Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy (opis profesjonalny)

Działanie - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

Mechanizm działania
Składniki organiczne macierzy kostnej (białka kolagenowe i niekolagenowe, aminokwasy i glikozaminoglikany) z mikrokryształami hydroksyapatytu. Wpływa na procesy przebudowy tkanki kostnej i poprawia przebieg leczenia po złamaniach kości. U chorych na osteoporozę spowalnia obwodową utratę masy kostnej.

Farmakokinetyka
Kompleks osseinowo-hydroksyapatytowy charakteryzuje się bardzo dobrym wchłanianiem. Ponieważ kompleks osseiny i hydroksyapatytu wchłania się z jelit w sposób przedłużony, nie powoduje znacznych wahań stężenia wapnia we krwi.

Wskazania do stosowania - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

Stany przebiegające z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforanowej
Osteoporoza, regulacja równowagi wapniowo-fosforanowej w ciąży i okresie karmienia piersią, stany po złamaniach kości.

Przeciwwskazania stosowania - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, hiperkalcemia, hiperkalciuria (również podczas długotrwałego unieruchomienia), kamica nerkowa pochodzenia wapniowego lub zwapnienia tkanek, leczenie preparatami wapnia, ciężka niewydolność nerek i dializoterapia.

Długotrwałe stosowanie
Nie zaleca się długotrwałego stosowania u pacjentów z chorobami nerek lub dużym ryzykiem wystąpienia kamicy nerkowej pochodzenia wapniowego.

Osoby ze zwiększonym stężeniem wapnia, osoby z podwyższonym ciśnieniem tętniczym
Należy dostosować dawkowanie u osób ze zwiększonym stężeniem wapnia w moczu lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym.

Niewydolność nerek
U osób z niewydolnością nerek należy regularnie sprawdzać stężenie wapnia we krwi i moczu oraz unikać podawania dużych dawek leku. U osób z niewydolnością nerek i/lub leczonych długotrwale należy kontrolować stężenie wapnia w moczu i przerwać leczenie, jeśli wydalanie wapnia osiągnie 300 mg/d u dorosłych lub 5–6 mg/kg mc./d u dzieci. U osób z umiarkowaną niewydolnością nerek należy kontrolować stężenie fosforu we krwi.

Wit. D₃
W przypadku jednoczesnego podawania wit. D₃ należy zachować ostrożność i monitorować stężenie wapnia we krwi i moczu.

Interakcje - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

Związki żelaza, tetracykliny
Ze względu na tworzenie związków chelatowych i upośledzanie wchłaniania, należy zachować 4 h przerwy między przyjmowaniem związków żelaza lub tetracyklin i preparatów zawierających kompleks osseiny z hydroksyapatytami.

Glikozydy nasercowe
Jednoczesne stosowanie glikozydów nasercowych (np. digoksyna) zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca; należy obserwować objawy kliniczne i w razie potrzeby oznaczyć stężenie wapnia i wykonać EKG.

Sole wapnia
Sole wapnia zmniejszają wchłanianie bisfosfonianów (należy zachować 2 h przerwy między przyjmowaniem tych leków).

Diuretyki tiazydowe
Diuretyki tiazydowe nasilają ryzyko hiperkalcemii.

Działania niepożądane - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

W przypadku długotrwałego stosowania w dużych dawkach: hiperkalcemia, hiperkalciuria.

Ponadto: nudności, ból brzucha, zaparcie, wysypka, świąd.

Przedawkowanie
Objawami przedawkowania są: pragnienie, wielomocz, nudności, wymioty, odwodnienie, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia naczynioruchowe, zaparcia. U dzieci wymienione objawy może poprzedzać zahamowanie wzrostu. Leczenie: przerwanie suplementacji wapnia i witaminy D (jeśli była podawana), nawodnienie i w zależności od ciężkości zatrucia: użycie leków moczopędnych, kortykosteroidów, kalcytoniny, stosowanych w monoterapii lub w skojarzeniu, wraz z dializą otrzewnową, jeżeli to niezbędne.

Ciąża i laktacja - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

Nie wykazano szkodliwego działania na płód. W razie konieczności lek może być stosowany w ciąży i okresie karmienia piersią.

Dawkowanie - Kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy

P.o. Dorośli.
Osteoporoza: 2–4 tabl. 2 ×/d.
W  innych wskazaniach 1–2 tabl./d.

Przeczytaj też artykuły

• Hipokalcemia
• Osteoporoza

Preparaty na rynku polskim zawierające kompleks oseinowo–hydroksyapatytowy