Symcloza - tabletki

Leczenie pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie (brak odpowiedniej poprawy klinicznej, mimo zastosowania przynajmniej 2 różnych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowego leku przeciwpsychotycznego, we właściwych dawkach i przez odpowiedni czas) oraz pacjentów, u których występują ciężkie, niepoddające się leczeniu neurologiczne działania niepożądane po zastosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych (w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych). Dorośli. Początkowo w 1. dniu 12,5 mg 1 lub 2 ×/d, w 2. dniu – 25 mg 1 lub 2 ×/d. W przypadku dobrej tolerancji dawkę można zwiększać o 25–50 mg aż do uzyskania w ciągu 2–3 tyg. optymalnej dawki terapeutycznej 300 mg/d. W razie konieczności dawkę można nadal stopniowo zwiększać o 50–100 mg co 3–4 dni lub, najlepiej, co 1 tydz. Zwykle skuteczna dawka wynosi 200–450 mg/d w daw. podz. Dawka dobowa może być podzielona nierówno, przy czym większą dawkę należy podawać przed snem. U niektórych chorych może być konieczne stosowanie większych dawek; w takich przypadkach dawkę należy dalej zwiększać, nie więcej niż o 100 mg jednorazowo; dawka maks. 900 mg/d. Po uzyskaniu odpowiedniego efektu terapeutycznego u wielu pacjentów możliwe jest stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej, którą stosuje się przez dłuższy czas, zwykle co najmniej 6 mies. Dawki dobowe ≤200 mg można podawać 1 ×/d (wieczorem). Jeżeli leczenie przerwano na więcej niż 2 dni, należy je wznowić stosując dawkę 12,5 mg 1 lub 2 ×/d, a następnie, w przypadku dobrej tolerancji, zwiększać ją stopniowo do dawki terapeutycznej, przy czym możliwe jest szybsze zwiększanie dawki, niż w przypadku rozpoczynania leczenia.
Zaburzenia psychotyczne w przebiegu choroby Parkinsona w przypadku nieskuteczności innych metod leczenia. Dorośli. Początkowo w 1. dniu maks. 12,5 mg 1 ×/d wieczorem; dawkę można zwiększać o maks. 12,5 mg, nie częściej niż 2 ×/tydz. Docelową dawkę 50 mg/d należy uzyskać w ciągu 2 tyg.; najlepiej podawać ją 1 ×/d, wieczorem. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 25–37,5 mg/d. Jeśli nie uzyskano odpowiedniej odpowiedzi klinicznej po stosowaniu dawki 50 mg/d co najmniej przez 1 tydz., należy ostrożnie dalej zwiększać dawkę o 12,5 mg/tydz. Dawkę >50 mg/d należy stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Dawka maks. 100 mg/d. Zwiększanie dawki należy ograniczyć lub odroczyć jeśli wystąpi niedociśnienie ortostatyczne, nadmierna sedacja lub stan splątania. W pierwszych tyg. leczenia należy kontrolować ciśnienie tętnicze. Jeśli nastąpi całkowite ustąpienie objawów psychotycznych przez co najmniej 2 tyg. można, jeśli jest to wskazane, zwiększyć dawki leków stosowanych w chorobie Parkinsona; w przypadku nawrotu objawów psychotycznych można zwiększać dawkę klozapiny o 12,5 mg/tydz. nie przekraczając dawki 100 mg/d (1 ×/d lub w 2 daw. podz.).

Schizofrenia oporna na leczenie
Produkt leczniczy Symcloza jest wskazany w leczeniu pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie oraz pacjentów ze schizofrenią, u których po zastosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych, występują ciężkie, niepoddające się leczeniu neurologiczne działania niepożądane. Oporność na leczenie jest definiowana jako brak zadowalającej poprawy klinicznej, mimo zastosowania przynajmniej dwóch różnych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych we właściwych dawkach oraz przez odpowiedni czas.
Psychoza w przebiegu choroby Parkinsona
Produkt leczniczy Symcloza jest również wskazany w zaburzeniach psychotycznych występujących w przebiegu choroby Parkinsona, w przypadkach, kiedy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, brak możliwości prowadzenia regularnej kontroli morfologii krwi, granulocytopenia lub agranulocytoza wywołana przez czynniki toksyczne albo przez reakcję idiosynkrazji w wywiadzie (z wyjątkiem przypadków związanych ze stosowaniem chemioterapii), agranulocytoza wywołana stosowaniem klozapiny w wywiadzie, zaburzenia czynności szpiku kostnego, niekontrolowana padaczka, psychozy alkoholowe lub inne psychozy wywołane przez czynniki toksyczne, zatrucie lekami, stany śpiączkowe, zapaść krążeniowa i/lub zahamowanie czynności OUN niezależnie od przyczyny, ciężkie zaburzenia czynności nerek lub serca (np. zapalenie mięśnia sercowego), czynna choroba wątroby, postępująca choroba wątroby, niewydolność wątroby, porażenna niedrożność jelita. Nie podawać równolegle z lekami, których stosowanie wiąże się z ryzykiem wystąpienia agranulocytozy. Unikać równoległego stosowania leków przeciwpsychotycznych w postaci dépôt.

Podawać p.o., niezależnie od posiłków; tabletki w dawce 25 mg można dzielić na połowy. Dawkę należy dostosować indywidualnie; należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną. Leczenie można rozpoczynać tylko u osób, u których liczba leukocytów wynosi ≥3,5 × 10⁹/l, a granulocytów obojętnochłonnych ≥2,0 × 10⁹/l. Stosowanie leku należy ograniczyć do pacjentów, u których można systematycznie kontrolować morfologię krwi (co tydzień w pierwszych 18 tyg. leczenia i co najmniej 1 ×/4 tyg. w późniejszym okresie oraz w ciągu 4 tyg. po całkowitym zaprzestaniu stosowania leku). Przed planowanym zakończeniem leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez 1–2 tyg. W przypadku podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego lub kardiomiopatii należy niezwłocznie przerwać leczenie. Chorzy, u których wystąpiło zapalenie mięśnia sercowego lub kardiomiopatia po zastosowaniu klozapiny nie powinni ponownie jej przyjmować. U osób w podeszłym wieku początkowo 12,5 mg 1 ×/d w 1. dniu, następnie dawkę zwiększać o maks. 25 mg/d. U chorych z zaburzeniem czynności wątroby stosować ostrożnie, regularnie kontrolując parametry czynności wątroby.