Ramipril Aurovitas - tabletki

Nadciśnienie tętnicze. Dorośli. Początkowo 2,5 mg 1 ×/d, następnie dawkę można podwajać w odstępach 2–4 tyg.; dawka maks. 10 mg/d. U osób z silną aktywacją układu RAA leczenie rozpoczynać pod nadzorem lekarskim; dawka początkowa 1,25 mg/d. Lek można stosować w monoterapii lub leczeniu skojarzonym.
Profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego (zmniejszenie chorobowości i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych) u osób z jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (choroba niedokrwienna serca, udar lub choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) lub cukrzycą i przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Jawna cukrzycowa nefropatia kłębuszkowa stwierdzona na podstawie białkomoczu u osób z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego. Dorośli. Początkowo 2,5 mg 1 ×/d; w zależności od tolerancji zaleca się po 1–2 tyg. zwiększyć dawkę do 5 mg 1 ×/d, a po kolejnych 2–3 tyg. – do dawki docelowej 10 mg 1 ×/d.
Początkowe stadium cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzone na podstawie mikroalbuminurii. Jawna niecukrzycowa nefropatia kłębuszkowa stwierdzona na podstawie białkomoczu ≥3 g/d. Dorośli. Początkowo 1,25 mg 1 ×/d; w zależności od tolerancji dawkę zaleca się podwajać co 2 tyg. do 5 mg 1 ×/d.
Objawowa niewydolność serca. Dorośli. U pacjentów stabilnych, otrzymujących leki moczopędne początkowo 1,25 mg 1 ×/d; w zależności od tolerancji dawkę można podwajać co 1–2 tyg. do dawki maks. 10 mg/d; zaleca się podawanie dawki dobowej w 2 daw. podz.
Prewencja wtórna po zawale serca: zmniejszenie umieralności w ostrej fazie zawału serca u osób z objawami klinicznymi niewydolności serca. Dorośli. Leczenie rozpocząć po 48 h od wystąpienia zawału serca. Początkowo 2,5 mg 2 ×/d przez 3 dni. W przypadku nietolerancji dawki początkowej podawać 1,25 mg 2 ×/d przez 2 dni, następnie co 1–3 dni dawkę podwajać do 5 mg 2 ×/d. Jeśli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg 2 ×/d, leczenie należy przerwać. Brak wystarczających danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością serca klasy IV wg NYHA. W przypadku decyzji o leczeniu pacjenta z tej grupy zaleca się dawkę początkową 1,25 mg 1 ×/d; wskazane jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas zwiększania dawki.

1. Leczenie nadciśnienia tętniczego.
2. Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: zmniejszenie chorobowości i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z:
- jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (choroba niedokrwienna serca lub udar bądź choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) lub
- cukrzycą i przynajmniej jednym sercowo-naczyniowym czynnikiem ryzyka (patrz punkt 5.1). 
3. Leczenie chorób nerek: ?
- Początkowy okres cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej rozpoznany na podstawie mikroalbuminurii. ?
- Jawna nefropatia cukrzycowa rozpoznana na podstawie białkomoczu u pacjentów z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego (patrz punkt 5.1). ?
- Jawna nefropatia kłębuszkowa o etiologii innej niż cukrzycowa rozpoznana na podstawie białkomoczu ≥3 g/dobę (patrz punkt 5.1). 
4. Leczenie objawowej niewydolności serca.
5. Prewencja wtórna u pacjentów po ostrym zawale serca: zmniejszenie umieralności w ostrej fazie zawału u pacjentów z objawami klinicznymi niewydolności serca – należy rozpocząć leczenie produktem w okresie >48 godzin od wystąpienia ostrego zawału serca.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inny inhibitor ACE, obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub wywołany stosowaniem inhibitora ACE albo antagonisty receptora angiotensyny II), istotne zwężenie obu tętnic nerkowych lub tętnicy nerkowej jedynej nerki, niedociśnienie tętnicze, niestabilność hemodynamiczna, II i III trymestr ciąży, równoległe stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m² pc.). Nie stosować podczas leczenia pozaustrojowego, podczas którego dochodzi do kontaktu krwi z powierzchniami naładowanymi ujemnie.

Podawać p.o., o stałej porze, niezależnie od posiłków. W miarę możliwości 2–3 dni przed rozpoczęciem leczenia należy odstawić leki moczopędne. U osób otrzymujących leki moczopędne dawka początkowa wynosi 1,25 mg/d. Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w zależności od klirensu kreatyniny: 30–60 ml/min – modyfikacja dawki początkowej nie jest konieczna, dawka maks. 5 mg/d, 10–30 ml/min oraz u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym poddawanych hemodializie – początkowo 1,25 mg/d, dawka maks. 5 mg/d. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim; dawka maks. 2,5 mg/d. U osób w podeszłym wieku rozważyć stosowanie dawki początkowej 1,25 mg/d. Nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży do 18. rż.