Pytanie nadesłane do redakcji
Witam, mam wysoką kreatyninę i lekarz zaproponował mi wcześniejsze przygotowanie do dializy otrzewnowej, W związku z tym mam pytania:
1) Ile dni, średnio, przebywa się na chirurgii, zgłaszając się na wszczepienie cewnika do dializy otrzewnowej?
2) Czy po wyjściu ze szpitala można wrócić od razu do pracy?
3) Czy bardzo uciążliwe jest posiadanie takiego cewnika, wyklucza wykonywanie codziennych czynności, czy można nosić normalne spodnie?
Przepraszam, może to dziwne pytania, ale dla mnie to nowa sytuacja, pracuję i obawiam się o pracę, dlatego się boję, jak to będzie z tym cewnikiem. Dziękuję za odpowiedź.
Odpowiedziała
dr hab. med. Teresa Nieszporek
Katedra i Klinika Nefrologii, Endokrynologii i Chorób Przemiany Materii
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Dializa otrzewnowa jest to metoda leczenia nerkozastępczego, wykorzystująca właściwości otrzewnej jako błony półprzepuszczalnej. Leczenie polega na wpuszczaniu do otrzewnej specjalnie przygotowanego, sterylnego płynu o objętości 2 l, który zalega w jamie otrzewnej przez kilka godzin. W tym czasie dochodzi do wymiany składników płynu z krwią drobnych naczyń włośniczkowych otrzewnej i usunięcia z organizmu zbędnych produktów przemiany materii i nadmiaru wody. Po kilku godzinach płyn jest wypuszczany i wymieniany na nowy płyn.
Ta metoda leczenia wymaga wcześniejszego założenia do jamy otrzewnej specjalnego cienkiego, elastycznego cewnika (cewnik Tenckhoffa). Cewnik taki zakładany jest najczęściej na oddziale chirurgicznym w znieczuleniu miejscowym. Po założeniu cewnika konieczne jest przebywanie w pozycji leżącej przez 24 godziny. Zwykle pobyt na oddziale chirurgicznym trwa 2–3 doby, a opatrunek zmienia się najczęściej po 7 dniach w jałowych warunkach. Gdy proces gojenia po wszczepieniu cewnika przebiega prawidłowo, można po kilku dniach od zabiegu wrócić do pracy umysłowej.
Zabiegi dializy otrzewnowej rozpoczyna się podczas hospitalizacji na oddziale szpitalnym po 2 tygodniach (lub później) od założenia cewnika po odpowiednim przeszkoleniu chorego. W tym czasie chory nabywa umiejętności praktycznych dotyczących zasad wymiany płynów, rozpoznawania powikłań oraz odpowiedniego reagowania na te powikłania. Taka hospitalizacja trwa zwykle 7–10 dni, a czasem nawet dłużej. Wyszkolony pacjent prowadzi dalsze leczenie samodzielnie w domu, a do szpitala zgłasza się na badania kontrolne co 6–8 tygodni.
Leczenie metodą dializy otrzewnowej umożliwia normalne życie, gdyż można dostosować wymiany płynu do obowiązków zawodowych i rodzinnych. Kobiety leczone dializą otrzewnową mogą nosić spodnie, które jedynie muszą być trochę szersze w pasie.
Leczenie metodą dializy otrzewnowej może odbywać się też z wykorzystaniem urządzenia zwanego cyklerem. Jest to maszyna wymieniająca automatycznie płyn otrzewnowy. Dializowany otrzewnowo chory „podłącza” się do tej maszyny na ok. 8 godz. (zwykle w nocy) i w ciągu dnia nie musi dokonywać wymiany płynu. Taki sposób leczenia jest szczególnie korzystny dla osób aktywnych zawodowo lub uczących się.
