontroli cukrzycy, niepokój, ból głowy, uczucie pustki w głowie, zaburzenia oka (wysięk naczyniówkowy, zaburzenia widzenia, ostra krótkowzroczność, ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania), widzenie na żółto, martwicze zapalenie naczyń, zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), reakcje skórne podobne do tocznia, uaktywnienie skórnej postaci tocznia rumieniowatego, gorączka, nadwrażliwość na światło, reakcje nadwrażliwości i ciężkie reakcje skórne, w tym martwica toksyczna rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy, zapalenie naczyń skóry.

Inne preparaty na rynku polskim zawierające hydrochlorotiazyd + telmisartan

Actelsar HCT (tabletki) Gisartan (tabletki) MicardisPlus (tabletki) Polsart Plus (tabletki) PritorPlus (tabletki) Telmisartan + HCT Genoptim (tabletki) Telmisartan HCT EGIS (tabletki) Telmix Plus (tabletki) Telmizek HCT (tabletki) Tezeo HCT (tabletki) Tolucombi (tabletki) Toptelmi HCT (tabletki)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta