Pimekrolimus

Pimekrolimus jest lipofilową pochodna makrolaktamu askomycyny o działaniu przeciwzapalnym.

Pimekrolimus jest wybiórczym inhibitorem syntezy i wydzielania cytokin w komórkach. W rezultacie oddziaływań na specyficzne przemiany komórek pimekrolimus hamuje syntezę limfocytów T, odpowiedzialnych za rozwój stanu zapalnego.

Lek charakteryzuje się silnym działaniem przeciwzapalnym. W przeciwieństwie do glikokortykosteroidów, które również bywają stosowane w tego typu chorobach, pimekrolimus nie powoduje atrofii (scieńczenia) skóry i nie wpływa na komórki Langerhansa w skórze. W niewielkim stopniu wpływa na układową odpowiedź immunologiczną – nie zaburza pierwotnej odpowiedzi immunologicznej ani też nie ma wpływu na węzły chłonne w alergicznym kontaktowym zapaleniu skóry.

Pimekrolimus jest wskazany do stosowania w następujących przypadkach: łagodne i umiarkowane atopowe zapalenie skóry (świerzbiączka) w krótkotrwałym leczeniu objawów przedmiotowych i podmiotowych lub długotrwałym leczeniu cyklicznym, aby zapobiec zaostrzeniom choroby u chorych po 2. roku życia, u których stosowanie kortykosteroidów jest niezalecane lub niemożliwe (np. nietolerowanie leczenia kortykosteroidami, brak reakcji na leczenie kortykosteroidami lub zmiany występujące na skórze twarzy i szyi).

Dostępność biologiczna po zastosowaniu miejscowym jest minimalna i u większości chorych stężenie pimekrolimusu we krwi jest bardzo małe. Z tego względu nie przeprowadzono oceny metabolizmu pimekrolimusu po zastosowaniu miejscowym. Natomiast po jednorazowym podaniu doustnym występował on we krwi głównie w postaci niezmienionej. Lek wydalany głównie z kałem (78,4%), jedynie mała część wydalana jest z moczem (2,5%). W badaniach in vitro nie obserwowano metabolizmu pimekrolimusu w skórze człowieka.

Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania leku u dzieci do 2. roku życia.

Leku nie należy stosować na powierzchnię skóry objętą zakażeniem wirusowym ani z nadkażeniem bakteryjnym.

W przypadku braku poprawy po 6 tygodniach leczenia lub gdy wystąpi zaostrzenie choroby, należy skonsultować się z lekarzem, który prawdopodobnie zaleci przerwanie stosowania leku.

Ze względu na niewielkie wchłanianie ogólne nie ma ograniczeń dotyczących całkowitej dawki dobowej, powierzchni ciała, na którą nakładany jest krem, lub czasu trwania kuracji.

W trakcie leczenia należy unikać nadmiernego naświetlania skóry promieniami ultrafioletowymi (w tym solarium, terapia PUVA, UVA lub UVB). W razie konieczności przebywania na zewnątrz w okresie dużego nasłonecznienia należy stosować kremy ochronne z wysokim filtrem.

Lek można stosować na wszystkie obszary skóry, w tym także na skórę głowy, twarzy, szyi oraz powierzchnie skóry objęte wyprzeniem, z wyjątkiem błon śluzowych.

Należy unikać kontaktu kremu z oczami i błonami śluzowymi, a jeśli dojdzie do takiej sytuacji, należy usunąć preparat z tych powierzchni i/lub przepłukać je wodą.

Preparaty na rynku polskim zawierające pimekrolimus