medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Saksagliptyna jest lekiem przeciwcukrzycowym, zaliczanym do grupy leków inkretynowych. Inkretyny to hormony wytwarzane w komórkach jelit, które w odpowiedzi na obecność substancji pokarmowych w przewodzie pokarmowym, nasilają wydzielanie insuliny przez komórki beta wysp Langerhansa w trzustce; należą tu glukagonopodobny peptyd 1 (GLP-1) i glukozozależny peptyd insulinotropowy (GIP, zwany także żołądkowym peptydem hamującym) Leki inkretynowe naśladują działanie inkretyn lub zwiększają ich stężenie, poprzez zahamowanie enzymów je rozkładających. Saksagliptyna należy do drugiej z wymienionych grup. Są to inhibitory dipeptydylopeptydazy IV (DPP-4), tzw. gliptyny. Zwiększają one stężenie inkretyn poprzez hamowanie enzymu rozkładającego te hormony. Następuje zwiększenie stężenia glukagonopodobnego peptydu 1 i glukozozależnego peptydu insulinotropowego, a w następstwie poprawia się wrażliwość komórek beta wysp Langerhansa trzustki na działanie glukozy i zwiększa wydzielanie insuliny, poprawia działanie komórek alfa odpowiedzialnych za produkcję glukagonu, nie zaburzając jednocześnie odpowiedzi glukagonu na hipoglikemię. Leki z tej grupy również nie powodują przyrostu masy ciała.
Wskazaniami do stosowania saksagliptyny są:
· Leczenie cukrzycy 2 w celu poprawy kontroli glikemii w skojarzeniu z metforminą u chorych, u których glikemia jest niedostatecznie kontrolowana pomimo stosowania diety, ćwiczeń fizycznych i metforminy.
· Leczenie cukrzycy typu 2 w celu poprawy kontroli glikemii w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika u chorych, u których glikemia jest niedostatecznie kontrolowana mimo stosowania diety, ćwiczeń fizycznych i pochodnej sulfonylomocznika oraz u których stosowanie metforminy jest niewłaściwe.
· Leczenie cukrzycy typu 2 w celu poprawy kontroli glikemii w skojarzeniu z pochodną tiazolidynodionu u chorych, u których glikemia jest niedostatecznie kontrolowana mimo stosowania diety, ćwiczeń fizycznych i pochodnej tiazolidynodionu u pacjentów, u których właściwe jest stosowanie tiazolidynodionu.
· Leczenie cukrzycy 2 w celu poprawy kontroli glikemii w skojarzeniu insuliną (z metforminą lub bez niej), kiedy stosowanie insuliny wraz z dietą i wysiłkiem fizycznym nie jest wystarczające do uzyskania odpowiedniej kontroli glikemii.
Saksagliptynę podaje się doustnie, raz na dobę.
Po podaniu z przewodu pokarmowego saksagliptyna wchłania się szybko, maksymalne stężenie we krwi osiągając po 2 godzinach, zaś jej aktywny metabolit maksymalne stężenie we krwi osiąga po 4 godzinach. Lek jest metabolizowany przede wszystkim z udziałem izoenzymu CYP3A4/5. Biologiczny okres półtrwania saksagliptyny wynosi ok. 2,5 godziny, zaś jej aktywnego metabolitu – ok. 3 godzin. Jednak czas hamowania dipeptydylopeptydazy IV jest wydłużony do ok. 27 godzin.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
