Insulina degludec (opis profesjonalny)

Działanie - Insulina degludec

Mechanizm działania
Długo działający analog insuliny ludzkiej , otrzymywany w wyniku rekombinacji DNA z wykorzystaniem drożdży piekarskich (Saccharomyces cerevisiae). Insulina deglutec różni się od insuliny ludzkiej brakiem treoniny w pozycji B30 oraz obecnością w pozycji B29 16-węglowego dikarboksylowego kwasu tłuszczowego, połączonego z lizyną poprzez kwas glutaminowy. Insulina deglutec po wstrzyknięciu s.c. tworzy rozpuszczalne multiheksamery, z których monomery insuliny są nieprzerwanie i powoli uwalniane do krwiobiegu. Dzięki temu stężenie glukozy we krwi zmniejsza się jednolicie i stabilnie: w 24-godzinnym okresie po podaniu 1 ×/d zmniejszenie stężenia glukozy jest równomiernie rozłożone pomiędzy pierwszymi i drugimi 12 godzinami (stosunek AUC_GIR,0-12h,SS do AUC_GIR,τ,SS wynosi 0,5). Czas działania leku po podaniu dawek leczniczych przekracza 42 h. Stan równowagi jest osiągany po 2–3 dniach stosowania leku 1 ×/d. W stanie równowagi insulina degludec zmniejsza stężenie glukozy wykazując 4-krotnie mniejszą dobową zmienność w odniesieniu do współczynnika zmienności (CV) efektu zmniejszenia stężenia glukozy podczas 0–24 h (AUC_GIR,τ,SS) oraz 2–24 h (AUC_GIR2-24h,SS) w porównaniu z insuliną glargine. Całkowite zmniejszenie stężenia glukozy po zastosowaniu insuliny deglutec rośnie liniowo wraz ze zwiększeniem dawek. Całkowite zmniejszenie stężenia glukozy jest porównywalne po podaniu takich samych dawek insuliny deglutec niezależnie od zastosowanego stężenia (100 jednostek/ml lub 200 jednostek/ml).

Farmakokinetyka
Metabolizm insuliny degludec przebiega podobnie do rozpadu insuliny ludzkiej; wszystkie powstające metabolity są nieaktywne. t_1/2 wynosi 25 h.

Wskazania do stosowania - Insulina degludec

Cukrzyca
Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci po 1. rż.

Przeciwwskazania stosowania - Insulina degludec

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Hipoglikemia
W przypadku podania zbyt dużej dawki insuliny w stosunku do zapotrzebowania może dojść do wystąpienia hipoglikemii. Należy poinformować pacjentów, że w przypadku znacznej poprawy kontroli glikemii (np. w wyniku intensywnej insulinoterapii), mogą zmieniać się typowe dla nich objawy zapowiadające hipoglikemię, a u osób długo chorujących na cukrzycę objawy zapowiadające hipoglikemię mogą nie występować.

Hiperglikemia, kwasica ketonowa
Nieodpowiednie dawkowanie i/lub przerwanie leczenia u pacjentów wymagających podawania insuliny może prowadzić do hiperglikemii i ewentualnie do cukrzycowej kwasicy ketonowej, stanowiącej zagrożenie życia.

Dzieci
Szczególną ostrożność podczas dostosowywania dawek insuliny należy zachować u dzieci. Zapotrzebowanie na insulinę może się zmieniać u danego chorego.

Zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę
Do zmniejszenia zapotrzebowania na insulinę i w związku z tym zwiększenia ryzyka hipoglikemii może dojść np. w przypadku pominięcia posiłku lub dużego wysiłku fizycznego.

Zwiększenie zapotrzebowania na insulinę
Do zwiększenia zapotrzebowania na insulinę może dojść np. w przypadku współwystępowania chorób, zwłaszcza zakażeń i gorączki.

Stany wymagające zmiany dawki insuliny
Zmiana dawki insuliny może być konieczna również w przypadku chorób nerek, wątroby lub chorób mających wpływ na nadnercza, przysadkę mózgową lub tarczycę, jak również podczas przyjmowania niektórych leków.

Zmiana na inną insulinę
Zmiana typu, rodzaju lub wytwórcy insuliny musi odbywać się pod ścisłą kontrolą i może spowodować konieczność dostosowania dawki.

Pioglitazon
Zgłaszane przypadki niewydolności serca związane z leczeniem pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną dotyczyły w szczególności pacjentów obciążonych czynnikami ryzyka rozwoju niewydolności serca; w przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego należy obserwować, czy u chorego nie pojawiają się przedmiotowe i podmiotowe objawy niewydolności serca, zwiększenie masy ciała i obrzęki, a w przypadku nasilenia się objawów kardiologicznych należy zaprzestać podawania pioglitazonu.

Retinopatia cukrzycowa
Intensyfikacja leczenia insuliną z szybką poprawą kontroli glikemii może być związana z czasowym nasileniem się objawów retinopatii cukrzycowej, podczas gdy powolna poprawa kontroli glikemii zmniejsza ryzyko postępu retinopatii cukrzycowej.

Sposób podawania preparatu
Należy poinformować pacjentów o konieczności sprawdzania etykiety insuliny przed każdym wstrzyknięciem, w celu uniknięcia pomylenia stężeń insuliny deglutec lub omyłkowego podania innego preparatu. Pacjenci muszą również sprawdzić nastawione jednostki na liczniku dawki wstrzykiwacza. Chory może samodzielnie wstrzykiwać lek, pod warunkiem, że jest w stanie samodzielnie odczytać licznik dawki na wstrzykiwaczu; pacjenci niewidomi lub niedowidzący muszą być poinformowani o konieczności uzyskania pomocy osoby dobrze widzącej, przeszkolonej w zakresie posługiwania się wstrzykiwaczem insuliny.

Przeciwciała
Podawanie insuliny może spowodować powstanie przeciwciał skierowanych przeciwko insulinie. W rzadkich przypadkach obecność takich przeciwciał może wymagać dostosowania dawki insuliny w celu zmniejszenia skłonności do występowania hiperglikemii lub hipoglikemii.

Interakcje - Insulina degludec

Zapotrzebowanie na insulinę mogą zmniejszać: doustne leki przeciwcukrzycowe, agoniści receptora dla GLP-1, inhibitory MAO, beta-adrenolityki, inhibitory konwertazy angiotensyny, salicylany, steroidy anaboliczne i sulfonamidy.

Zapotrzebowanie na insulinę mogą zwiększać: doustne środki antykoncepcyjne, leki o budowie tiazydowej, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, leki sympatykomimetyczne, hormon wzrostu i danazol. Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii.

Oktreotyd i lanreotyd mogą zarówno zmniejszać jak i zwiększać zapotrzebowanie na insulinę.

Alkohol
Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny.

Działania niepożądane - Insulina degludec

Bardzo często: hipoglikemia.

Często: reakcje w miejscu wstrzyknięcia (m.in. krwiak, ból, krwawienie, rumień, guzki, obrzęk, przebarwienia, świąd, uczucie ciepła i zgrubienie w miejscu wstrzyknięcia).

Niezbyt często: lipodystrofia, obrzęk obwodowy.

Rzadko: nadwrażliwość (objawiająca się obrzękiem języka i warg, biegunką, nudnościami, uczuciem zmęczenia i swędzeniem), pokrzywka.

Przedawkowanie
Nie można dokładnie określić dawki insuliny prowadzącej do przedawkowania. Hipoglikemia może rozwijać się stopniowo, jeśli chory przyjmuje zbyt dużą dawkę insuliny w stosunku do zapotrzebowania. W przypadku łagodnej hipoglikemii pacjent powinien przyjąć p.o. glukozę lub inny produkt zawierający cukier; zaleca się, aby chorzy na cukrzycę zawsze mieli przy sobie produkty zawierające glukozę. W przypadku ciężkiej hipoglikemii, kiedy chory nie jest w stanie sam sobie pomóc, można zastosować 0,5–1 mg glukagonu i.m. lub s.c., a jeśli stan pacjenta nie poprawia się w ciągu 10–15 minut po podaniu glukagonu – roztwór glukozy i.v. Po odzyskaniu przytomności przez pacjenta zaleca się doustne podanie węglowodanów, aby zapobiec nawrotowi hipoglikemii.

Ciąża i laktacja - Insulina degludec

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania insuliny deglutec u kobiet w ciąży. Zwykle w okresie ciąży lub jej planowania u pacjentek z cukrzycą zalecana jest wzmożona kontrola i monitorowanie stężenia glukozy we krwi, ze względu na zmiany zapotrzebowania na insulinę w czasie ciąży i po porodzie.

Nie wiadomo, czy insulina degludec przenika do pokarmu kobiecego, jednak nie przewiduje się wpływu leku na metabolizm dzieci karmionych piersią.

Dawkowanie - Insulina degludec

Podawać wyłącznie s.c. we wstrzyknięciu w okolicę brzucha, udo lub ramię. 1 j. insuliny degludec odpowiada 1 j.m. insuliny ludzkiej, 1 j. insuliny glargine (100 jednostek/ml) lub 1 j. insuliny detemir. Dawkowanie indywidualne.

Preparat stosuje się 1 ×/d w zależności od zapotrzebowania chorego, o dowolnej, ale najlepiej o tej samej porze każdego dnia. W przypadkach, kiedy podanie leku o tej samej porze nie jest możliwe, lek można przyjąć o innej porze, jednak zawsze należy zapewnić co najmniej 8-godzinną przerwę pomiędzy wstrzyknięciami. Chorym, którzy zapomnieli o przyjęciu dawki, zaleca się jak najszybsze jej przyjęcie, a następnie powrót do ustalonego harmonogramu podawania dawek. Brak jest doświadczenia klinicznego dotyczącego elastyczności czasu podawania insuliny deglutec u dzieci i młodzieży.

W cukrzycy typu 2 lek można stosować w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, agonistą receptora dla GLP-1 lub insuliną szybko działającą. Dawka początkowa (również w przypadku dodawania insuliny deglutec do leczenia agonistami receptora dla GLP-1) wynosi zwykle 10 j. 1 ×/d, następnie należy ją dostosować indywidualnie. W przypadku dodawania agonisty receptora dla GLP-1 do leczenia insuliną deglutec zaleca się zmniejszenie dawki insuliny o 20% w celu zminimalizowania ryzyka hipoglikemii; następnie dawkę należy dostosować indywidualnie.

W cukrzycy typu 1 lek stosuje się w skojarzeniu z insuliną krótko i/lub szybko działającą; dawkę początkową ustala się indywidualnie. W czasie zmiany rodzaju insuliny i kilka tygodni po niej zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi; może zaistnieć konieczność dostosowania dawek i czasu podawania równocześnie stosowanych szybko i/lub krótko działających insulin lub innego uzupełniającego leczenia przeciwcukrzycowego.

Pacjenci z cukrzycą typu 2 zmieniający leczenie z podawanej 1 ×/d insuliny bazowej, insuliny w schemacie baza-bolus lub mieszanek insulin na insulinę deglutec mogą przeliczyć jednostki jeden do jednego, na podstawie poprzedniej dawki insuliny bazowej następnie dostosowując ją do indywidualnych potrzeb. Zmniejszenie dawki o 20% w stosunku do poprzedniej dawki insuliny bazowej uwzględniające indywidualne dostosowanie dawki należy rozważyć podczas zmiany na insulinę deglutec z insuliny bazowej podawanej 2 ×/d oraz zmiany na insulinę deglutec z insuliny glargine (300 j./ml).

U pacjentów z cukrzycą typu 1 zmniejszenie dawki o 20% w stosunku do poprzedniej dawki insuliny bazowej lub bazowego składnika podawanego w ciągłym podskórnym wlewie insuliny, powinno być rozważone z uwzględnieniem indywidualnej odpowiedzi glikemicznej.

Dzieci po 1. rż.
Podczas zmiany leczenia z insuliny bazowej na insulinę deglutec należy rozważyć zmniejszenie dawki insuliny bazowej i bolusowej, w zależności od indywidualnych potrzeb, w celu zminimalizowania ryzyka hipoglikemii.

Osoby w podeszłym wieku, niewydolnośc wątroby i/lub nerek
U chorych z niewydolnością wątroby lub nerek oraz w podeszłym wieku zaleca się zintensyfikowane monitorowanie stężenia glukozy we krwi oraz indywidualne dostosowanie dawki insuliny.

Uwagi dla Insulina degludec

W przypadku wystąpienia hipoglikemii może dojść do zaburzenia koncentracji i zwolnienia czasu reakcji. Należy poinformować pacjentów o sposobie zapobiegania hipoglikemii podczas kierowania pojazdami; jest to szczególnie istotne u tych osób, u których objawy zapowiadające hipoglikemię są słabo nasilone albo nie występują lub u których hipoglikemia występuje często; w takich przypadkach należy dokładnie rozważyć, czy możliwe jest prowadzenie pojazdów.

Preparaty na rynku polskim zawierające insulina degludec