Voncento - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

Choroba von Willebranda – profilaktyka i leczenie krwotoków lub krwawień powstających w trakcie zabiegów operacyjnych, w przypadku gdy leczenie desmopresyną jest nieskuteczne lub przeciwwskazane. Dawka i czas trwania leczenia zależą od klinicznego stanu pacjenta, typu i wielkości krwawienia oraz stężenia czynnika von Willebranda i czynnika VIII. Zazwyczaj 1 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda zwiększa jego stężenie we krwi o 0,02 j.m./ml (2%). Zaleca się osiąganie stężenia czynnika von Willebranda rzędu >0,6 j.m./ml (60%) i czynnika VIII rzędu >0,4 j.m./ml (40%). Dorośli. Zazwyczaj do uzyskania hemostazy zaleca się 40–80 j.m. czynnika von Willebranda/kg mc. i 20–40 j.m. czynnika VIII/kg mc. Niekiedy konieczne jest podanie wstępnej dawki 80 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda, zwłaszcza u pacjentów chorych na 3. typ choroby. W profilaktyce nadmiernych krwawień podczas operacji lub po niej podawanie preparatu należy rozpocząć 1–2 h przed zabiegiem operacyjnym, następnie dawkę powtarzać co 12–24 h. Po 24–48 h leczenia, w celu uniknięcia niekontrolowanego zwiększenia stężenia czynnika VIII, należy rozważyć zmniejszenie dawek i/lub wydłużenie okresu między kolejnymi podaniami. W profilaktyce długoterminowej należy rozważyć dawki 25–40 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda 1–3 ×/tydz.; u chorych z krwawieniami z przewodu pokarmowego lub krwotokiem miesiączkowym może być konieczne podawanie leku częściej lub w większych dawkach. Dzieci i młodzież. W leczeniu krwawień zaleca się dawkę 40–80 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda, co odpowiada 20–40 j.m./kg mc. czynnika VIII. Profilaktyka. Młodzież w wieku 12–18 lat. Dawkowanie jak u dorosłych. Dzieci <12 lat. Należy rozważyć dawki 40–80 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda 1–3 ×/tydz.
Hemofilia A (wrodzony niedobór czynnika VIII) – profilaktyka i leczenie krwawień. Dawkowanie i czas trwania terapii zastępczej ustalane są indywidualnie, zależnie od stopnia ciężkości choroby, miejsca i rozległości krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. 1 j.m. aktywności czynnika VIII jest równoważna zawartości czynnika VIII w 1 ml prawidłowego ludzkiego osocza. Obliczenie wymaganej dawki opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 j.m. aktywności czynnika VIII/kg mc. zwiększa aktywność osoczowego czynnika VIII o ok. 2% normalnej aktywności (2 j.m./dl). Wymagane dawkowanie przeliczane jest wg wzoru: wymagana liczba jednostek = masa ciała [kg] × pożądane zwiększenie stężenia czynnika VIII [% lub j.m./dl] × 0,5. W niewielkich wylewach do stawów, krwawieniu z mięśnia lub jamy ustnej należy utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 20–40% normy, podawać 12–24 h co najmniej przez 1 dzień, do ustąpienia bólu lub zagojenia rany. W bardziej rozległym wylewie do stawów, wylewie do mięśni oraz w przypadku krwiaka utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 30–60% normy, podawać co 12–24 h przez 3–4 dni, do ustąpienia bólu i stanu ostrego. W ciężkich zagrażających życiu krwawieniach utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 60–100% normy, podawać co 8–24 h do ustąpienia zagrożenia. Drobne zabiegi chirurgiczne, w tym ekstrakcja zęba – utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 30–60% normy, podawać co 24 h, co najmniej przez 1 dzień, do zagojenia rany. Duże zabiegi chirurgiczne – utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 80–100% normy (przed operacją i po niej), podawać co 8–24 h do odpowiedniego zagojenia rany, następnie kontynuować leczenie przynajmniej przez 7 dni, utrzymując aktywność czynnika VIII na poziomie 30–60%. W profilaktyce długoterminowej krwawień u pacjentów z ostrą postacią hemofilii A zwykle 20–40 j.m. czynnika VIII/kg mc. co 2–3 dni, niekiedy, zwłaszcza u pacjentów w młodym wieku, konieczne jest podawanie tego czynnika częściej lub w większych dawkach.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.