Haloperydol

Haloperydol to lek z grupy leków przeciwpsychotycznych (klasycznych) należący do pochodnych butyrofenonu. Blokuje receptory dopaminowe, zwłaszcza typu D2 (jest ich antagonistą), przez co hamuje przekaźnictwo zależne od dopaminy. Prowadzi to do obniżenia poziomu dopaminy w określonych strukturach ośrodkowego układu nerwowego (OUN).
Haloperydol działa silnie przeciwpsychotycznie i uspokajająco. Zmniejsza niepokój, pobudzenie psychoruchowe. Działa silnie na objawy wytwórcze schizofrenii. Wykazuje słabe (kontrowersyjne) działanie antyautystyczne, jak również działanie przeciwwymiotne (silnie hamuje nudności i czkawkę). Pobudza wydzielanie prolaktyny. Może wywołać wyraźne zaburzenia pozapiramidowe oraz depresję. Haloperydol jest zwany „farmakologicznym kaftanem bezpieczeństwa” (więcej informacji – patrz: opis leków przeciwpsychotycznych).
Haloperydol jest wskazany w leczeniu psychoz schizofrenicznych, ostrych i przewlekłych, z bogatymi objawami wytwórczymi, niepokojem, agresywnością. Jest skuteczny w leczeniu stanów maniakalnych, psychoz egzogennych i stanów majaczenia alkoholowego. Jest stosowany również w przypadku pobudzenia psychoruchowego i organicznych zaburzeń osobowości u pacjentów w wieku podeszłym, a także wymiotów opornych na typowe leczenie (np. w trakcie chemioterapii, po zabiegach operacyjnych) oraz wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Wskazany jest w premedykacji (farmakologicznym przygotowaniu) przed zabiegami (również przed porodem) w celu zmniejszenia uczucia lęku i niepokoju oraz wspomagająco w leczeniu przewlekłego bólu. Ponadto wskazanie stanowią: pląsawica Huntingtona i Sydenhama (u dzieci), ostra i przewlekła pląsawica u dorosłych, zespół Tourette'a, pląsawica mała, kurczowy kręcz karku, tiki.
Lek jest stosowany doustnie i domięśniowo. Oprócz preparatów o niezmodyfikowanym uwalnianiu, istnieją preparaty o przedłużonym uwalnianiu (tzw. dépôt), dzięki którym lek stosuje się rzadziej. Ze względu na zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej szczególnie na początku leczenia nie powinno się prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Podczas leczenia nie wolno również spożywać napojów alkoholowych. Podczas długotrwałego leczenia wskazana jest kontrola morfologii krwi, parametrów czynności wątroby oraz glikemii.
Haloperydol podany doustnie wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego, osiągając maks. stężenie w surowicy po ok. 2–6 h, jego dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi ok. 70%. Biologiczny okres półtrwania wynosi 12–24 h. Kumuluje się w ustroju, przede wszystkim w wątrobie. Wydalany jest powoli przez przewód pokarmowy, a w niewielkiej ilości przez nerki. W postaci dépôt maks. stężenie leku utrzymuje się od 3. do 20. dnia po podaniu.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające haloperydol

Decaldol (roztwór do wstrzykiwań) Haloperidol Unia (krople doustne, roztwór) Haloperidol WZF (roztwór do wstrzykiwań) Haloperidol WZF (tabletki) Haloperidol WZF 0,2% (krople doustne, roztwór)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta