AuroValsart (Valsartan Aurovitas) - tabletki powlekane

Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 6–<18 lat. Dorośli. 80 mg 1 ×/d. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje zazwyczaj w ciągu 2 tyg. a maks. działanie po 4 tyg. W razie potrzeby dawkę zwiększać lub stosować w skojarzeniu z lekiem moczopędnym lub innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi; dawka maks. 320 mg/d. Dzieci w wieku 6–<18 lat. Początkowo u dzieci <35 kg mc. 40 mg 1 ×/d, ≥35 kg mc. 80 mg 1 ×/d, następnie dawkę należy dostosować. Dawka maks. u dzieci ≥18–<35 kg mc. – 80 mg/d, ≥35–<80 kg mc. – 160 mg/d, ≥80–≤160 kg mc. – 320 mg/d.
Leczenie dorosłych pacjentów w stanie stabilnym klinicznie z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po świeżo przebytym (12 h–10 dni) zawale serca. U osób w stabilnym stanie klinicznym leczenie można rozpocząć 12 h po zawale. Początkowo 20 mg 2 ×/d, następnie dawkę należy zwiększać stopniowo do 40 mg, 80 mg i 160 mg 2 ×/d. Zwykle zaleca się, aby w ciągu 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia pacjenci osiągnęli dawkę 80 mg 2 ×/d, a maks. dawka docelowa 160 mg 2 ×/d powinna zostać osiągnięta w ciągu 3 mies. od rozpoczęcia leczenia, w zależności od tolerancji leku. Jeśli wystąpi objawowe niedociśnienie tętnicze lub zaburzenie czynności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki. Lek można stosować w skojarzeniu z lekami trombolitycznymi, kwasem acetylosalicylowym, lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne, statynami i lekami moczopędnymi. Nie zaleca się równoległego stosowania z inhibitorami ACE.
Leczenie dorosłych pacjentów z objawową niewydolnością serca, jeśli inhibitory ACE nie są tolerowane, lub u pacjentów nietolerujących β-adrenolityków jako leczenie wspomagające terapię inhibitorami ACE, gdy nie można zastosować antagonistów receptora mineralokortykoidowego. Początkowo 40 mg 2 ×/d, następnie zwiększać dawkę w odstępach co najmniej 2 tyg. do 80 mg i 160 mg 2 ×/d do uzyskania maks. tolerowanej przez pacjenta dawki; dawka maks. 320 mg/d w daw. podz. W przypadku równoległego stosowania leku moczopędnego rozważyć zmniejszenie jego dawki. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania trójskładnikowego z inhibitorem ACE oraz β-adrenolitykiem lub lekiem moczopędnym oszczędzającym potas.

Nadciśnienie tętnicze
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do poniżej 18 lat.
Stan po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego
Leczenie dorosłych pacjentów w stabilnym stanie klinicznym z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po świeżo przebytym (12 godzin do 10 dni) zawale mięśnia sercowego (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Niewydolność serca
Leczenie dorosłych pacjentów z objawową niewydolnością serca, gdy inhibitory ACE nie są tolerowane, lub u pacjentów nietolerujących beta-adrenolityków jako terapia wspomagająca leczenie inhibitorami ACE wówczas, gdy nie można zastosować antagonistów receptora mineralokortykoidowego (patrz punkty 4.2, 4.4, 4.5 i 5.1).

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, żółciowa marskość wątroby, cholestaza, II i III trymestr ciąży, równoległe stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m²).

Podawać p.o., niezależnie od posiłków; tabletki można dzielić na połowy. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u osób w podeszłym wieku, a także dorosłych pacjentów z klirensem kreatyniny >10 ml/min, a u dzieci i młodzieży >30 ml/min. U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby niezwiązanymi z zastojem żółci maks. 80 mg/d.