Fiasp - roztwór do wstrzykiwań

Lek przeciwcukrzycowy zmniejszający stężenie glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący). Preparat zawiera insulinę aspart (analog insuliny ludzkiej) o szybkim początku działania.

Preparat zawiera substancję insulina aspart

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Fiasp
roztwór do wstrzykiwań; 100 j./ml; 1 fiol. 10 ml
Novo Nordisk
81,57 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
17,58 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: cukrzyca typu 1
Fiasp
roztwór do wstrzykiwań; 100 j./ml; 5 wkładów 3 ml
Novo Nordisk
131,27 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
34,49 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: cukrzyca typu 1

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Fiasp - roztwór do wstrzykiwań?

Substancją czynną preparatu jest analog insuliny ludzkiej, insulina aspart, wytwarzana metodą inżynierii genetycznej (gen ludzkiej insuliny, po niewielkiej modyfikacji, wprowadza się do komórek drożdży Saccharomyces cerevisae z zastosowaniem metody rekombinacji DNA). Insulina aspart charakteryzuje się wcześniejszym początkiem i krótszym czasem działania niż insulina ludzka. Insulina stosowana jest w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy. Pobudza obwodowy wychwyt glukozy, wywiera działanie anaboliczne i zmniejsza katabolizm. Po połączeniu ze swoistymi receptorami na powierzchni komórek wątroby, komórek tkanki mięśniowej oraz tkanki tłuszczowej stymuluje wychwyt glukozy przez te komórki. Nasila syntezę glikogenu w tkance mięśniowej i w wątrobie. Hamuje proces uwalniania glukozy przez wątrobę (zmniejsza glikogenolizę i glikoneogenezę). Zwiększa syntezę tłuszczów w tkance tłuszczowej i w wątrobie, zmniejsza lipolizę. Zwiększa wychwyt aminokwasów i syntezę białek. Endogenna insulina wydzielana jest przez komórki beta trzustki w sposób zależny od stężenia glukozy. Duże stężenie glukozy we krwi stymuluje wydzielanie insuliny przez trzustkę.

U chorych na cukrzycę preparat poprawia kontrolę glikemii. Insulina aspart charakteryzuje się szybszym wchłanianiem, wcześniejszym początkiem i krótszym czasem działania niż insulina ludzka. Preparat zawiera dodatkowo nikotynamid (witamina B3), który przyspiesza początkowe wchłanianie insuliny. Insulina pojawia się w krwioobiegu już po ok. 4 minutach po podaniu, a czas jej działania wynosi ok. 3–5 godzin.

Kiedy stosować Fiasp - roztwór do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany w leczeniu dorosłych, młodzieży i dzieci po ukończeniu 1. roku życia chorych na cukrzycę.

Kiedy nie stosować preparatu Fiasp - roztwór do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Fiasp - roztwór do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania, może wystąpić hipoglikemia. Niewyrównana hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, śpiączki i śmierci.

Zastosowanie zbyt dużej dawki insuliny, pominięcie posiłku lub nieplanowany duży wysiłek fizyczny może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Nie wolno stosować preparatu w przypadku wystąpienia hipoglikemii lub jej podejrzenia.

Znaczna poprawa kontroli glikemii (np. po intensywnym leczeniu z zastosowaniem insuliny) może wpłynąć na zmianę objawów zapowiadających hipoglikemię lub mogą one być mniej wyraźne. U osób długo chorujących na cukrzycę objawy zapowiadające hipoglikemię mogą wcale nie występować.

Ewentualna hipoglikemia po zastosowaniu preparatu może wystąpić wcześniej niż po zastosowaniu innych analogów insuliny, ze względu na szybszy początek działania preparatu.

Preparat powinien być stosowany w bezpośrednim związku z posiłkiem, tzn. do 2 min przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością podania do 20 minut po rozpoczęciu posiłku. Należy wziąć pod uwagę szybki początek działania preparatu u osób, u których współistniejące choroby lub stosowane leki mogą powodować wolniejsze wchłanianie pokarmu.

W celu uniknięcia nocnej hipoglikemii u dzieci i młodzieży, zaleca się ścisłe monitorowanie stężenia glukozy, jeśli preparat podawany jest po rozpoczęciu ostatniego posiłku w danym dniu.

Preparat należy stosować ściśle wg zaleceń lekarza i nie wolno nagle przerywać jego stosowania. Przerwanie leczenia, szczególnie w leczeniu cukrzycy typu 1, stosowanie zbyt małych dawek lub pomijanie dawek może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii. Pierwsze objawy hiperglikemii pojawiają się zwykle stopniowo i mogą obejmować: zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, nudności, wymioty, senność, zaczerwienienie i suchość skóry, suchość w ustach, utratę apetytu oraz zapach acetonu w wydychanym powietrzu. W przebiegu cukrzycy nieleczona hiperglikemia może prowadzić do rozwoju kwasicy ketonowej, która może stanowić zagrożenie życia.

Jeżeli preparat podawany jest w ciągłym wlewie podskórnym, awaria pompy insulinowej lub zestawu do wlewu, a także błędy podczas ich obsługi, mogą szybko prowadzić do wystąpienia hiperglikemii i kwasicy ketonowej. W takim przypadku konieczna jest szybka identyfikacja i usunięcie przyczyny wystąpienia powyższych zaburzeń. W przypadku awarii pompy, konieczne może być podanie insuliny we wstrzyknięciu. Chorzy stosujący pompy insulinowe powinni także posiadać odpowiednią wiedzę i umiejętności, by w razie awarii pompy potrafili podać insulinę we wstrzyknięciu.

Zwiększenie aktywności fizycznej, zmiana diety lub zmiana schematu przyjmowania posiłków może wymagać dostosowania dawkowania insuliny. Należy starannie monitorować stężenie glukozy we krwi.

Zapotrzebowanie na insulinę może ulec zmianie podczas choroby, zakażenia, gorączki czy w przypadku urazów. W powyższych stanach kontrola glikemii powinna być bardzo staranna. Należy pozostawać pod wnikliwym nadzorem lekarza, który zaleci wykonanie odpowiednich badań i dostosuje dawkę insuliny. Dostosowanie dawki insuliny może także być konieczne w przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby oraz w przypadku chorób mających wpływ na nadnercza, przysadkę mózgową lub tarczycę.

Wszelka zmiana sposobu leczenia cukrzycy, w tym każda zmiana stosowanego preparatu insuliny na inny, wymaga ścisłego nadzoru lekarza. Zmiana taka może pociągać za sobą konieczność dostosowania dawki. Lekarz zaleci sposób postępowania i odpowiednio dostosuje dawkę; należy postępować ściśle wg zaleceń lekarza.

Leczenie skojarzone z zastosowaniem insuliny i pioglitazonu może spowodować wystąpienie niewydolności serca, zwłaszcza u osób z czynnikami ryzyka jej rozwoju. Jeżeli lekarz zaleci stosowanie insuliny w skojarzeniu z pioglitazonem, konieczna jest obserwacja chorego, czy nie występują u niego objawy niewydolności serca, w tym obrzęki czy zwiększenie masy ciała. W razie wystąpienia objawów ze strony układu sercowo-naczyniowego, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania pioglitazonu.

Po rozpoczęciu przyjmowania preparatu może dojść do zatrzymania wody i wystąpienia obrzęków wokół kostek i innych stawów, które zwykle szybko ustępują. Szybka poprawa kontroli stężenia glukozy we krwi może być związana z przemijającym nasileniem się zaburzeń widzenia i wystąpieniem nerwobólu (neuropatia obwodowa). Jednak długotrwała kontrola glikemii zmniejsza ryzyko retinopatii cukrzycowej i neuropatii obwodowej.

W rzadkich przypadkach przyjmowanie insuliny może spowodować powstanie przeciwciał skierowanych przeciwko insulinie; w takich przypadkach konieczne może być dostosowanie dawki insuliny.

W celu uniknięcia pomyłek, przed wykonaniem wstrzyknięcia, należy zawsze sprawdzić na etykiecie, czy we wstrzykiwaczu znajduje się właściwa insulina.

W okienku dawkowania wstrzykiwacza należy wzrokowo sprawdzić ilość jednostek. Dlatego osoby niewidome lub słabowidzące powinny zawsze korzystać z pomocy innej osoby, która ma dobry wzrok i jest przeszkolona w zakresie podawania insuliny.

Przed podróżą do innej strefy czasowej należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ pory wstrzyknięć insuliny mogą ulec zmianie.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera mniej niż 23 mg sodu na dawkę i uznaje się, że jest „wolny od sodu”.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku wystąpienia hipoglikemii sprawność psychofizyczna, w tym szybkość reakcji, może być zaburzona. Stwarza to zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zapobiegać możliwości wystąpienia hipoglikemii. Jest to szczególnie istotne u chorych, u których hipoglikemia występuje często, a także gdy wczesne objawy hipoglikemii są mało nasilone lub nie występują. W takich przypadkach należy skonsultować się z lekarzem i ustalić, czy w danym przypadku w ogóle możliwe jest prowadzenie pojazdów i obsługiwanie urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Fiasp - roztwór do wstrzykiwań

Preparat ma postać roztworu do wstrzykiwań we wkładach, wyłącznie do podawania podskórnego lub roztworu we fiolce, do podawania podskórnego lub dożylnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz zaleci dawkowanie indywidualnie (preparat stosowany w skojarzeniu z preparatami insuliny o średnim lub długim czasie działania, przyjmowanymi raz na dobę).

Zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Dostosowanie dawkowania może być konieczne jeżeli wystąpi zakażenie, gorączka, stan chorobowy, zaburzenia czynności nerek lub wątroby, zmiana sposobu odżywiania, zmiana aktywności fizycznej. Jakakolwiek zmiana preparatu insuliny doposiłkowej na inny, może być dokonywana wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza i wymaga aby lekarz dostosował dawkowanie. W okresie zmiany stosowanego rodzaju insuliny i kilka tygodni po zmianie zaleca się ścisłe monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Konieczność dostosowania dawki może dotyczyć także stosowanych równolegle insulin innego typu.

Szczególne grupy chorych:

U osób w podeszłym wieku (po 65. roku życia) należy szczególnie starannie monitorować stężenie glukozy we krwi; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie. Doświadczenie dotyczące stosowania preparatu u osób po 75. roku życia jest ograniczone.

Zaburzenia czynności nerek lub wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę. Należy szczególnie starannie monitorować stężenie glukozy we krwi i dostosować dawkowanie w razie potrzeby.

Sposób podawania:

Preparat zawiera insulinę doposiłkową, podawaną podskórnie do 2 min przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością podania do 20 minut po rozpoczęciu posiłku. Preparat charakteryzuje się szybkim początkiem działania. Początek i czas działania preparatu może różnić się w zależności od wielu czynników (miejsce wstrzyknięcia, dawka, temperatura, przepływ krwi, aktywność fizyczna).

Roztwór do wstrzykiwań we wkładzie: wkłady należy stosować wyłącznie z typem wstrzykiwacza, do którego zostały przeznaczone (zobacz ulotkę dla pacjenta) i nie należy ich stosować z innymi wstrzykiwaczami. Preparat podaje się wyłącznie podskórnie, w powłoki brzuszne lub ramię. Miejsca wstrzyknięcia powinny być zmieniane w obrębie tego samego obszaru anatomicznego w celu uniknięcia lipodystrofii (zanik tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania insuliny).

Roztwór do wstrzykiwań we fiolce: może być podawany podskórnie lub dożylnie.

Roztwór we fiolce może być podawany z zastosowaniem odpowiednio wyskalowanych strzykawek insulinowych.

Preparat może także być podawany w ciągłym wlewie podskórnym za pomocą pompy insulinowej. W takim przypadku preparat pokrywa zarówno zapotrzebowanie na insulinę doposiłkową jak i na insulinę bazową. Należy przestrzegać specjalnych instrukcji postępowania (zobacz: zarejestrowane materiały producenta preparatu Fiasp oraz instrukcja obsługi pompy insulinowej). Podawanie w ciągłej infuzji podskórnej za pomocą pompy insulinowej wymaga specjalnego przeszkolenia chorych. Nieprzestrzeganie zaleceń może być przyczyną poważnych działań niepożądanych. Preparatu nie wolno mieszać z innymi rodzajami insuliny ani z płynami do rozcieńczania. Chorzy stosujący pompy insulinowe powinni także posiadać odpowiednią wiedzę i umiejętności, by w razie awarii pompy potrafili podać insulinę we wstrzyknięciu.

Roztwór we fiolce może także być podawany dożylnie. Podanie dożylne może być przeprowadzane wyłącznie przez lekarza.

Czy można stosować Fiasp - roztwór do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu przez kobiety w ciąży. Zarówno hipoglikemia jak i hiperglikemia występujące w przebiegu nieprawidłowo leczonej cukrzycy mogą stanowić zagrożenie dla płodu. Dlatego w okresie ciąży, a także w okresie jej planowania, zalecana jest regularna kontrola stężenia glukozy we krwi i odpowiednie dostosowanie dawkowania – ściśle wg zaleceń lekarza. W I trymestrze ciąży zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się i następnie stopniowo zwiększa się podczas II i III trymestru ciąży. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę zwykle gwałtownie maleje (wzrasta ryzyko wystąpienia hipoglikemii).

W okresie karmienia piersią konieczne może być dostosowanie dawki insuliny i/lub stosowanej diety.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie.

Inne leki mogą zwiększać lub zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę i w okresie ich stosowania oraz ponownie, po zakończeniu ich stosowania, konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny przez lekarza. Zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę może zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii, a zwiększenie zapotrzebowania na insulinę może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Należy uważnie monitorować glikemię.

Niżej wymienione leki mogą wpływać na zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i powodować zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę: doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO), leki z grupy beta blokerów, inhibitory konwertazy angiotensyny ACE (np. kaptopryl, enalapryl), antagoniści receptora angiotensyny II, salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), sulfonamidy, steroidy anaboliczne i agoniści receptora GLP-1.

Niżej wymienione leki mogą wpływać na zwiększenie stężenia glukozy we krwi i powodować zwiększenie zapotrzebowania na insulinę: kortykosteroidy, danazol, diazoksyd, leki moczopędne (tiazydy), glukagon, doustne środki antykoncepcyjne, somatotropina (hormon wzrostu), sympatykomimetyki (np. adrenalina, salbutamol, terbutalina, ritodryna) i hormony tarczycy.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (beta-blokery) mogą maskować objawy hipoglikemii.

Analogi somatostatyny (oktreotyd, lanreotyd) mogą zarówno zmniejszać lub zwiększać zapotrzebowanie na insulinę.

Alkohol może nasilać i przedłużać lub też zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Fiasp - roztwór do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Fiasp może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia, występująca gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania. W porównaniu z innymi rodzajami insuliny doposiłkowej, hipoglikemia po podaniu preparatu może wystąpić wcześniej ze względu na szybszy początek działania. Objawy hipoglikemii zwykle pojawiają się nagle. Mogą obejmować: zimne poty, chłodną bladą skórę, zmęczenie, drżenie, niepokój, nietypowe znużenie, osłabienie, stany splątania, trudności z koncentracją, zawroty głowy, głód, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i kołatanie serca. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, drgawek, upośledzenia czynności mózgu a nawet do śmierci.

Często: reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, obrzęk, świąd, ból), miejscowe reakcje alergiczne. Niezbyt często lipodystrofia (zanik tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania insuliny), reakcje nadwrażliwości. Z nieznaną częstością: uogólnione reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne: wysypka, pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, duszność, świszczący oddech, zwiększona potliwość, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwiększenie częstotliwości rytmu serca; ciężkie reakcje alergiczne i anafilaktyczne mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

Inne preparaty na rynku polskim zawierające insulina aspart

Insulin aspart Sanofi (roztwór do wstrzykiwań) NovoRapid (roztwór do wstrzykiwań) NovoRapid Penfill (roztwór do wstrzykiwań)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta