medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Wybiórczy agonista receptora GLP-1. Stymuluje wydzielanie insuliny w przypadku zwiększonego stężenia glukozy we krwi; w przypadku normoglikemii nie wywiera takiego działania, co zmniejsza ryzyko hipoglikemii. Równocześnie zahamowaniu ulega wydzielanie glukagonu. W przypadku hipoglikemii zachowany jest mechanizm awaryjny wydzielania glukagonu. Poprzez spowalnianie opróżnianie żołądka, liksysenatyd zmniejsza szybkość zwiększania glikemii poposiłkowej. Poprawia kontrolę glikemii u chorych na cukrzycę typu 2 poprzez natychmiastowe i długotrwałe zmniejszenie stężenia glukozy zarówno po posiłku, jak i na czczo.
Farmakokinetyka
Po podaniu s.c. wchłania się szybko i niezależnie od dawki. Mediana tmax wynosi 1–3,5 h. Nie ma klinicznie znamiennych różnic w szybkości wchłaniania liksysenatydu w zależności od miejsca podania podskórnego (powłoki brzuszne, udo, ramię). W 55% wiąże się z białkami osocza. Liksysenatyd jest peptydem, który ulega wydaleniu na drodze filtracji kłębuszkowej, następnie jest zwrotnie wchłaniany w kanalikach nerkowych i metabolizowany z wytworzeniem mniejszych peptydów i aminokwasów. Średni t1/2 wynosi ok. 3 h. U osób z łagodnymi, umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wartość AUC jest większa odpowiednio o 46%, 51% i 87%. Uważa się, że zaburzenia czynności wątroby nie wpływają na farmakokinetykę leku.
Leczenie cukrzycy typu 2
Leczenie cukrzycy typu 2 w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi i/lub insuliną bazalną w celu uzyskania właściwej kontroli glikemii, gdy stosowanie tych leków razem z dietą i ćwiczeniami fizycznymi nie wystarcza do zapewnienia odpowiedniej kontroli glikemii.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciąża, okres karmienia piersią. Nie stosować u chorych na cukrzycę typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy.
Droga podania
Nie podawać i.v. ani i.m.
Zapalenie trzustki
Stosowanie agonistów receptora GLP-1 wiąże się z ryzykiem wystąpienia ostrego zapalenia trzustki; podczas stosowania liksysenatydu zgłaszano przypadki ostrego zapalenia trzustki, jednak nie ustalono związku przyczynowego. Należy poinformować pacjentów, że charakterystycznym objawem ostrego zapalenia trzustki jest utrzymujący się silny ból brzucha. W razie podejrzenia zapalenia trzustki zaprzestać podawania leku; w przypadku potwierdzenia rozpoznania ostrego zapalenia trzustki nie należy wznawiać leczenia. Stosować ostrożnie u osób z zapaleniem trzustki w wywiadzie.
Działania niepożądane ze strony układu pokarmowego
Stosowanie agonistów receptora GLP-1 może wiązać się z występowaniem działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Brak badań klinicznych dotyczących stosowania liksysenatydu u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego, w tym z ciężką neuropatią trzewną, dlatego nie zaleca się jego stosowania w tej grupie chorych.
Zaburzenia czynności nerek
Brak danych dotyczących stosowania u osób z ciężką (klirens kreatyniny <30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek; nie zaleca się stosowania leku u tych osób.
Dzieci
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży do 18. rż.
Leczenie skojarzone
W przypadku jednoczesnego stosowania z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną bazalną, można rozważyć zmniejszenie ich dawki, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie należy stosować w skojarzeniu z insuliną bazalną i pochodną sulfonylomocznika z powodu zwiększonego ryzyka hipoglikemii.
Wpływ na szybkość wchłaniania innych leków
Lek opóźnia opróżnianie żołądka przez co może zmniejszać szybkość wchłaniania leków podawanych doustnie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków o małym indeksie terapeutycznym, wymagających szybkiego wchłaniania z przewodu pokarmowego lub uważnej obserwacji klinicznej.
Odwodnienie
Pacjentów należy poinformować o ryzyku odwodnienia, związanym z działaniami niepożądanymi ze strony przewodu pokarmowego, a także o konieczności podjęcia odpowiednich środków w celu jego uniknięcia.
Inhibitory DPP-4
Brak badań dotyczących stosowania w skojarzeniu z inhibitorami DPP-4.
Leki o małym indeksie terapeutycznym
Liksysenatyd hamuje opróżnianie się żołądka, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania leków o małym indeksie terapeutycznym, wymagających szybkiego wchłaniania z przewodu pokarmowego lub ścisłej obserwacji klinicznej, szczególnie na początku leczenia liksysenatydem.
Leki, które nalezy przyjmować z posiłkiem
W przypadku leków, które należy przyjmować z posiłkiem, trzeba poinformować chorych, aby przyjmowali lek podczas posiłku, przed którym nie wstrzyknięto liksysenatydu.
Leki, których działanie zależy od stężeń progowych
W przypadku leków, których działanie zależy od stężeń progowych (np. antybiotyki), należy zalecić przyjmowanie ich co najmniej 1 h przed podaniem liksysenatydu lub 4 h po jego podaniu.
Dojelitowe postaci leku
Dojelitowe postaci leku zawierające substancje czynne podatne na rozpad w żołądku należy podawać 1 h przed wstrzyknięciem liksysenatydu lub 4 h po jego podaniu.
Paracetamol
W przypadku paracetamolu podawanego 1 h przed podaniem liksysenatydu nie ma konieczności modyfikacji dawki. W przypadku, gdy wymagany jest szybki początek działania paracetamolu, należy wziąć pod uwagę opóźnienie tmax paracetamolu podanego 1–4 h po wstrzyknięciu liksysenatydu.
Doustne środki antykoncepcyjne
Nie ma konieczności dostosowania dawek doustnych środków antykoncepcyjnych podawanych 1 h przed wstrzyknięciem liksysenatydu lub 11 h po nim.
Atorwastatyna
Zmiany parametrów farmakokinetycznych atorwastatyny podczas jej podawania z liksysenatydem nie są klinicznie istotne, dlatego nie wymaga się dostosowania jej dawki.
Ramipryl, digoksyna, warfaryna
Nie ma konieczności dostosowania dawki ramiprylu, digoksyny czy warfaryny podczas jednoczesnego stosowania z liksysenatydem. Zaleca się jednak częste monitorowanie INR u osób otrzymujących pochodne kumaryny (w tym warfarynę) w czasie rozpoczęcia lub zakończenia leczenia liksysenatydem.
Bardzo często: hipoglikemia (w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika i/lub insuliną bazalną), ból głowy, nudności, wymioty, biegunka.
Często: grypa, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie wirusowe, hipoglikemia (w skojarzeniu z metforminą), zawroty głowy, senność, niestrawność, ból pleców, świąd w miejscu wstrzyknięcia.
Niezbyt często: reakcja anafilaktyczna, pokrzywka.
Zgłaszano przypadki zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza tachykardii oraz uczucia kołatania serca. W badaniach klinicznych u osób otrzymujących do 30 µg liksysenatydu 2 ×/d przez 13 tyg., zaobserwowano większą częstość występowania zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego.
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania należy zmniejszyć dawkę do dawki zwykle stosowanej i wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące.
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Nie zaleca się stosowania u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji.
Nie wiadomo czy lek przenika do pokarmu kobiecego. Leku nie należy stosować w okresie ciąży oraz karmienia piersią.
Dorośli. S.c. w udo, brzuch lub ramię, w ciągu godziny poprzedzającej posiłek o wybranej porze dnia; zaleca się stosować przed tym samym posiłkiem każdego dnia. Początkowo 10 µg 1 ×/d przez 14 dni, następnie 20 µg 1 ×/d. W przypadku leczenia skojarzonego z metforminą należy utrzymać jej dotychczasową dawkę.
W przypadku dołączenia do leczenia pochodną sulfonylomocznika lub insuliną bazalną, można rozważyć zmniejszenie ich dawki, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie należy stosować w skojarzeniu z insuliną bazalną i pochodną sulfonylomocznika z powodu zwiększonego ryzyka hipoglikemii. Stosowanie leku nie wymaga dodatkowej kontroli glikemii; kontrola glikemii może być konieczna w przypadku leczenia skojarzonego z pochodną sulfonylomocznika lub insuliny bazalnej celu dostosowania ich dawki.
Osoby w podeszłym wieku, zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u osób w podeszłym wieku, z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub zaburzeniami czynności wątroby.
Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Warunki przechowywania
Przechowywać w temp. 2–8°C; nie zamrażać. Po pierwszym użyciu wstrzykiwacz przechowywać w temp. <30°C. Wstrzykiwacz należy przechowywać bez igły oraz zamknięty nasadką w celu ochrony przed światłem.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Lekarz dla uchodźcy
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
