Ranitydyna

Ranitydyna – lek blokujący połączenie się histaminy z receptorami histaminowymi H₂, które znajdują się m.in. w żołądku. Aby poznać działanie leków z tej grupy konieczne jest zrozumienie działania histaminy. Histamina jest aminą występującą naturalnie w organizmie. Bierze udział w powstawaniu procesów zapalnych, należy do tak zwanych mediatorów procesu zapalnego. W organizmie człowieka wytwarzana jest m.in. w płucach, skórze, błonie śluzowej nosa i żołądka. Działa poprzez pobudzanie receptorów histaminowych H₁, H₂, H₃ i H₄. Na skutek pobudzenia receptorów H₂ w błonie śluzowej żołądka dochodzi do zwiększenia wydzielania kwasu solnego przez komórki okładzinowe. Ranitydyna blokując te receptory zmniejsza podstawowe, ale też i poposiłkowe wydzielanie kwasu solnego. Zmniejszeniu ulega też wydzielanie w żołądku enzymu trawiącego białko – pepsyny. Ranitydynę stosuje się w leczeniu czynnej chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (w tym owrzodzenia wywołanego przez przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych), zespołu Zollingera i Ellisona, refluksowego zapalenia przełyku, dolegliwości żołądkowych (zgaga, niestrawność) niezwiązanych z organiczną chorobą przewodu pokarmowego oraz w zapobieganiu nawrotom choroby wrzodowej, jak również w profilaktyce dostania się kwaśnej treści żołądkowej do dróg oddechowych podczas znieczulenia ogólnego. W niektórych krajach stosowana jest również w innych wskazaniach. Palenie tytoniu może zmniejszać skuteczność działania ranitydyny.
Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 2,5 h. Wydalana jest głównie z moczem w postaci niezmienionej.
Więcej szczegółowych informacji znajduje się w opisach poszczególnych preparatów.

Preparaty na rynku polskim zawierające ranitydyna