Metronidazol – jest chemioterapeutykiem z grupy pochodnych nitroimidazolu. Mikroorganizmy wrażliwe na działanie tych leków to drobnoustroje beztlenowe (bakterie oraz pierwotniaki), żyjące jedynie w warunkach braku tlenu lub jego obecności w niewielkiej tylko ilości. Drobnoustroje te, w przeciwieństwie do tlenowych odpowiedników, zawierają ferrodoksynę – białko transportujące elektrony i mogące wchodzić w reakcję z pochodnymi nitroimidazolu. Po wniknięciu leku do komórki mikroorganizmu, przyjmuje on elektron od ferrodoksyny, w konsekwencji powstaje związek rodnikowy z reaktywną grupą nitrozową, bardzo łatwo wchodzący w reakcje z DNA bakteryjnym, w wyniku czego następuje uszkodzenie DNA i śmierć komórki bakteryjnej. Dlatego metronidazol zalicza się do chemioterapeutyków bakteriobójczych.
Aby chemioterapeutyk zadziałał skutecznie, musi osiągnąć w miejscu zakażenia stężenie niezbędne do zahamowania wzrostu lub zabicia drobnoustroju chorobotwórczego, a równocześnie stężenie to musi pozostawać bezpieczne dla ludzkich komórek. Jeśli oba te warunki zostają spełnione, mówimy, że dany mikroorganizm jest wrażliwy na chemioterapeutyk, jeśli nie – mamy do czynienia z opornością na chemioterapeutyk. Oporność może być wrodzona lub nabyta w wyniku mutacji genetycznej bakterii i selekcji szczepów opornych czy poprzez przekazywanie genów oporności między komórkami bakteryjnymi (jest to tzw. transfer horyzontalny). W przypadku metronidazolu oporność prawdopodobnie związana jest ze zmniejszeniem zdolności do neutralizacji tlenu przez mikroorganizm, w wyniku czego w cyklu reakcji przekazywania elektronu bierze udział cząsteczka tlenu, blokując możliwość przyjęcia elektronu przez lek. Inny mechanizm wiąże się ze zmniejszeniem ilości ferrodoksyny. Oporność może się również wiązać z występowaniem genów kodujących enzymy hamujące przekształcanie leku do jego formy aktywnej.
Metronidazol stosowany jest w leczeniu zakażeń wywołanych przez pierwotniaki (m.in. rzęsistek pochwowy, pełzak czerwonki, ogoniastek jelitowy) lub bakterie beztlenowe oraz zakażeń mieszanych wywołanych przez bakterie tlenowe i beztlenowe (m.in. eradykacja Helicobacter pylorii w chorobie wrzodowej, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, posocznica, zakażenia w obrębie jamy brzusznej). Podawany także w profilaktyce zakażeń. W stomatologii stosowany w zakażeniach okołozębowych i dziąseł. W dermatologii – m.in. w trądziku różowatym, zapaleniu skóry wokół ust, wyprysku łojotokowym. W ginekologii – w miejscowym leczeniu rzęsistkowicy oraz bakteryjnego zakażenia pochwy.
Po podaniu doustnym metronidazol dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, po podaniu na skórę lub dopochwowym wchłania się w nieznacznych ilościach. Biologiczny okres półtrwania wynosi 6–8 h. Metabolizowany w wątrobie, główny metabolit wykazuje działanie farmakologiczne. Wydalany głównie przez nerki. Mocz może mieć ciemne lub czerwono-brązowe zabarwienie w związku z obecnością rozpuszczalnych w wodzie barwników, które są produktami metabolizmu leku.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł