Gefitinib Sandoz - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest gefitynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Gefitynib hamuje aktywność kinazy tyrozynowej będącej receptorem dla nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR). Zahamowanie aktywności tej kinazy przez gefitynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych i do apoptotycznej śmierci komórki nowotworowej. Gefitynib jest skuteczny w leczeniu nowotworów z obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR.

Preparat jest wskazany w leczeniu (monoterapia) dorosłych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z obecnością aktywującej mutacji w genie dla EGFR (receptora dla nabłonkowego czynnika wzrostu).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

Przed rozpoczęciem leczenia, należy potwierdzić w badaniach specjalistycznych występowanie mutacji receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). Nie wykazano istotnego klinicznie działania preparatu w przypadku braku powyższej mutacji.

Stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc, która może mieć ciężki przebieg i może prowadzić do zgonu. Jeżeli nasilą się objawy ze strony układu oddechowego, takie jak np. duszność, kaszel czy gorączka, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Rozpoznanie śródmiąższowej choroby płuc wymaga przerwania stosowania preparatu i zastosowania odpowiedniego leczenia.

Zwiększone ryzyko wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc istnieje u osób: palących tytoń, w złym stanie ogólnym, z odsetkiem prawidłowej tkanki płucnej mniejszym niż 50%, ze zmianami miąższowymi w płucach, po 55. roku życia, ze współistniejącą chorobą serca oraz u osób, u których niedrobnokomórkowego raka płuca rozpoznano niedawno, tj. w okresie ostatnich 6 miesięcy.

Stosowanie preparatu może być związane z ryzykiem zaburzenia czynności wątroby, w tym zapalenia wątroby, a sporadycznie niewydolności wątroby prowadzącej do zgonu. Należy okresowo monitorować czynność wątroby. Zaburzenia czynności wątroby mogą zwiększać narażenie na gefitynib; należy zachować ostrożność w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby w stopniu łagodnym lub umiarkowanym. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby lekarz podejmie decyzję, czy należy przerwać stosowanie preparatu.

Należy unikać równoległego stosowania preparatów, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (zobacz akapit dotyczący interakcji poniżej: Czy mogę stosować równolegle inne leki?), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia gefitynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia.

W przypadku stosowania preparatów, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, należy zachować ostrożność i kontrolować czy nie występują działania niepożądane związane ze zwiększeniem stężenia gefitynibu.

Równoległe stosowanie leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny) może zwiększać ryzyko krwawienia; w razie konieczności równoległego stosowania preparatów przeciwzakrzepowych i gefitynibu należy regularnie monitorować parametry krzepnięcia krwi (czas protrombinowy, wartość współczynnika INR).

Preparaty zmniejszające kwasowość (zwiększające pH) soku żołądkowego, takie jak np.: inhibitory pompy protonowej, zobojętniające sok żołądkowy, antagoniści receptora histaminy H2, mogą mieć wpływ na wchłanianie gefitynibu i zmniejszać skuteczność jego działania.

Gefitynib stosowany równolegle z winorelbiną (inny lek przeciwnowotworowy) może powodować nasilenie neutropenii (zmniejszenie ilości granulocytów obojętnochłonnych) wywołanej przez winorelbinę.

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, jeżeli wystąpi ciężka lub utrzymująca się biegunka, nudności, wymioty lub jadłowstręt, ponieważ objawy te mogą prowadzić do odwodnienia.

Leczenie może być związane z wystąpieniem działań niepożądanych dotyczących gałki ocznej (zapalenie rogówki, nadżerka rogówki, nadwrażliwość na światło, niewyraźne widzenia, łzawienie, ból i zaczerwienienie). W razie ich wystąpienia należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne dodatkowe leczenie okulistyczne lub przerwanie stosowania preparatu.

Stosowanie gefitynibu może wiązać się z ryzykiem perforacji przewodu pokarmowego; ryzyko jest zwiększone w przypadku równoległego przyjmowania steroidów lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz w przypadku występowania owrzodzeń przewodu pokarmowego, podeszłego wieku, palenia tytoniu lub obecności przerzutów nowotworowych do jelit.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może powodować astenię (przewlekłe osłabienie, zmęczenie, wyczerpanie) lub inne działania niepożądane, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zachować ostrożność.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane przez doświadczonego onkologa. Lekarz indywidualnie ustali czas trwania leczenia, w zależności od sytuacji klinicznej.

Dorośli:

250 mg 1 raz na dobę.

Dzieci:

Nie ma danych dotyczacych bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Szczególne grupy chorych:

Nie ma konieczności dostosowywania dawki u osób w podeszłym wieku.

U chorych z zaburzeniami czynności wątroby w stopniu umiarkowanym lub ciężkim należy zachować ostrożność i uważnie kontrolować, czy nie występują działania niepożądane.

U osób, u których rozpoznano zaburzenia metaboliczne polegające na zwolnieniu metabolizmu z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450 nie ma konieczności dostosowywania dawkowania, ale należy uważnie kontrolować, czy nie występują działania niepożądane.

U chorych z zaburzeniami czynności nerek, o ile klirens kreatyniny jest większy niż 20 ml/min, nie ma konieczności dostosowywania dawkowania; jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 20 ml/min, należy zachować ostrożność.

W przypadku wystąpienia biegunki lub reakcji skórnych, lekarz może zalecić przerwanie stosowanie leku na okres nie dłuższy niż 14 dni; jeżeli objawy te powtórzą się po wznowieniu terapii, lekarz rozważy inny sposób leczenia.

Sposób podawania:

Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletkę należy połykać w całości (bez rozgryzania, łamania, żucia itp.) popijając szklanką wody, codziennie o tej samej porze dnia.

Jeżeli chory nie potrafi przyjąć całej tabletki, można ją rozpuścić w niegazowanej wodzie. Nie należy używać innych płynów. W tym celu należy wrzucić całą tabletkę (nie należy kruszyć tabletki) do szklanki w połowie wypełnionej wodą i poczekać aż się rozpuści (co może trwać do 20 minut); można zamieszać co jakiś czas. Zawiesinę należy wypić zaraz po przygotowaniu (do 60 minut od przygotowania). Po wypiciu zawiesiny, szklankę należy ponownie wypełnić do połowy wodą i wypić.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży (z wyjątkiem przypadku, gdy lekarz uzna leczenie za bezwzględnie konieczne). Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Ryzyko dla ludzi nie jest znane.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia; należy skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Gefitynib jest metabolizowany głównie z udziałem izoenzymu 3A4 (i w mniejszym stopniu 2D6) cytochromu P450 i dlatego istnieje możliwość interakcji z lekami, które hamują bądź zwiększają aktywność tych izoenzymów lub są metabolizowane z ich udziałem.

Leki silnie hamujące aktywność izoenzymu 3A4 (takie jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, worykonazol, rytonawir, atazanawir, nelfinawir, telitromycyna, klarytromycyna) mogą zwiększać stężenie gefitynibu we krwi i narażenie (ekspozycję) na gefitynib; dlatego zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku konieczności równoległego stosowania tych preparatów. Istnieje ryzyko nasilenia działań niepożądanych preparatu. Ryzyko to jest dodatkowo zwiększone u osób z zaburzeniem metabolicznym polegającym na wolnym metabolizmie z udziałem izoenzymu 2D6 oraz u osób, stosujących równolegle leki hamujące aktywność tego izoenzymu.

Leki zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np.: ryfampicyna, deksametazon i inne kortykosteroidy, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca) mogą zmniejszać stężenie gefitynibu oraz skuteczność leczenia i dlatego należy unikać równoległego stosowania tych preparatów i gefitynibu.

Silne inhibitory izoenzymu 2D6 cytochromu P450 mogą spowodować zwiększenie stężenia gefitynibu we krwi; należy kontrolować czy nie występują działania niepożądane gefitynibu.

Preparaty zmniejszające kwasowość (zwiększające pH) soku żołądkowego mogą mieć wpływ na wchłanianie preparatu i zmniejszać skuteczność jego działania. Należy unikać równoległego stosowania inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol), leków zobojętniających sok żołądkowy, leków hamujących aktywację receptora histaminy H2 (np. ranitydyna, famotydyna).

Chorzy przyjmujący leki przeciwzakrzepowe (np. warfarynę) powinni regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi (w tym czas protrombinowy oraz INR), ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia.

Gefitynib może zwiększać stężenie leków metabolizowanych przez izoenzym 2D6 cytochromu P450 (np. metoprololu); konieczne może być dostosowanie dawek tych preparatów.

Jak każdy lek, również Gefitinib Sandoz może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: jadłowstręt, biegunka (lekka lub umiarkowana), wymioty (lekkie lub umiarkowane), nudności, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymu wątrobowego ALT, reakcje skórne (wysypka, trądzik, suchość skóry, świąd), astenia (przewlekłe osłabienie, zmęczenie, wyczerpanie).

Często: zapalenie spojówek, zapalenie brzegów powiek, suchość gałki ocznej, krwawienie z nosa, krwiomocz, śródmiąższowa choroba płuc (w tym przypadki zakończone zgonem), odwodnienie (jako skutek biegunki, wymiotów, jadłowstrętu), zwiększenie aktywności enzymu wątrobowego AST, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zmiany w obrębie paznokci, łysienie, reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka, białkomocz, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zapalenie pęcherza moczowego, gorączka.

Niezbyt często: nadżerka rogówki (niekiedy współistniejąca z nieprawidłowym wzrostem rzęs), zapalenie rogówki, zapalenie trzustki, perforacja przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby (pojedyncze przypadki niewydolności wątroby prowadzące do zgonu), zespół ręka-stopa.

Rzadko: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka (w tym przypadki zakończone zgonem), zapalenie naczyń skórnych, krwotoczne zapalenie pęcherza.