Ksylometazolina jest aminą sympatykomimetyczną, czyli wykazuje działanie pobudzające na układ adrenergiczny. W organizmie człowieka występują pewne wyspecjalizowane struktury, mające zdolność rozpoznawania bodźców i reagowania na nie, zwane receptorami. Jednymi z takich receptorów są receptory adrenergiczne, pobudzane w warunkach fizjologicznych przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Dzieli się je na dwie główne klasy: alfa i beta, a te z kolei na podklasy. W efekcie wyróżniamy receptory: alfa1, alfa2, beta1, beta2 i beta3.
Receptory te występują w różnych tkankach, a ich pobudzenie wywołuje różne skutki fizjologiczne. I tak pobudzenie receptorów alfa 1, które występują w mięśniach gładkich naczyń krwionośnych, sercu, wątrobie, mięśniach gładkich układu moczowo-płciowego i jelit wywołuje reakcję organizmu, na którą składa się: skurcz naczyń krwionośnych i co za tym idzie, wzrost ciśnienia tętniczego, skurcz mięśni gładkich układu moczowo-płciowego, zwiększenie siły skurczu serca, nasilenie procesów glikogenolizy i glukoneogenezy, zwiększających stężenie glukozy we krwi oraz rozkurcz mięśni jelit. Pobudzenie receptorów alfa2, które występują w wyspach trzustki, płytkach krwi, mięśniach gładkich naczyń krwionośnych i zakończeniach nerwowych skutkuje zmniejszeniem wydzielania insuliny i co za tym idzie, zwiększeniem stężenia glukozy we krwi, zwiększeniem agregacji płytek krwi, skurczem mięśni gładkich naczyń krwionośnych i co za tym idzie, podwyższeniem ciśnienia tętniczego oraz zmniejszeniem uwalniania noradrenaliny w zakończeniach nerwowych. Z kolei pobudzenie receptorów beta1, które występują w sercu i nerkach, skutkuje nasileniem siły i częstości skurczów serca oraz szybkości przewodzenia w sercu, a ponadto nasileniem wydzielania reniny w nerkach i co za tym idzie, wzrostem ciśnienia tętniczego. Pobudzenie receptorów beta2, występujących w mięśniach gładkich oskrzeli, naczyń krwionośnych, przewodu pokarmowego i układu moczowo-płciowego, w mięśniach szkieletowych i w wątrobie skutkuje rozkurczem mięśni gładkich (i co, za tym idzie, m.in. rozkurczem oskrzeli oraz spadkiem ciśnienia tętniczego), nasileniem procesów glikogenolizy i glukoneogenezy zwiększających stężenie glukozy we krwi, zwiększeniem wychwytu jonów potasu. Pobudzenie zaś receptorów beta3, występujących w tkance tłuszczowej, powoduje nasilenie procesów lipolizy, czyli rozkładu tłuszczów.
Ksylometazolina szybko i długotrwale pobudza receptory alfa-adrenergiczne. Stosowana miejscowo do nosa powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i łagodzi odczyn zapalny poprzez zmniejszenie przekrwienia, wysięku i obrzęku błony śluzowej nosa i gardła. Poprawia drenaż zatok obocznych nosa i ułatwia oddychanie przez nos.
Wskazaniami do stosowania ksylometazoliny są: leczenie objawowe i wspomagające w nieżycie nosa (w tym alergicznym nieżycie nosa) i zapaleniu zatok, ostre zapalenie ucha środkowego w celu udrożnienia trąbki słuchowej. Lek ponadto poprawia widoczność pola operacyjnego przed zabiegami chirurgicznymi i diagnostycznymi w jamie nosowo-gardłowej.
Leków obkurczających naczynia krwionośne nie powinno się stosować bez konsultacji z lekarzem dłużej niż przez kilka dni.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł